Ben sadece sahneyi hazırladım, tüm bu sonuçlar tamamen senin kendi seçimlerinin eseri. (John Milton)
Muhteşem bir film. Tamamen toplum ve insan analizi üzerine bir yapıt bile denilebilir. Kevin Lomax, hiç bir davayı kaybetmeyen bir avukattır. Onun bu özelliği doğal olarak özünde suçlu olan kişilerin kendisini tercih etmesine sebebiyet veriyor. Her davasında bunu görmeye başlayan Kevin ise bir yol seçerek hayatına devam etmek zorunda kalıyor. Peki bu yol nedir? Bizi seçimlere sürükleyen dönüm noktalarında karar vermemizi baskın kılan hangi duygudur?! Hırslarımız mı? Kibrimiz mi? Kendimizi kanıtlama isteğimiz mi? Milton; dikkat çekme, aptalı oyna, toplulukta görünen kişi olma diye öğütlerken aslında insanların en sevdiği günah olan kibre nasıl düştüklerini dile getiriyor. Tüm bu tavsiyelerin dinlenilmeyeceğini bir o kadar iyi biliyor çünkü zaten halihazırda yaratıcı bu tavsiyeleri vermiş ve insanlıkta dinlememektedir.
İlk perde bu yola girişi aktarırken ikinci perde seçimlerin sonu... Devamı
Ben sadece sahneyi hazırladım, tüm bu sonuçlar tamamen senin kendi seçimlerinin eseri. (John Milton)
Muhteşem bir film. Tamamen toplum ve insan analizi üzerine bir yapıt bile denilebilir. Kevin Lomax, hiç bir davayı kaybetmeyen bir avukattır. Onun bu özelliği doğal olarak özünde suçlu olan kişilerin kendisini tercih etmesine sebebiyet veriyor. Her davasında bunu görmeye başlayan Kevin ise bir yol seçerek hayatına devam etmek zorunda kalıyor. Peki bu yol nedir? Bizi seçimlere sürükleyen dönüm noktalarında karar vermemizi baskın kılan hangi duygudur?! Hırslarımız mı? Kibrimiz mi? Kendimizi kanıtlama isteğimiz mi? Milton; dikkat çekme, aptalı oyna, toplulukta görünen kişi olma diye öğütlerken aslında insanların en sevdiği günah olan kibre nasıl düştüklerini dile getiriyor. Tüm bu tavsiyelerin dinlenilmeyeceğini bir o kadar iyi biliyor çünkü zaten halihazırda yaratıcı bu tavsiyeleri vermiş ve insanlıkta dinlememektedir.
İlk perde bu yola girişi aktarırken ikinci perde seçimlerin sonuçlarını işlemektedir. Gerçek ve gerçeküstü hikaye işleme yöntemi sayesinde her iki açıdan da anlatılanlar ele alınabilir. Örneğin Mary karakterinin ölümü aslında Kevin'in Londra'ya geldiği ilk gün gönlünün Christabel'e kaymasının eseridir. Bunu en açık dille Milton; "buraya geldiğin ilk gün daha iyisini bulabileceğini düşündün!" diyerek özetler. Her seçim aslında diğer ihtimalleri öldürme biçimimizdir. Doyumsuzluk elde olanı kaybetme sebebimizdir. Son perdeye ulaşıldığında ise kimine göre başarılı kimine göre saçmalık olabilir ama her zaman insanın bir şansı daha olabileceğinin kısa bir sekansı verilmekte.
Filmin hikaye örgüsü anlatımı ve metaforları oldukça başarılı. Oyuncu kadrosu bir o kadar iyi ve başarılı oyunculuk sergilerken Al Pacino resmen ders niteliğindedir. Güzelliğinin zirvesinde olduğu yıllarda bulunan Charlize Theron'un cesur sahneleri ise tebrik edilmeyi hakediyor.
Tekrar tekrar izlenilesi, tavsiye edilesi bir film.
Filmde milton'un evindeki davet sahnesinde bir teyze Donald Trump'ta aramızda olacaktı fakat..... ''diyo noktalı kısımda ne dediğini anlamıyorum ama film derin mesajlar içerdiği bir kaç sanhesinde gizli tablolara yer verdiği gün gibi açık.
"Kibir kesinlikle en gözde günahımdır." Sadece oyuncuların performansı için bile izlenebilir. Yaklaşık iki buçuk saat ama herhangi bir anında sıkıldığımı söyleyemeyeceğim.
Bu film benim gözümde 21. yy klişelerinin kaynağı olacak şekilde çok derin aforizmalarla dolu müthiş bir insanlık analizi. Kimi zaman bir masal kimi zaman bir distopyaya dönüşen 90lar atmosferli ve karakterli, güçlü bir hollywood filmi.
film çekildiğinde bunlar klişe miydi bilmiyorum. fakat sanırım filmden sonra klişeye dönüşen o muhteşem sözlerden aklımda kalanları not etmek istedim:
Tanrı'nın sorumsuzluğu klişesi
Let me give you a little inside information about God. God likes to watch. He's a prankster.
