Filmin Tarantino'nun elinden çıkmış olması kötü olduğu gerçeğini değiştirmiyor. İlk kez bir Tarantino filminden keyif almadım. Hem de böyle yıldız dolu kadroyla. Çok üzgünüm.
Filmde tek var olan şey kadro. Geri kalan her şey çok boş. Tarantino’dan bu kadar sıkıcı bir film izleyeceğimi tahmin etmedim. Çok ağır ve sıkıcı. O kadar saat buna değil daha iyi filmlere ayrılmalı. Zevkler tartışılmaz beğenenlere lafım yok ama benim için olmayanlardan.
Söylenebilecek herşeyden önce, Tarantino böyle bir film yapmak istemiş ve böyle bir film yapmış. Dönemin "kafa"sını yaşatıyor. Zamanda akıyorsunuz. Evet durağanlık ve lüzumu tartışılabilir sahneler var. Ancak özellikle Tarantino’nun hikaye anlatımını sevenler için film bir şekilde kendini izletmeyi başarıyor. Şahsen ben yine de Django öncesi Tarantino’yu hala özlüyorum. DiCaprio’dan büyük oyunculuk. Cliff ise özel yapım bir karakter. Filmin iyi ya da kötü olmasından öte Tarantino tarzı ultra gergin diyalog eksikliği hissettim ben. Benim için en büyük hayal kırıklığı bu oldu.
Son olarak, Tarantino böyle bir film yapmak istemiş ve böyle bir film yapmış.
Tarantino’nun en durgun filmlerinden biri diyebilirim. Sonundaki final sahnesi işi biraz toparlıyor işte. Filmi büyük ölçüde izlettiren kısmı ise seçilen oyuncuların oyunculukları ve film içinde film sahneleri oldu (benim için). Yaşanmış bir hikayeyi farklı bir biçimde anlatmaya çalışıyor. Hamile kadına saldırılma sahnesini çekmeyemi çekiniyor yoksa polonski’nin intikamınımı almak istemiş bilemedim ama bu bakış açısı da fena sayılmaz. Son sahneler gerçekten harikaydı. Fakat hikaye böyle işleyince sharon tate’in sahneleri ciddi anlamda boşa çıkıyor. Sanki sırf filmi uzatmak için bu karakterin sahneleri eklenmiş gibi geliyor insana. Ayrıca Tarantino’nun ayak fetiştliğinin hala hiç eksilmeden devam ettiğini de net bir şekilde görüyoruz burada. Neredeyse 7 dk. boyunca Margot’un bacaklarını ve 5 dk boyunca da arabanın camına ayağını yaslamış olan Margaret’i izliyoruz. Özetlersek, dönem filmi olarak ve nostaljiyi yaşamak açısından iyi bir film olmuş. Birde merak ediyorum, gerçekten Cliff, za... Devamı
Tarantino’nun en durgun filmlerinden biri diyebilirim. Sonundaki final sahnesi işi biraz toparlıyor işte. Filmi büyük ölçüde izlettiren kısmı ise seçilen oyuncuların oyunculukları ve film içinde film sahneleri oldu (benim için). Yaşanmış bir hikayeyi farklı bir biçimde anlatmaya çalışıyor. Hamile kadına saldırılma sahnesini çekmeyemi çekiniyor yoksa polonski’nin intikamınımı almak istemiş bilemedim ama bu bakış açısı da fena sayılmaz. Son sahneler gerçekten harikaydı. Fakat hikaye böyle işleyince sharon tate’in sahneleri ciddi anlamda boşa çıkıyor. Sanki sırf filmi uzatmak için bu karakterin sahneleri eklenmiş gibi geliyor insana. Ayrıca Tarantino’nun ayak fetiştliğinin hala hiç eksilmeden devam ettiğini de net bir şekilde görüyoruz burada. Neredeyse 7 dk. boyunca Margot’un bacaklarını ve 5 dk boyunca da arabanın camına ayağını yaslamış olan Margaret’i izliyoruz. Özetlersek, dönem filmi olarak ve nostaljiyi yaşamak açısından iyi bir film olmuş. Birde merak ediyorum, gerçekten Cliff, zamanında Lee’ye boyunun ölçüsünü vermiş mi?
