Parazit Yorumları

Geçtiğimiz perşembe günü Saat 21:00 seansı Kadıköy Sinemasına gittik PARAZİT filmini izlemeye yer kalmamış üzülsem mi sevinsem mi bilemedim vizyonda Recep İvedik lağımı varken bir festival filminin kapalı gişe olmasına sevinmeye karar verdim ve Capitole geçtik 21:45 seansına, ders çalışırken artık gideyim ya vizyondan kalkarsa korkusuyla gittim iyi ki de gittim.

Gidin izleyin; festival filmi izlemeyene de uyar gişe filmi olur, metaforları anlamayana kara mizah olur, action arayana gerilim, sosyal sınıf farklılıklarını, burjuvaziyi, kapitalizmi okuyana politik film türünde olur üstelik bunu yaparken çok basite indirgeyip anlatsan türk filmlerindeki yalı çalışanlarının günümüz türk tv dizilerindeki yalı çalışanlarına dönüşen skandallara karışan tiplemeleriyle karıştırabileceğin bir senaryoyu öyle bir sunar ki alkışlatır kafam hala yerinde değil dağınık yazdım, sinemayı sanat olduğu bilinciyle yapanlar çok yaşasın...

Ölümü anlamayanlar olmuş halbuki baba aslında öldürdüğü adamla paylaştığı kaderi biliyordu "koku" yoksulluğun nişanı gibiydi ve Bay Park o kokuyu aşağılayıcı hareketiyle babanın üzerinden söküp atamadığı kokunun ağırlığıyla geçirdiği cinnetin anlamı oldu

***yer yer spoiler içerir***

müthiş bir film.

4 kişinin bu kadar büyük bir evi kontrol etmesi mümkün değil, o ortamı kontrol edemezsen o ortam seni kontrol eder. Paran var diye illa böyle manyak bir evde yaşaman gerekmiyor. Dört kişiysen 150-200 metre kare bir ev al işte, ne gerek var bu kadar?

Hakikaten bu izole evlere yerleşmekte hiçbir mantık göremiyorum. Gidip sosyal statü olsun diye 25. kattan daire alıyorsunuz; yalnızlıktan kibirden delirip sonra oranın camından insanları aşağı sallıyorsunuz.

Evet tabii ki fakir ailenin eve sızdıktan sonra azgınca davranmak yerine sabırlı olması gerekirdi, zira ev sahibi ailenin fazlasıyla ödediğini görüyoruz. 4 kişi böyle kazanarak 3-5 senede normal bir hayat sahibi olabilirlerdi.

Öte yandan Güney Kore gelişmiş bir ülke ama ne kadar gelişirsen geliş birileri fakir kalmaya devam ediyor. Herhalde bu yardım burs vb işlere biraz daha fazla ağırlık vermek gerekiyor.

Zengin aileler böyle havalı evlerde ve mahallelerde oturarak kendilerini iyiden iyiye açık hedef haline getiriyor, oldukça anlamsız bir hareket.

evet Nathan Park züppe değildi ama her zaman hak edenin ölmesi gerektiği fikri de gerçekçi olmaktan öte romantik bir fikir, hayatta her zaman hak edenler mi ölüyor? Bir de Nathan sürekli haddini bil, haddini biliyor vs gibi söylemlerde bulundu, bunlar çok hatalı söylemler.

insanları hiyerarşinin varlığı değil hiyerarşinin gözlerine sokulması delirtir.

Çok toparlayamadım şu an baya etkileyici ve düşündürücü bir film olmuş. Oscar’ın sağlam adaylarından biri. Leopold Kohr ğstadın mükemmel sözüyle bitirelim, uyduğunu düşünüyorum:

"Whenever something is wrong, something is too big."

Yönetmen Bong joon-ho'nun daha önce izlediğim filmleri 'Okja' ve 'Snowpiercer'in bıraktığı etki yüzünden açıkçası 'Parasite'(Gisaengchung) gibi iyi bir filmle karşılaşmayı beklemiyordum.
İlk yarı sıradan bir film görüntüsü ile devam ederken gerçekleşen kırılma ile film farklı bir hal alıyor. Aslında görmüş olduğumuz her şeyin hikayeye hizmet edip bizi asıl hikayeye hazırlıyor olduğunu anlıyoruz. Görsel dilin güçlü bir biçimde kullanılmış olması yine oyuncu performanslarının da çok başarılı olması filmi iyi bir seyirlik haline getirmiş.
Film sadece eğlenmek için izleyenide kaliteli bir içeriğe sahip olmasını isteyeni de memnun edecektir. Rahatlıkla uzun zamandır izlediğim en iyi film olduğunu söyleyebilirim. Hazır vizyondayken bir şans verin, sinemaya gitmeyi düşünen arkadaşlara gönül rahatlığıyla öneriyorum...