Aşkın abartılıyor olması ve çikolata ile kıyası klişesi
Kevin Lomax: What about love?
John Milton: Overrated. Biochemically no different than eating large quantities of chocolate.
Milenyum boyu süregelen ahlaki çöküntü gerçeği
Who, in their right mind Kevin, could possibly deny the twentieth century was entirely mine.
Avukatların yalancı olmaları klişesi (Gerçi bu en azından bizim ülked... Devamı
"Vanity is definitely my favourite sin."
Bu film benim gözümde 21. yy klişelerinin kaynağı olacak şekilde çok derin aforizmalarla dolu müthiş bir insanlık analizi. Kimi zaman bir masal kimi zaman bir distopyaya dönüşen 90lar atmosferli ve karakterli, güçlü bir hollywood filmi.
film çekildiğinde bunlar klişe miydi bilmiyorum. fakat sanırım filmden sonra klişeye dönüşen o muhteşem sözlerden aklımda kalanları not etmek istedim:
Tanrı'nın sorumsuzluğu klişesi
Let me give you a little inside information about God. God likes to watch. He's a prankster.
Aşkın abartılıyor olması ve çikolata ile kıyası klişesi
Kevin Lomax: What about love?
John Milton: Overrated. Biochemically no different than eating large quantities of chocolate.
Milenyum boyu süregelen ahlaki çöküntü gerçeği
Who, in their right mind Kevin, could possibly deny the twentieth century was entirely mine.
Avukatların yalancı olmaları klişesi (Gerçi bu en azından bizim ülkede hep vardı sanırım.)
Lawyers are the devil's ministry. Law is the ultimate backstage pass. There are now more students in law schools than lawyers walking the streets.
İzlediğim en harika filmlerden biri. Film başından sonuna kadar bitmeyen bir tempoya sahip bittikten sonra bile Rolling Stones devreye girince hala filmdeymişsiniz gibi. neyse filmin konusu şöyle başarılı ama taşranın başarılısı bir avukat var sonra artık onun kurtlar sofrasına çıkma vakti geliyor ve sonrasında gelişen olaylar. film hem 20.yy da ki sisteme eleştiri yapıyor hemde çağımızın en büyük günahlarından biri kibiri vurguluyor ve eleştiriyor. eminim yönetmeni oldukça katolik bir insandır. Son olarak bence izlemelisiniz. Dikkatli izlerseniz hayatınıza dair bişeyler bulabilir ve hayatınızı değiştirme fırsatı yakalayabilirsiniz.
nereden okunduğuna göre değişir fakat hukuk ve avukatlığa "şeytan" demeye getirmiş film. aslında bir yere kadar bunun tutarlılıkları var olduğunu atlamamak gerekli.
Kibir hakkında söylediklerinin de semavi dinlerde karşılığı var. Zaten Mary Ann - ki Mary, Hz. Meryem oluyor bu durumda - Semavi Umut Kilisesi’ne atıyor kendini.
son tahlilde detayına girdikçe şeytanın açığa çıktığı güzide film.
@tiamath
1 yıl önce
9.5 / 10
Muhteşem bir film. Tamamen toplum ve insan analizi üzerine bir yapıt bile denilebilir. Kevin Lomax, hiç bir davayı kaybetmeyen bir avukattır. Onun bu özelliği doğal olarak özünde suçlu olan kişilerin kendisini tercih etmesine sebebiyet veriyor. Her davasında bunu görmeye başlayan Kevin ise bir yol seçerek hayatına devam etmek zorunda kalıyor. Peki bu yol nedir? Bizi seçimlere sürükleyen dönüm noktalarında karar vermemizi baskın kılan hangi duygudur?! Hırslarımız mı? Kibrimiz mi? Kendimizi kanıtlama isteğimiz mi? Milton; dikkat çekme, aptalı oyna, toplulukta görünen kişi olma diye öğütlerken aslında insanların en sevdiği günah olan kibre nasıl düştüklerini dile getiriyor. Tüm bu tavsiyelerin dinlenilmeyeceğini bir o kadar iyi biliyor çünkü zaten halihazırda yaratıcı bu tavsiyeleri vermiş ve insanlıkta dinlememektedir.
İlk perde bu yola girişi aktarırken ikinci perde seçimlerin sonu ... Devamı
Muhteşem bir film. Tamamen toplum ve insan analizi üzerine bir yapıt bile denilebilir. Kevin Lomax, hiç bir davayı kaybetmeyen bir avukattır. Onun bu özelliği doğal olarak özünde suçlu olan kişilerin kendisini tercih etmesine sebebiyet veriyor. Her davasında bunu görmeye başlayan Kevin ise bir yol seçerek hayatına devam etmek zorunda kalıyor. Peki bu yol nedir? Bizi seçimlere sürükleyen dönüm noktalarında karar vermemizi baskın kılan hangi duygudur?! Hırslarımız mı? Kibrimiz mi? Kendimizi kanıtlama isteğimiz mi? Milton; dikkat çekme, aptalı oyna, toplulukta görünen kişi olma diye öğütlerken aslında insanların en sevdiği günah olan kibre nasıl düştüklerini dile getiriyor. Tüm bu tavsiyelerin dinlenilmeyeceğini bir o kadar iyi biliyor çünkü zaten halihazırda yaratıcı bu tavsiyeleri vermiş ve insanlıkta dinlememektedir.
