Cephedeki asker parmakla sayılır. Annesinin, babasının, kardeşinin, eşinin, çocuğunun kalbi dışında değeri bu kadardır. Saldırı öncesi yüzde ellisinin öleceği tahmini yapılır. Saldırı sırasında en iyi ihtimalle yüzde altmışı ölür. Devletin belgelerine işleyen istatistikten öteye gidemezler. Aynı 100 metrelik cephenin ötesine canlı şekilde gidemedikleri gibi. Gitmeyi reddeden, korkan da erkek değildir zira. Onlara korkak diyenler de bu yorumu her zaman oturarak yapmışlardır.
Anti-militarist bir savaş filmi olarak Full Metal Jacket'a bayılırım. Fakat Kubrick, kendi filminden 30 yıl önce daha iyisini çekmiş. Hatta izlediğim en iyi savaş filmi bile olabilir. Filmi ayırt eden nokta ise değişimsizliğin klostrofobik etkisini en bunaltıcı haliyle vermesi. Hiçbir şeyin değişmediğini anlatan diğer filmlerin sonunda illaki bir şeylerin değiştiğini hissederiz. Mekan değişir, duygu değişir, karakterler değişir, ne bileyim filmin dokusu değişir. Ancak Paths o... Devamı
"Askerlerin çok güzel öldüler..."
Cephedeki asker parmakla sayılır. Annesinin, babasının, kardeşinin, eşinin, çocuğunun kalbi dışında değeri bu kadardır. Saldırı öncesi yüzde ellisinin öleceği tahmini yapılır. Saldırı sırasında en iyi ihtimalle yüzde altmışı ölür. Devletin belgelerine işleyen istatistikten öteye gidemezler. Aynı 100 metrelik cephenin ötesine canlı şekilde gidemedikleri gibi. Gitmeyi reddeden, korkan da erkek değildir zira. Onlara korkak diyenler de bu yorumu her zaman oturarak yapmışlardır.
Anti-militarist bir savaş filmi olarak Full Metal Jacket'a bayılırım. Fakat Kubrick, kendi filminden 30 yıl önce daha iyisini çekmiş. Hatta izlediğim en iyi savaş filmi bile olabilir. Filmi ayırt eden nokta ise değişimsizliğin klostrofobik etkisini en bunaltıcı haliyle vermesi. Hiçbir şeyin değişmediğini anlatan diğer filmlerin sonunda illaki bir şeylerin değiştiğini hissederiz. Mekan değişir, duygu değişir, karakterler değişir, ne bileyim filmin dokusu değişir. Ancak Paths of Glory bizi ilk saniyeden bir bataklığa atıyor ve çıkmamıza izin vermek yerine daha da dibe batırıyor. Çünkü savaş böyle bir şeydir. Gücün sahibi diğerlerine kan koklatır, çamura batırır, onları kurşuna dizdirir. Bu filmde de hırslarına yenik düşmüş bir generalin, 3 askerini korkaklık suçundan yargılatmasını ve Albay Dax'ın onları kurtarmaya çalışmasını izliyoruz.
Askerlerin psikolojik durumu o kadar gerçekçi yansıtılmış ki sinirim bozuldu. Full Metal Jacket'ın da amacı buydu ama orada biraz daha abartı bir gösterim vardı. Kötü olduğu için söylemiyorum fakat Paths of Glory'nin yavanlığını tercih ederim.
Filmin çok azını oluşturan savaş sahnelerinde bazı problemler yok değil. Askerler vurulmadan yere düşüyorlar gibi görünüyor. Ölen bir askerin sette patlatılan bombanın sesinden korkup canlandığını gördüm mesela. Ama bunun haricinde yılına göre muazzam bir set yaratımı ve ses kullanımı var. Filmin asıl odağı bu olmamasına rağmen Kubrick yine detaycılığını konuşturmuş.
Paths of Glory bütün milli, dini, ahlaksal görüşleri irdeleyen bir şaheser. Belli ki savaş asla bayrağa, millete, sana bana hizmet etmedi. Etmeyecek de.
