Varoluş sancısı, topluma yabancılaşma gibi anlamak için biyerlerini yırttığın bağımsız sinemalardan değil. Daha sade. Hem özgün hem klişe. O yüzden sevdim.
Turgut Uyar’ın bu dizelerini anımsamama sebep olmuştur. Aşkın tüm tinselliğinin bir ışıkla imgelenip bizleri doyurduğu, üstüne Laura Marling’in de bir tutam tuz bırakıp gittiği ruhu ışıkla donatan, bağımsız örneklerden.
Ruhunuzda farklı bir tat bırakacağını izlerken kestiremiyorsunuz o bir gerçek. İlk kez rüyamda hangi hayvana dönüşmek isterdim ? sorusunu kendime yönelttim :) Ve cevabını bulamadım.. Her şeye rağmen, bütün düşündüklerinize rağmen bende bir insandım... Damarlarımda ki kanın sıcaklığını hissedene dek, belki de bende yaşadığımdan habersizdim .. Fışkırmak istedim onun gibi ....
sakin bir film, bahsettiğim sakin işleyiş yalnızca akıştaki. belki hareket olarak görebileceğimiz çok sahne yok ama filmdeki geçişler öyle iyi kullanılmış ve karakterlerin vermeleri gereken zıtlık öyle iyi verilmiş ki filmin eksik olan hareket kısmını siz kafanızda yeterince yaşıyorsunuz. karakterler kafanızda yerleşmeye başladıkça, filme ruhunu veren asıl şeyin ruhsuzluk olduğunu fark ediyorsunuz. bendeki en kalıcı kısım ise kan kırmızısı ve kar beyazındaki zıtlığın gerçek / rüya ayrımında ve geçişlerde başarılı kullanımı oldu. ayrıca, filmde bazı anlar oluyor, karakterlerimiz arasında en başından beri işlenen sıra dışı iletişim şeklini kenara bırakıyoruz, aralarındaki iletişimin normal bir kadın erkek ilişkisine dönmeye yaklaştığı anlar geliyor. sanki başından beri erkekten de, kadından da beklediğimiz asıl sorular, davranışlar, adımlar gelecek sanıyoruz. işte o anlarda karakterlerin kendi aykırılıklarını tekrar belli etmesi ve tepkisizliklerinde her seferinde aynı şaşkınlığı, rahats... Devamı
sakin bir film, bahsettiğim sakin işleyiş yalnızca akıştaki. belki hareket olarak görebileceğimiz çok sahne yok ama filmdeki geçişler öyle iyi kullanılmış ve karakterlerin vermeleri gereken zıtlık öyle iyi verilmiş ki filmin eksik olan hareket kısmını siz kafanızda yeterince yaşıyorsunuz. karakterler kafanızda yerleşmeye başladıkça, filme ruhunu veren asıl şeyin ruhsuzluk olduğunu fark ediyorsunuz. bendeki en kalıcı kısım ise kan kırmızısı ve kar beyazındaki zıtlığın gerçek / rüya ayrımında ve geçişlerde başarılı kullanımı oldu. ayrıca, filmde bazı anlar oluyor, karakterlerimiz arasında en başından beri işlenen sıra dışı iletişim şeklini kenara bırakıyoruz, aralarındaki iletişimin normal bir kadın erkek ilişkisine dönmeye yaklaştığı anlar geliyor. sanki başından beri erkekten de, kadından da beklediğimiz asıl sorular, davranışlar, adımlar gelecek sanıyoruz. işte o anlarda karakterlerin kendi aykırılıklarını tekrar belli etmesi ve tepkisizliklerinde her seferinde aynı şaşkınlığı, rahatsız ediciliği yaşamak hoşuma gitti. ve film bittiğinde rahatladım aslında. anlatılmak istenilen her şey, ne kadar karmaşık olursa olsun gerçek bir sadelik ve açıklıkla anlatılmıştı. rahatsız olduğum, fazlasını, azını beklediğim, sorguladığım birçok sahne oldu ama bittiğinde kafamda filme dair hiç yorgunluk yoktu. birçok sahneyse bir süre daha bana eşlik etmeye devam edecek.
İyi alıştırılmıştık, zengin kız fakir oğlan klişelerine; çok seven, dağlar taşlar aşan, sonra kavuşan ikililere. Yapılacaksa böyle yapılmalı, anlatılacaksa böyle anlatılmalı aşk dediğin şey. Geyik buradaki en açık metafor olmakla birlikte, ineklerinden, telefon kullanımına kadar çok göndermeler içeriyor film. Defalarca izlenir çok hoşuma gitti şahsen.
--SPOİLER-- Ayrıca duşta bileği camla kesme sahnesinden bir an önce Haneke’nin La Pianiste ve Bergman’ın Çığlıklar ve Fısıltılar filmindeki gibi camı kadınsal hadım için kullanacak sandım ama çok ters köşe oldum.
@sikmalikportaka
1 yıl önce
7.8 / 10
@zenobiaa
2 yıl önce
6.3 / 10
@thematrixhasyou
2 yıl önce
@turkanup
2 yıl önce
8 / 10
Koltuk altlarımız gitgide tatlı gelirdi
Geyikli gecenin karanlığında..
Turgut Uyar’ın bu dizelerini anımsamama sebep olmuştur. Aşkın tüm tinselliğinin
bir ışıkla imgelenip bizleri doyurduğu, üstüne Laura Marling’in de bir tutam tuz bırakıp gittiği ruhu ışıkla donatan, bağımsız örneklerden.
@kuzgunadam
4 yıl önce
7.7 / 10
@thecherrynight
4 yıl önce
10 / 10
@naksidil
5 yıl önce
Damarlarımda ki kanın sıcaklığını hissedene dek, belki de bende yaşadığımdan habersizdim .. Fışkırmak istedim onun gibi ....
@vatherian
5 yıl önce
meşhur şarkı ve sahnesi;
https://www.youtube.com/watch?v=Zqf6LlI7xVo
@kurkluvenus
5 yıl önce
@ebus_durak
5 yıl önce
8.3 / 10
--SPOİLER--
Ayrıca duşta bileği camla kesme sahnesinden bir an önce Haneke’nin La Pianiste ve Bergman’ın Çığlıklar ve Fısıltılar filmindeki gibi camı kadınsal hadım için kullanacak sandım ama çok ters köşe oldum.