Filmin en dikkat çekici tarafı müzik ve oyunculuklardı.Filmin konusu için orjinal diyemem örneklerini izledik.Filmde ki dekorlar,resimler seyirciyi tarihin içinde görkemli ve kasvetli bir gezinti yaşatıyor.Tabiki gizem filmimizin en güzel yönlerinden biriydi.Bazı ipuçlarının filmin tahmin edilebilirliğini azalttığını düşünüyorum.Çokmu sırıtıyordu tabiki hayır.İnsanların hayatını izole ettiğinde en basit olan duyguların örselenmesi yada ertelenmesi onu yaşamayan için anlatılamaz bir his olduğunu anlıyoruz.Asla sıkmayan ve baymayan bir film olmuş.Ana karakter bana biraz monsieur hire filminde ki oyuncuyu hatırlattı.Son olarak Herşeyin bir sahtesi vardır İhtiyar.)
yılın en sağlam yapımlarından olmasına rağmen adaylık almaması şaşırtıcı. geoffrey rush tek başına sırtlayıp götürmüş filmi. oyunculuklar, çekimler, müzikler, her şey üst düzey. konu da oldukça orijinal. geriye izlemek kalıyor. final hakkındaki eleştirilere gelince, finalin tahmin edilebilir olması filmin güzel olduğu gerçeğini değiştirmiyor. keyfini çıkarmaya bakın.
Kendime Not: Eğer bir gün şuurunu yeniden kaybedip, bir kadına sorgusuz sualsiz tamamen güvenecek ve tüm benliğinle kendini ona adayacak gibi olursan, bildiğin ve hissettiğin her ne varsa bir kenara bırak ve yalnızca bu filmi hatırla. Aklını başına toplamaya yetecektir.
Hiç zaman kaybetmeden izleyin derim. Hoş bir filmdi. Bazı şeyleri tahmin edebiliyorsunuz ama ona rağmen izlemeye değer. Tornatore bu sefer usta oyuncuları görevlendirmiş. İtalya o açıdan imtiyazlı bir ülke, büyük oyuncuların uğrak bir yeride diyebiliriz.
müzikleri,görseli ile hoş bir film. Afişi ile sonunu ele verdiğini filmin ortalarında anlıyor, yine de işlenişi bakımından görülmeye değer bir tahmin ettiğiniz son izliyorsunuz
Nerden başlasam bilmiyorum yazıya. Muhteşem finali hakkında mı yazayım, seyirciye yaşatılan entelektüel hazdan mı bahsedeyim,geoffrey rush?ın nefes kesen performansından mı, sanat yönetmenliğinin muhteşemliğinden mi? Yoksa kurgudan mı, kulağınızda uzun bir süre çınlayacak o güzelim müziklerden mi? Hepsini ne kadar övsem az. 2013 yılının en iyi filmlerindendi. Yani bir senaryo bu kadar klasik olup da ancak bu kadar farklı işlenebilirdi. Mesela aynı senaryoya benzerMatchstick Menvar, ama ikisi o kadar farklı aktarılmış ki! Bu büyüyü yönetmen yapıyor işte. Yoksa konusu ve gelişmeler itibariyle tahmin edilmesi zor, özgün bir senaryoya sahip değil, ana mevzuyu anlamak gerçekten fazla uğraş gerektirmiyor. Fakat yönetmen öyle güzel harmanlamış ki filmi yine de finalde kendinizi enkazın altında gibi hissediyorsunuz, küfür ediyorsunuz çünkü filmin içine girebilmek çok kolay bi bakmışsınız başrol olmuşsunuz.
