Arı Kovanının Ruhu Yorumları

İyi filmleri layığı ile kavrayabilmek için, Dünyanın işleyiş biçimleri hakkında ufak da olsa bir fikrimizin oluşması ve kaçınılmaz bir surette ardından gelen anlama gayretimizin ısrarcılığı yüzünden maruz kaldığımız usandırıcı yorgunluğa bir tiryaki gibi müptela olmamız gerekebilir. Bu nedenle iyi bir film derken kast ettiğimizin, istisnasız olarak en az birkaç defa izleyebileceğimiz, ömür boyu zihnimizi meşgul edebilecek maharette şekillenen özgün bir poetika maliki bir fenomen olduğunu ve dolayısı ile izlenimlerimizi düşünceye yönlendiren manası muğlak imgelerin esiri olmaktan, itiraf edilmesi zor olan bir tür keyif aldığımızı belirtebiliriz. Demek ki Sinema sanatında, başyapıt olduğu üzerinde uzlaşma sağlanan her eser, nihayetinde, sunduğu imajlar ile izleyicisine ismi konmamış ve bu sayede kirletilmediği için masumiyetini koruyan bir müzik dinletisinin uyandırdığı, kişiye özgü, paylaşılması mümkün olmayan bir deneyimi çağrıştıran, hiçbir zaman harcanmayacak kadar kıymet verilen mücerret bir hazine sandığıdır. Belirli bir coğrafyada, verili toplumsal koşulların ve tarihsel birikimin ket vurduğu, anlatılmamış, üstü örtülü kalması için baskılanmış hikayeler, cesur sanatçıların kişisel perspektifleri ile anlatısal bir düzlemde kurgulanarak, bütünsel bir biçime kavuşturulur. Sanatsal yetkinlik düzeyi ne kadar yüksek ise, eserin sunulduğu kitlelere mensup olan bireylerin her birinin zihninde, kendi kişisel geçmişleri, düşünsel ufukları, algılama ve anlamlandırma süreçleri çerçevesinde oluşan, yalnız kendi dimağları bünyesinde değerli ve manalı olabilecek bir tecrübenin izi kazınır. Yönetmen Victor Erice, bu yüzden " Bir filmi bitirdiğim zaman, eser benim değildir - halka ait olmuştur artık " demiştir. Arı Kovanının Ruhundan, Guillermo Del Toro’nun Pan’ın Labirenti, Abbas Kiyarüstemi’nin Arkadaşımın Evi Nerede filmleri ve benzeri kıymetler türemiştir. Hepsinden evvel de Charles Laughton’ın Caniler Avcısı ( The Night of the Hunter ) adlı enfes, öncü eseri vardı. Bu filmler birbirlerinden bağımsız birer bütün oldukları gibi, Toplumsal olandan Bireysele, Bireysel olandan Toplumsala yönelen holistik bir ağın örgüleridir aynı zamanda. Franco’nun ve benzerlerinin rejimleri en çok çocuklar üzerinde zararlı olur ve derin, silinemez izler bırakır ama unuttukları temel gerçek şudur ki, o çocuklar bir gün büyüyecekler.