Bu filmin hangi sahnesini, hangi diyaloğunu anlatacaksın ki; milliyetçilik alçakların son sığınağıdır sözünü anlatmaya kalksak, sayfalar yetmez. Mesela ben size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum sözünü söyleyen bizden olduğu için alkışlarken, ölüm emrini reddeden fransız askerlerin kurşuna dizilmelerini yanlış bulmaktaki iki yüzlülüğümüzü sorgulamak gerekir desem... Askerlerin korkaklık suçlamasıyla kurşuna dizilmelerini değil; askerliğin mantığını tartışmak gerekir desem... Son sahnede aralarından bazı silah arkadaşları kurşuna dizilmiş askerlerin aynı gün moral eğlencesinde hiç bir şey olmamış gibi coşmalarındaki iğrençlikten midesi bulanan, sonra ortak bir şarkıyla çocuk gibi duygusallaşan erleri affedişindeki yüz ifadesi Kirk Douglas’ın nasıl muhteşem bir oyuncu olduğunu göstermeye yeter de artar desem... Anlatamam; izleyin, izletin... Not: filmin tek falsosu; ölüme giden uzun boylu er(Timothy Carey)’in yapmacık oyunculuğu rahatsız edici derecede sırıtıyordu.
Kirk Douglas'ın oyunculuğu mükemmel. Adam rolüne öyle iyi bürünmüş ki bir an bu adam acaba gerçekten askerlik yapmış mı diye sorguladım. Özgün senaryo antimilitarizmi iyi serimlemiş. Filmin çekimleri estetik açıdan harika. Siper sahneleri, taarruz sahneleri, idama götürülüş sahnelerinde belki de sinema tarihinin en iyi takip kamerası kullanımı yapılmış. Tam idam sahnesindeki plan mükemmel. Nitekim Kubrick döktürmüş yine. Harika bir film, izleyeni kendi atmosferi içine çekmeyi başarıyor.
Gerçekten kubrick savaş karşıtı propaganda konusunda elinden geleni yapmis (bkz.Strangelove, Full Metal Jacket).Film akildan cikmayan vurucu sahnelerle dolu. insanliğınızdan utanacaksınız. Filmde vicdan azabının kırıntılarına eninde sonunda uğranilmasi " oh oldu lan size " dedirtiyor adama. Kült filmdir kacirmayin
muhteşem bir kubrick filmi. savaşın ne menem bir iş olduğunu çok iyi betimliyor.
öykümüz 1. dünya savaşının en çetin yıllarında fransız ordusuyla alman ordusunun savaştığı bir cephede geçiyor. iki generalin kişisel hırsları uğruna intihar sayılabilecek bir saldırı gerçekleştiriyor fransız ordusu. saldırıyı gerçekleştiren alayın albayı ise kirk douglas -bu arada kendisi belkide kariyerinin en iyi oyunculuğuna hayat veriyor- nitekim saldırı başarısızlığa uğruyor. bunun sorumlusu olarak kahramanca ölmesi gerekirken ölmeyi reddeden askerler görülüyor. başlangıçta yüz askerin ibret kabilinden kurşuna dizilmesini istiyor pek muhterem generaller. fakat sonrasında savaşa katılan her bölükten bir askerin seçilmesine karar veriliyor. tabi askerler yılbaşı hindisi olmadıkları için bir mahkeme hazırlanıyor. daha doğrusu idamlara kılıf dikiliyor. askerleri savunma işini ise vatansever albayımız üstleniyor.
antimilitarist şahsiyeti herkesin malumu olan büyük yönetmen kubrick askerlerin insani zaaf... Devamı
muhteşem bir kubrick filmi. savaşın ne menem bir iş olduğunu çok iyi betimliyor.