İlk perde bu yola girişi aktarırken ikinci perde seçimlerin sonuçlarını işlemektedir. Gerçek ve gerçeküstü hikaye işleme yöntemi sayesinde her iki açıdan da anlatılanlar ele alınabilir. Örneğin Mary karakterinin ölümü aslında Kevin'in Londra'ya geldiği ilk gün gönlünün Christabel'e kaymasının eseridir. Bunu en açık dille Milton; "buraya geldiğin ilk gün daha iyisini bulabileceğini düşündün!" diyerek özetler. Her seçim aslında diğer ihtimalleri öldürme biçimimizdir. Doyumsuzluk elde olanı kaybetme sebebimizdir. Son perdeye ulaşıldığında ise kimine göre başarılı kimine göre saçmalık olabilir ama her zaman insanın bir şansı daha olabileceğinin kısa bir sekansı verilmekte.
Filmin hikaye örgüsü anlatımı ve metaforları oldukça başarılı. Oyuncu kadrosu bir o kadar iyi ve başarılı oyunculuk sergilerken Al Pacino resmen ders niteliğindedir. Güzelliğinin zirvesinde olduğu yıllarda bulunan Charlize Theron'un cesur sahneleri ise tebrik edilmeyi hakediyor.
Tekrar tekrar izlenilesi, tavsiye edilesi bir film.
@kemo_47
2 yıl önce
7.9 / 10
@kahramansmt
5 yıl önce
8.1 / 10
@dilarakrkmz
6 yıl önce
Sadece oyuncuların performansı için bile izlenebilir. Yaklaşık iki buçuk saat ama herhangi bir anında sıkıldığımı söyleyemeyeceğim.
@clancer
7 yıl önce
9 / 10
@sercanakgul
7 yıl önce
9.2 / 10
Bu film benim gözümde 21. yy klişelerinin kaynağı olacak şekilde çok derin aforizmalarla dolu müthiş bir insanlık analizi. Kimi zaman bir masal kimi zaman bir distopyaya dönüşen 90lar atmosferli ve karakterli, güçlü bir hollywood filmi.
film çekildiğinde bunlar klişe miydi bilmiyorum. fakat sanırım filmden sonra klişeye dönüşen o muhteşem sözlerden aklımda kalanları not etmek istedim:
Tanrı'nın sorumsuzluğu klişesi
Let me give you a little inside information about God. God likes to watch. He's a prankster.
Aşkın abartılıyor olması ve çikolata ile kıyası klişesi
Kevin Lomax: What about love?
John Milton: Overrated. Biochemically no different than eating large quantities of chocolate.
Milenyum boyu süregelen ahlaki çöküntü gerçeği
Who, in their right mind Kevin, could possibly deny the twentieth century was entirely mine.
Avukatların yalancı olmaları klişesi (Gerçi bu en azından bizim ülked ... Devamı
Bu film benim gözümde 21. yy klişelerinin kaynağı olacak şekilde çok derin aforizmalarla dolu müthiş bir insanlık analizi. Kimi zaman bir masal kimi zaman bir distopyaya dönüşen 90lar atmosferli ve karakterli, güçlü bir hollywood filmi.
film çekildiğinde bunlar klişe miydi bilmiyorum. fakat sanırım filmden sonra klişeye dönüşen o muhteşem sözlerden aklımda kalanları not etmek istedim:
Tanrı'nın sorumsuzluğu klişesi
Let me give you a little inside information about God. God likes to watch. He's a prankster.
Aşkın abartılıyor olması ve çikolata ile kıyası klişesi
Kevin Lomax: What about love?
John Milton: Overrated. Biochemically no different than eating large quantities of chocolate.
Milenyum boyu süregelen ahlaki çöküntü gerçeği
Who, in their right mind Kevin, could possibly deny the twentieth century was entirely mine.
Avukatların yalancı olmaları klişesi (Gerçi bu en azından bizim ülkede hep vardı sanırım.)
Lawyers are the devil's ministry. Law is the ultimate backstage pass. There are now more students in law schools than lawyers walking the streets.
@slevin23
9 yıl önce
8 / 10
@anasumiobalatu
9 yıl önce
9.3 / 10
@the_chosen_one
10 yıl önce
@meraklimaydonoz
10 yıl önce
Kibir hakkında söylediklerinin de semavi dinlerde karşılığı var. Zaten Mary Ann - ki Mary, Hz. Meryem oluyor bu durumda - Semavi Umut Kilisesi’ne atıyor kendini.
son tahlilde detayına girdikçe şeytanın açığa çıktığı güzide film.