Kameralarda filmliden dijitale geçişin sektörü nasıl değiştirdiğini anlatmaya çalışan bir belgesel. Hem teknoloji hemde sinema ile fazla alakalı olduğumdan belki de en zevkle izlediğim belgeseldi.
En ilginç yönü bence eski kafalı yönetmenlerin hem haklı hem de haksız olmaları. Şöyle ki; gerçekten de filmi ne ile çektiğinden ziyade ne anlatmak istediğin daha önemlidir (tabi ki bu bir görsel işi ve dandik kamera kullanmak deneyimi etkiler ama bugün öyle ciddi bir fark yok kameralar arasında, 2008 sonrası profesyonel ekipmaları kast ediyorum). Bu yüzden eski kafalı olmak aptalca geliyor. David Fincher ve Martin Scorsese filmlerinin kamera arkası görüntülerini izlerseniz ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Adamlar en basit yerlerde bile dijital efekt kullanmaktan hiç kaçınmıyorlar. Bunların hepsinin bir araç olduğunu ve gerçekçi durduktan sonra bir öneminin olmadığını düşünüyorlar. Zaten Fincher kamerayı bağımsız bir gözlemci konumunda izletmek için her türlü atraksiyona girecek bir... Devamı
Kameralarda filmliden dijitale geçişin sektörü nasıl değiştirdiğini anlatmaya çalışan bir belgesel. Hem teknoloji hemde sinema ile fazla alakalı olduğumdan belki de en zevkle izlediğim belgeseldi.
En ilginç yönü bence eski kafalı yönetmenlerin hem haklı hem de haksız olmaları. Şöyle ki; gerçekten de filmi ne ile çektiğinden ziyade ne anlatmak istediğin daha önemlidir (tabi ki bu bir görsel işi ve dandik kamera kullanmak deneyimi etkiler ama bugün öyle ciddi bir fark yok kameralar arasında, 2008 sonrası profesyonel ekipmaları kast ediyorum). Bu yüzden eski kafalı olmak aptalca geliyor. David Fincher ve Martin Scorsese filmlerinin kamera arkası görüntülerini izlerseniz ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Adamlar en basit yerlerde bile dijital efekt kullanmaktan hiç kaçınmıyorlar. Bunların hepsinin bir araç olduğunu ve gerçekçi durduktan sonra bir öneminin olmadığını düşünüyorlar. Zaten Fincher kamerayı bağımsız bir gözlemci konumunda izletmek için her türlü atraksiyona girecek bir yönetmen.
Ancak bir yandanda dijitale geçiş sonrası filmlerdeki kalite düşüşünü görmezden gelmek imkansız. Sanki tüm teknolojik kolaylıklar ve avantajlar insanın yaratıcılığını tetiklemiyor, aksine öldürüyor.
Bence bunun sebebi teknolojik kolaylıkların bu işi ele ayağa düşürmesi. O zor ve gereksiz gözüken filmli kamera zahmetleri, CGI öncesi sahnelerin hepsi daha bir zeka istiyordu. Böyle imkansızlıklar arasında ortaya iyi bir film çıkarmak nispeten stüdyoları kaliteli isimlere mecbur eden bir süzgeçti. Dijitale geçiş, maliyetlerde ki düşüş ve CGI bir şeyleri kolaylaştırırken bu süzgeci de ortadan kaldırdı. Şimdi ortalama yönetmenler bile gişede gayet karlı filmler çekebiliyor.
Böyle bir imkan varken stüdyo neden yenilikçi isimlerin getireceği risklere razı olsun ki?
Pelikülden digitale geçisin hikayesi ve bu geçişin sinemanın geleceğini nasıl etkileyeceği üzerine bir dökümanter. David Lynch'in entellektüel tespitleri bir yana, sinemanın sakallılarından olsa da konuya en doğru yaklaşan Scorsese'ydi bence. Diğerleri benzer laf kalabalığı içinde gevelediler. Reklam kokan yaklaşımına karşın böyle bi çalışmayı izlemek faydalı.
