filmi kısaca özetlemek gerekirse şöyle diyebiliriz; sessiz çığlıklar. en çok sesi insan kendi içinde çıkarabilirmiş, insan en çok kendi içinde yenilir ve en çok kendi içinde yüzleşirmiş. yönetmen amatör ve özel insanlarla öyle güzel bir iş çıkarmış ki. anlattığı şey bir kere çok gerçek. ama o insanlar için çok daha gerçek ve acı. kısaca soğuk bir iklimden yine iç soğutan bir film daha. izleyin, izlettirin dedim.
Toplumsal iletişimsizliğin, vurdumduymazlığın, kayıtsızlığın, duyarsızlığın dilsizlikle ifade bulduğu filmde, bir gençte şiddetin evrimini izleriz... 65/100
bazı sahneler bazı bazı zamanlar hep aklıma gelecek, etkilendiğim iyi düşünülmüş dediğim birçok sahne vardı. filmi açmadan önce sıkılacağımı düşünmüştüm fakat sürükleyiciydi ve sıkılmadan izledim. zamanınız varsa, evet izlenebilir.
Filmde hiç konuşma, anlamlı tek bir sözcük duyulmadığına inanmak gerçekten zor, zira bu enstrümanları kullanmamasına rağmen filmin etkisi azalmıyor, hatta çoğu sahnede artıyor.
Son birkaç yılın sinema olayı Plemya. Fırsatınız varsa mutlaka sinemada görün.
Yönetmenin absürd kuzey avrupa sinemasına özenişi, filmin temasıyla ironik bir biçimde benzeşiyor. Belki de bu sebepten dolayı film 'siyasi bir eleştiri'nin ötesine geçemiyor.
@poeticnorth
7 yıl önce
@mehmetm
8 yıl önce
9.2 / 10
@poormf
9 yıl önce
6.5 / 10
@yagmurrsn
9 yıl önce
8 / 10
@spike
9 yıl önce
8.5 / 10
Son birkaç yılın sinema olayı Plemya. Fırsatınız varsa mutlaka sinemada görün.
@naciemreboran
9 yıl önce
7.6 / 10
@pensive
9 yıl önce
@ergunelazig_1
9 yıl önce
NOT: Bu filmi hiç ses olmayan bir ortamda izleyin (sinemalar hışırtılı). Yalnız izleyin ki, iyice dehşete kapılasınız. Filmden nefret edesiniz.