"Fakat hikaye böyle işleyince sharon tate’in sahneleri ciddi anlamda boşa çıkıyor. Sanki sırf filmi uzatmak için bu karakterin sahneleri eklenmiş gibi geliyor insana." Bayağı yanlış yorumlamışsın. Bu sahnelerin amacı senin karakter ile aranda bağ kurman, onun sinemaya gitmesi, film izlemesi, kitap alması, yemek yemesi bunların hepsi senin karakter ile empatini artırmak için. Film sana "What if?" duygusunu vermek istiyor ama bunu yaparken eğer Sharon karakterini hiç bilmeseydin izlediğin film sadece "eve giren 3 katili öldüren bir aktör ve dublörünün" filmi olurdu. Film öyle harika bir film değil ama bir amacı var. Yani sahneleri boşu boşuna çekilmemiş. Tarantino'dan bahsediyoruz en çöp filmi bile meydan okur çoğu filme.
Tarantino’nun Inglourious Basterds filmindeki gibi alternatif tarih yarattığı bir film olmuş. Polanski’nin karısını; karınındaki bebeğiyle öldürmeye çalışan hippi sürüsü burada da Brad Pitt ile karşılaşıyor. Charles Manson’ın şürekası için bu kez işler, istedikleri gibi gitmiyor tabii :)
Tarantino filmlerinin ağır ve vurucu taraflarını Django ve The Hateful Eight’de gördük. Fakat bu film bana o tadı vermedi ben bu ağır gidişatı sevemedim. Brad Pitt üzgünüm cağnım :(
Filmin konusunun gerçekten yaşanmış olduğunu bilmeden filmi izlemeye başladım..Daha filmin başında ’’sıkıcı’’ bir film olacağını anladım ki,öyle de oldu..Sanki Tarantino filmi değil de,sıradan bir Hollywood filmi izliyor gibi hissettim..Belki de Tarantino,filmin ana karakteri Rick Dalton’un yaşadığı sarsıntıyı izleyiciye yansıtmak adına,bile bile filmi rölantide götürdü..2 saat geçti,hâlâ bir şey göremedim ama bir anda Tarantino daha filmin bitmediğini bize gösterdi..’’Ölmedim/bitmedim daha,Tarantino’yum ben’’ diye bağırdı adeta..Final sahnesi ve o süreçte verilen mesajlar olmasaydı,Tarantino’nun en kötü filmi diyebilirdik ama finalle toparladı,imzasını yine attı..
@drslmnfb
1 ay önce
6.5 / 10
@jessamina
1 yıl önce
@mavimilena
3 yıl önce
4.2 / 10
@emmett
3 yıl önce
Dönemin "kafa"sını yaşatıyor. Zamanda akıyorsunuz. Evet durağanlık ve lüzumu tartışılabilir sahneler var. Ancak özellikle Tarantino’nun hikaye anlatımını sevenler için film bir şekilde kendini izletmeyi başarıyor. Şahsen ben yine de Django öncesi Tarantino’yu hala özlüyorum.
DiCaprio’dan büyük oyunculuk.
Cliff ise özel yapım bir karakter.
Filmin iyi ya da kötü olmasından öte Tarantino tarzı ultra gergin diyalog eksikliği hissettim ben. Benim için en büyük hayal kırıklığı bu oldu.
Son olarak, Tarantino böyle bir film yapmak istemiş ve böyle bir film yapmış.
@gwaihir0
3 yıl önce
8 / 10
@tiamath
4 yıl önce
7 / 10
@birazrockbirazc
2 yıl önce
@erdemtekin
4 yıl önce
@osmancavlak
4 yıl önce
@dilekcandar
4 yıl önce
@fthgzl79
4 yıl önce
6.4 / 10