Konusu ise; Virgil Oldman çok ünlü bir müzayedeci ve sanat adamıdır. Geçmişi sebebiyle ... Devamı
Nerden başlasam bilmiyorum yazıya. Muhteşem finali hakkında mı yazayım, seyirciye yaşatılan entelektüel hazdan mı bahsedeyim,geoffrey rush?ın nefes kesen performansından mı, sanat yönetmenliğinin muhteşemliğinden mi? Yoksa kurgudan mı, kulağınızda uzun bir süre çınlayacak o güzelim müziklerden mi? Hepsini ne kadar övsem az. 2013 yılının en iyi filmlerindendi. Yani bir senaryo bu kadar klasik olup da ancak bu kadar farklı işlenebilirdi. Mesela aynı senaryoya benzerMatchstick Menvar, ama ikisi o kadar farklı aktarılmış ki! Bu büyüyü yönetmen yapıyor işte. Yoksa konusu ve gelişmeler itibariyle tahmin edilmesi zor, özgün bir senaryoya sahip değil, ana mevzuyu anlamak gerçekten fazla uğraş gerektirmiyor. Fakat yönetmen öyle güzel harmanlamış ki filmi yine de finalde kendinizi enkazın altında gibi hissediyorsunuz, küfür ediyorsunuz çünkü filmin içine girebilmek çok kolay bi bakmışsınız başrol olmuşsunuz.
Konusu ise; Virgil Oldman çok ünlü bir müzayedeci ve sanat adamıdır. Geçmişi sebebiyle katı görünümü vardır fakat aslında sevgiye muhtaç yaşlı bir adamdır. Bütün bir başarı ve sanatla geçen bir ömrün sonunda Claire adında agorafobi hastası genç bir kadınla tanışır. Bir ömür süren bekleyişten sonra aşkı hak ettiğini düşünür ve olaylar gelişir.
Evet film müthişti falan dedik ama birde şu tarafı var olayın, eğer izlerseniz mutlaka bu yazıyı da okuyun;
cennet sineması isimli filmi ile kalbimi fethetmeyi başarmış olan giuseppetornatore,bu filminde antika ve sanat eserlerine değer biçen, orjinali sahtelerden ayırt edebilen ve bu eserlerin satışında bizzat artırma görevlisi olarak yer alan virgil oldman ile tanıştırıyor bizleri...
tornatore, virgil oldman rolünü oynaması için ise hiç riske girmeden geoffrey rush gibi bir usta seçmiş.filmin müziklerinde ise belki de sinemanın gördüğü görebileceği en iyi müzisyen ennio morricone'nin ismini görmek ise filmin değerini iyice arttırıyor.
virgil satışlarda manipüle ile ucuz yollu özel bir kadın portresi kolleksiyonu oluşturmuştur. öyle ki her tablo yeni bir sevgili virgil için diyebilirim. virgil'in bu kadın portrelerinden oluşturduğu kolleksiyon yine italyan bir yönetmen federico fellini'nin 'kadınlar kenti' isimli filminde marcello mastroianni'nin zorunlu olarak misafir olduğu dr.katzone'nin evindeki kolleksiyonunu an... Devamı
Donmuş Bir Kalbin Son Teklifi
cennet sineması isimli filmi ile kalbimi fethetmeyi başarmış olan giuseppetornatore,bu filminde antika ve sanat eserlerine değer biçen, orjinali sahtelerden ayırt edebilen ve bu eserlerin satışında bizzat artırma görevlisi olarak yer alan virgil oldman ile tanıştırıyor bizleri...
tornatore, virgil oldman rolünü oynaması için ise hiç riske girmeden geoffrey rush gibi bir usta seçmiş.filmin müziklerinde ise belki de sinemanın gördüğü görebileceği en iyi müzisyen ennio morricone'nin ismini görmek ise filmin değerini iyice arttırıyor.
virgil satışlarda manipüle ile ucuz yollu özel bir kadın portresi kolleksiyonu oluşturmuştur. öyle ki her tablo yeni bir sevgili virgil için diyebilirim. virgil'in bu kadın portrelerinden oluşturduğu kolleksiyon yine italyan bir yönetmen federico fellini'nin 'kadınlar kenti' isimli filminde marcello mastroianni'nin zorunlu olarak misafir olduğu dr.katzone'nin evindeki kolleksiyonunu anımsattı..
