Bireylerin önyargılarını kırmak zor. Ama yine de zarar görmeden kurtulmak mümkün. Ama toplumun ve devletin sana karşı önyargıları varsa senin için herşeyin felakete dönüşmesi an meselesi olabilir. Literatürde bunun adı var mı bilmiyorum ama bu durumu kurumsal önyargı olarak tanımlarsak bunun adaleti, insan hakkını ve hukuku nasıl dümdüz ettiğini günümüzde ve geçmişte bir çok olayda şahit olmaktayız. Kurumsal önyargıların, delilsiz veya üzerinde yeterince durulmayan yanlış delillere dayanarak adaletsiz yargılamalara nasıl yol açabileceğini anlatan güzel bir film. Kurumsal önyargılardan bireyin zarar görmemesi zor, zarar gördükten sonra bunun düzeltilmesi çok daha zor. Film de bundan bahsediyor.
Geçmişte yaşanmış, çok da ses getirmiş bir olay olduğu için yarı belgesel tadında giden bir film. Bir kaç uyarlama sahneleri var. Dreyfus davasıyla ilgili yapılmış bir çok film ve yazılmış kitaplar mevcut. J’accuse daha ziyade istihbarat biriminin başına geçtikten sonra Subay Dreyfus’ün davasıyla ilgili şüpheye düşüp araştıran ve onun masumiyetini kanıtlamaya çalışan Picquart’a yoğunlaşıyor.
Maalesef temposu ile sıkıcı, diyalogları ile göze parmak filmin ilk yarısı dümdüz, ikinci yarısı ise atlaya zıplaya giden kopuk sahnelerden mütevellit.. Dreyfus davasının tutkusundan yoksun.. Sanat yönetimi ise muazzam ama ziyan edilmiş hissediyorsunuz.. Başroldeki Jean Dujardin elinden geleni yapmış.. Dreyfusu canlandıran Luis Garreli ise bir kaç sahnede görüyoruz. Emmanuelle Seigner ise tek kelime ile berbattı..
@talha89
2 yıl önce
7.5 / 10
@merodesidero
3 yıl önce
@ustunkoru
4 yıl önce
5.2 / 10
Sanat yönetimi ise muazzam ama ziyan edilmiş hissediyorsunuz..
Başroldeki Jean Dujardin elinden geleni yapmış.. Dreyfusu canlandıran Luis Garreli ise bir kaç sahnede görüyoruz. Emmanuelle Seigner ise tek kelime ile berbattı..