Doğrudur; Lucas ve Cameron sinemanın teknolojik devrimcileri. Ama bunun yanında sinemayı karakter ve olay derinliğinden uzaklaştırıp eğlence sektörüne dönüştürenler de ne yazık ki onlar. David Lynch bir yerde konuyu şöyle özetliyor: ''insanlar güzel hikayeyi severler, bir dünyaya girip tecrübe edinmeyi severler, ve o dünyaya nasıl girdiklerinin bir önemi yoktur.''
@asdf_13
6 yıl önce
10 / 10
En ilginç yönü bence eski kafalı yönetmenlerin hem haklı hem de haksız olmaları. Şöyle ki; gerçekten de filmi ne ile çektiğinden ziyade ne anlatmak istediğin daha önemlidir (tabi ki bu bir görsel işi ve dandik kamera kullanmak deneyimi etkiler ama bugün öyle ciddi bir fark yok kameralar arasında, 2008 sonrası profesyonel ekipmaları kast ediyorum). Bu yüzden eski kafalı olmak aptalca geliyor. David Fincher ve Martin Scorsese filmlerinin kamera arkası görüntülerini izlerseniz ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Adamlar en basit yerlerde bile dijital efekt kullanmaktan hiç kaçınmıyorlar. Bunların hepsinin bir araç olduğunu ve gerçekçi durduktan sonra bir öneminin olmadığını düşünüyorlar. Zaten Fincher kamerayı bağımsız bir gözlemci konumunda izletmek için her türlü atraksiyona girecek bir ... Devamı
En ilginç yönü bence eski kafalı yönetmenlerin hem haklı hem de haksız olmaları. Şöyle ki; gerçekten de filmi ne ile çektiğinden ziyade ne anlatmak istediğin daha önemlidir (tabi ki bu bir görsel işi ve dandik kamera kullanmak deneyimi etkiler ama bugün öyle ciddi bir fark yok kameralar arasında, 2008 sonrası profesyonel ekipmaları kast ediyorum). Bu yüzden eski kafalı olmak aptalca geliyor. David Fincher ve Martin Scorsese filmlerinin kamera arkası görüntülerini izlerseniz ne demek istediğimi daha iyi anlarsınız. Adamlar en basit yerlerde bile dijital efekt kullanmaktan hiç kaçınmıyorlar. Bunların hepsinin bir araç olduğunu ve gerçekçi durduktan sonra bir öneminin olmadığını düşünüyorlar. Zaten Fincher kamerayı bağımsız bir gözlemci konumunda izletmek için her türlü atraksiyona girecek bir yönetmen.
Ancak bir yandanda dijitale geçiş sonrası filmlerdeki kalite düşüşünü görmezden gelmek imkansız. Sanki tüm teknolojik kolaylıklar ve avantajlar insanın yaratıcılığını tetiklemiyor, aksine öldürüyor.
Bence bunun sebebi teknolojik kolaylıkların bu işi ele ayağa düşürmesi. O zor ve gereksiz gözüken filmli kamera zahmetleri, CGI öncesi sahnelerin hepsi daha bir zeka istiyordu. Böyle imkansızlıklar arasında ortaya iyi bir film çıkarmak nispeten stüdyoları kaliteli isimlere mecbur eden bir süzgeçti. Dijitale geçiş, maliyetlerde ki düşüş ve CGI bir şeyleri kolaylaştırırken bu süzgeci de ortadan kaldırdı. Şimdi ortalama yönetmenler bile gişede gayet karlı filmler çekebiliyor.
Böyle bir imkan varken stüdyo neden yenilikçi isimlerin getireceği risklere razı olsun ki?
@mamcici
7 yıl önce
Doğrudur; Lucas ve Cameron sinemanın teknolojik devrimcileri. Ama bunun yanında sinemayı karakter ve olay derinliğinden uzaklaştırıp eğlence sektörüne dönüştürenler de ne yazık ki onlar. David Lynch bir yerde konuyu şöyle özetliyor: ''insanlar güzel hikayeyi severler, bir dünyaya girip tecrübe edinmeyi severler, ve o dünyaya nasıl girdiklerinin bir önemi yoktur.''
@vegidemiyorum
8 yıl önce
10 / 10