virgil oldman, prensiplerine ters düşmesine rağmen gizemli yeni müşterisi claire'in kaprislerine tek zaafı antika ve sanat eserleri için katlanmaya çalışır. bu arada değerlendirme yaptığı evde eski bir otomat robot parçası ilgisini çeker.daha evvel martin scorsese'nin hügo filminde çizim yapan bir akrabasını görmüştük bu otomatın. neyse bu parçalar küçük birer yem gibi virgil'in önüne atılarak işin kopmaması sağlanıyor. virgil normalde karşılaştığı kadınlarla göz göze bile gelmeye çekinirken, bu hayattan izole bir şekilde yaşayan ve hiç görmediği gizemli müşterisine bir anda aşık olduğunu farkeder. artık tek amacı onu saklandığı yerden çıkarıp görebilmektir.
tornatore cennet sineması'nda, salvatore'nin sevgilisinin görüntüsünü odasının duvarına yansıtarak seyrettiği gibi bir mükkemmel sahne de bu filmine koymuş. iletişimi kapalı kapılar ardından ve telefonla sürdürürken bir sahnede virgil kadın portreleri kolleksiyonu ile dolu olan odasında telefonda claire ile konuşurken resimlerde sanki onun yüzünü arar.
film ilerlerken claire'in hayatından nasıl bir dram çıkacak diye beklerken sonra birden acaba virgil'in başına ne gelecek diyebilirsiniz filmde böyle bir kaç defa gelgit oluyor. ve buna rağmen yönetmenin sürpriz sonlu bir film yapma gayesinde olduğunu hiç sanmıyorum.
tornatore böyle bir şey düşünse öncelikle, ''insan duyguları sanat eserleri gibidir. taklitler tamamen orjinal gibi gözükebilir.'' diyerek aşkın taklit edilebileceğinden bahsederek şüphe uyandırmaktan kaçınırdı herhalde. bana göre virgil her şeyin farkında ama kendini inandırmaya çalışıyor. çünkü ilk defa gerçekten sevilmenin ne olduğunu anlıyor. aşk işte insanın gözünü kör ediyor. gözünüzün önüne bir perde iniyor ve olup bitene kayıtsız kalmaya başlıyorsunuz. tıpki soğuktan donarken tatlı bir ölüm uykusuna dalmak gibi...
@sesver
11 yıl önce
8.8 / 10
@onurtrap
11 yıl önce
9.8 / 10
@rashomon
11 yıl önce
7.6 / 10
@itsatwap
11 yıl önce
8 / 10
@venezue
11 yıl önce
8.1 / 10
@crowfuu
11 yıl önce
7.8 / 10
@kahlo
11 yıl önce
@kayhanovic
11 yıl önce
9 / 10
@vegidemiyorum
11 yıl önce
Konusu ise; Virgil Oldman çok ünlü bir müzayedeci ve sanat adamıdır. Geçmişi sebebiyle ... Devamı
Konusu ise; Virgil Oldman çok ünlü bir müzayedeci ve sanat adamıdır. Geçmişi sebebiyle katı görünümü vardır fakat aslında sevgiye muhtaç yaşlı bir adamdır. Bütün bir başarı ve sanatla geçen bir ömrün sonunda Claire adında agorafobi hastası genç bir kadınla tanışır. Bir ömür süren bekleyişten sonra aşkı hak ettiğini düşünür ve olaylar gelişir.
Evet film müthişti falan dedik ama birde şu tarafı var olayın, eğer izlerseniz mutlaka bu yazıyı da okuyun;
https://eksisozluk.com/entry/8804724
Mutlaka görün derim, özellikle de erkekler. İyi seyirler dilerim.
Not: Spoiler vermemek için baya çırpındım yalnız.
