ilginç bir belgesel-film, istanbulun dört bir yanında, gece gündüz çekimler yapmışlar, her zaman görünen o turistik cennet, iş, alışveriş ve ticaret merkezi istanbulun aksine, sokakları, sokakların ta kendisini, uzun uzun kedileri ve elbette insanları çekmişler, siyah beyaz kullanması da çok güzel olmuş bence. 1930'lardan kalma bir türk tangosu, hasret, çalarken filmin sonunda, istanbulun melankolisinin daha bir ete kemiğe bürünmüş olduğunu hissediyorsunuz.
herkesin istanbul’u farklıdır. daha fragmanından benim istanbul’umu anlatacağı belliydi filmin. hakikaten de yanıltmadı. istanbul’u neden bu kadar seviyorsun sorusuna hala kelimelerle bir cevabım yok ama bu film o sevgiyi anlatmaya en yakın şey oldu. kediler, mezarlıklar, gece, binbir çeşit insan ve tarifsiz bir melankoli. hiçbir şehrin ölüleri istanbul’unkiler kadar görünür olmamıştır herhalde. yönetmenin istanbulunda seyyan hanım’ın da yer bulması tarifsiz.
salondaki kimse çıkmadı seyyan hanım ve ara güler susana kadar. bu film kesinlikle beyoğlu’nda izlenmeli.
nerde okuduğumu hatırlamıyorum ama ahmet hamdi tanpınar yaşama nedenini istanbul sevgisine bağlarmış benim gibi.
@cruachan
3 yıl önce
7.5 / 10
@fawkessa
8 yıl önce
8.4 / 10
şu 99 gün olayı ne de doğru.
@therealqueen
8 yıl önce
7.6 / 10
salondaki kimse çıkmadı seyyan hanım ve ara güler susana kadar. bu film kesinlikle beyoğlu’nda izlenmeli.
nerde okuduğumu hatırlamıyorum ama ahmet hamdi tanpınar yaşama nedenini istanbul sevgisine bağlarmış benim gibi.
seyyan hanım - hasret https://www.youtube.com/watch?v=9-Cng6RKbOA