Filmle ilgili yazılacak söylenecek o kadar çok şey var ki, hoşuma giden bazı detaylar;

Bir kere film tam olarak ismi ile müsemma,

Aslında parazit olan kim? Faydalı mı yoksa zararlı...

Filmde kullanılan metaforlar,

Sınıf farklılığı üzerine söyledikleri ve söyleme biçimi,

Kokuya verilen benzer tepki yüzünden 'haddini aşan' eylem,

Telefon ve WhatsApp, su ve ekmek gibi bir ihtiyaçken mors alfabesine muhtaç olmak,

Tiksinilen İç çamaşırının bir anda arzu ve şehvet nesnesine dönüşmesi,

Babanın plansızlık felsefesi,

Babanın yazdığı mektup üzerine oğlunun yaptığı PLAN...

Filmi çok beğendim; çünkü son derece yalın bir dille meramını anlattı: sömürü insan toplumunun bir parçasıdır. İnsan, istismar eder. İnsan ama, itiraz da eder. Hikayenin bol diyaloga dayanmasını beğendim, konuşan karakterleri seviyorum ve filmin ilk yarısındaki iyimser ve neşeli, ve elbette ki gerçek olmayan, pırıltılı haline de çok uyuyordu bu durum: kendi hakikatlerinden bihaber ya da bu hakikat konusunda yarı uykulu yarı boşvermiş bir hal sergileyen karakterlerin hayatta kalmak, yolunu bulmak için uyguladıkları çakallıkların aslında saf bulup da dadandıkları insanların hayatlarıyla kendi hayatları arasındaki hakiki, gerçek şeylerin, yani sınıfların yani o taşın farkına varmasını anladıkça o diyalogların bozulması, çökmesi, tökezlemesi oldukça etkileyiciydi. Film ilerledikçe aslında kimin veya kimlerin gerçek parazitler olduğunu anladıkça filmin iyimser, neşeli tonu da irkiltici bir hal alıyor. Filmin birden fazla zirve anı ya da anları var: sonlara doğru, karakterlerin felaketin yaşandığı evden çıkarak yağmurda kendi evlerine dönmeye çalıştığı bölümün tamamı filmin tamamından bile daha güzel; görüntü yönetmenliği, kurgu kesinlikle çok çok iyi, muazzamdı gerçekten, "Jessica"nın evleri sel basmış halde klozet kapağında sular fışkırırken oturduğu sahne burada aklıma gelen bir çok sahneden ilki, en etkileyicilerinden bir tanesi. Filmin ilk finali olan doğum günü partisi de en az bu bölüm kadar hem çok iyi kurgulanmış, çok etkileyici bir bölümdü. Filmin kapanış kısmı olan ikinci finalde de yönetmen hayaller, aldatmalar, oyunlar dışında geriye eksik ve kayıplarla kalmış ve artık nerede yaşadığını, ne olduğunu bilen, haddi bildirilmiş karakterleriyle sona eriyor.Filmin ana mekanı olan ev ise dikkat çekmemesi imkansız bir görsellikle karşımıza çıkıyor: kahverengi ve tonları ağırlıklı, oldukça konforlu, güzel bu evin seçilmesi raslantı olamayacak kadar dikkat çekici.

Parazit'in çok yeni bir şey söylemediğini düşünebiliriz: ama bu yeni olmayan şeyler, eğlencelik iki saatlik bir film içerisinde seyircisine oyun oynayarak bu kadar güzel anlatıldıysa önceden, o filmi ya da filmleri de izlemek isterim. Bu anlamda bu film bana ILS adlı Fransız korku/gerilim filmini de çağrıştırdı: korkmak, eğlenmek için geldiğin bir filmde kanaya kanaya kangren olmuş bir yara gösteriyorlardı o filmde. Burada da benzeri bir şey var. Kendi adıma çok çok beğendim. Mutlaka öneririm.