@enik_kral
11 yıl önce
8 / 10
cennet sineması isimli filmi ile kalbimi fethetmeyi başarmış olan giuseppetornatore,bu filminde antika ve sanat eserlerine değer biçen, orjinali sahtelerden ayırt edebilen ve bu eserlerin satışında bizzat artırma görevlisi olarak yer alan virgil oldman ile tanıştırıyor bizleri...
tornatore, virgil oldman rolünü oynaması için ise hiç riske girmeden geoffrey rush gibi bir usta seçmiş.filmin müziklerinde ise belki de sinemanın gördüğü görebileceği en iyi müzisyen ennio morricone'nin ismini görmek ise filmin değerini iyice arttırıyor.
virgil satışlarda manipüle ile ucuz yollu özel bir kadın portresi kolleksiyonu oluşturmuştur. öyle ki her tablo yeni bir sevgili virgil için diyebilirim. virgil'in bu kadın portrelerinden oluşturduğu kolleksiyon yine italyan bir yönetmen federico fellini'nin 'kadınlar kenti' isimli filminde marcello mastroianni'nin zorunlu olarak misafir olduğu dr.katzone'nin evindeki kolleksiyonunu an ... Devamı
cennet sineması isimli filmi ile kalbimi fethetmeyi başarmış olan giuseppetornatore,bu filminde antika ve sanat eserlerine değer biçen, orjinali sahtelerden ayırt edebilen ve bu eserlerin satışında bizzat artırma görevlisi olarak yer alan virgil oldman ile tanıştırıyor bizleri...
tornatore, virgil oldman rolünü oynaması için ise hiç riske girmeden geoffrey rush gibi bir usta seçmiş.filmin müziklerinde ise belki de sinemanın gördüğü görebileceği en iyi müzisyen ennio morricone'nin ismini görmek ise filmin değerini iyice arttırıyor.
virgil satışlarda manipüle ile ucuz yollu özel bir kadın portresi kolleksiyonu oluşturmuştur. öyle ki her tablo yeni bir sevgili virgil için diyebilirim. virgil'in bu kadın portrelerinden oluşturduğu kolleksiyon yine italyan bir yönetmen federico fellini'nin 'kadınlar kenti' isimli filminde marcello mastroianni'nin zorunlu olarak misafir olduğu dr.katzone'nin evindeki kolleksiyonunu anımsattı..
virgil oldman, prensiplerine ters düşmesine rağmen gizemli yeni müşterisi claire'in kaprislerine tek zaafı antika ve sanat eserleri için katlanmaya çalışır. bu arada değerlendirme yaptığı evde eski bir otomat robot parçası ilgisini çeker.daha evvel martin scorsese'nin hügo filminde çizim yapan bir akrabasını görmüştük bu otomatın. neyse bu parçalar küçük birer yem gibi virgil'in önüne atılarak işin kopmaması sağlanıyor.
virgil normalde karşılaştığı kadınlarla göz göze bile gelmeye çekinirken, bu hayattan izole bir şekilde yaşayan ve hiç görmediği gizemli müşterisine bir anda aşık olduğunu farkeder. artık tek amacı onu saklandığı yerden çıkarıp görebilmektir.
tornatore cennet sineması'nda, salvatore'nin sevgilisinin görüntüsünü odasının duvarına yansıtarak seyrettiği gibi bir mükkemmel sahne de bu filmine koymuş. iletişimi kapalı kapılar ardından ve telefonla sürdürürken bir sahnede virgil kadın portreleri kolleksiyonu ile dolu olan odasında telefonda claire ile konuşurken resimlerde sanki onun yüzünü arar.
film ilerlerken claire'in hayatından nasıl bir dram çıkacak diye beklerken sonra birden acaba virgil'in başına ne gelecek diyebilirsiniz filmde böyle bir kaç defa gelgit oluyor. ve buna rağmen yönetmenin sürpriz sonlu bir film yapma gayesinde olduğunu hiç sanmıyorum.
tornatore böyle bir şey düşünse öncelikle, ''insan duyguları sanat eserleri gibidir. taklitler tamamen orjinal gibi gözükebilir.'' diyerek aşkın taklit edilebileceğinden bahsederek şüphe uyandırmaktan kaçınırdı herhalde. bana göre virgil her şeyin farkında ama kendini inandırmaya çalışıyor. çünkü ilk defa gerçekten sevilmenin ne olduğunu anlıyor. aşk işte insanın gözünü kör ediyor. gözünüzün önüne bir perde iniyor ve olup bitene kayıtsız kalmaya başlıyorsunuz. tıpki soğuktan donarken tatlı bir ölüm uykusuna dalmak gibi...