öykümüz 1. dünya savaşının en çetin yıllarında fransız ordusuyla alman ordusunun savaştığı bir cephede geçiyor. iki generalin kişisel hırsları uğruna intihar sayılabilecek bir saldırı gerçekleştiriyor fransız ordusu. saldırıyı gerçekleştiren alayın albayı ise kirk douglas -bu arada kendisi belkide kariyerinin en iyi oyunculuğuna hayat veriyor- nitekim saldırı başarısızlığa uğruyor. bunun sorumlusu olarak kahramanca ölmesi gerekirken ölmeyi reddeden askerler görülüyor. başlangıçta yüz askerin ibret kabilinden kurşuna dizilmesini istiyor pek muhterem generaller. fakat sonrasında savaşa katılan her bölükten bir askerin seçilmesine karar veriliyor. tabi askerler yılbaşı hindisi olmadıkları için bir mahkeme hazırlanıyor. daha doğrusu idamlara kılıf dikiliyor. askerleri savunma işini ise vatansever albayımız üstleniyor.
antimilitarist şahsiyeti herkesin malumu olan büyük yönetmen kubrick askerlerin insani zaafiyetlerini baharat kıvamında kullanıyor. ölüme mahkum edilen askerler bir gün önce cephede can vermeye hazırken bir gün sonra mahkemede yaşamak istediklerini haykırıyorlar. çünkü cephede fransa için ölecekken mahkemede vatana ihanet ithamıyla öleceklerdir. onlar için inandıkları tüm değerler ellerinde pul olmuşken artık ölmek anlamını yitirmiştir. onlar sadece bir hamam böceği gibi yaşamak istiyorlardır. filmin önermesi daha ilk sahnelerden birinde vatansever albayımızın ağzından dökülüyor. milliyetçilik hainlerin son sığınağıdır. albayın gözünde savaşta ölenler de mahkeme de ölenler de insandır. oysa generallerin gözünde savaş bir poker masasından farksızdır. yönettikleri insanlar değil sayılardır. ve ne acıdır ki tarihin kaydettiği en iyi kumandanlar hep böyledir. savaş bir insanlık suçudur ve aynı insanlık savaşlarda ya da mahkemelerde ölüme mahkum edildiği için mücrimler tarihin süperstarları olarak varlığını sürdürmeye devam edecektir.
Şahaserler şahaseri..tam bir başyapıt,geberip gitmeden mutlaka izlemelisiniz,özellikle baylar izlememezlik etmeyin,filmin yönetmeni belli yani teknik şu bu açı kare olaylarına girmeye pek lüzum yok herşey 10/10.,ben konuya gelmek isterim,askerliğin gerizekalıca bi şey olduğunu tokat gibi çakıyo surata film,tarih boyunca ve bugün ezilen yoksul sıradan insanların savaşlarda bi osuruk gibi kullanlıldığını zerre değerinin olmadığını irdeliyo film,bana vicadani retin haklılığını bir kez daha hatırlattı,teşekkürler Kubrick..
Askere gidenlerden duyduğum mantığınızı dışarıda ve bırakın soru sormayın. İşte bu kadar iyi bir kurum askerlik.
Kendi çıkarları doğrultusunda insanların ölüm kararını vermek ne kadar kolay oluyor komutanlar için, özellikle kendi cephede değilse. Askeriyedeki mahkeme sistemi yine kendine yakışır şekilde.
Filmin sonuna ise ayrıca değinmek gerekir
Dax`ın bile askerlerin söylediği şarkıdan etkilenip savaş için istekli hale gelmesi insanın doğasında bulunan saldırganlığın uygun şartlar altında nasıl ortaya çıktığını harika bir şekilde göstermiş.
@furkandgn9
7 ay önce
8.8 / 10
Cephedeki asker parmakla sayılır. Annesinin, babasının, kardeşinin, eşinin, çocuğunun kalbi dışında değeri bu kadardır. Saldırı öncesi yüzde ellisinin öleceği tahmini yapılır. Saldırı sırasında en iyi ihtimalle yüzde altmışı ölür. Devletin belgelerine işleyen istatistikten öteye gidemezler. Aynı 100 metrelik cephenin ötesine canlı şekilde gidemedikleri gibi. Gitmeyi reddeden, korkan da erkek değildir zira. Onlara korkak diyenler de bu yorumu her zaman oturarak yapmışlardır.
Anti-militarist bir savaş filmi olarak Full Metal Jacket'a bayılırım. Fakat Kubrick, kendi filminden 30 yıl önce daha iyisini çekmiş. Hatta izlediğim en iyi savaş filmi bile olabilir. Filmi ayırt eden nokta ise değişimsizliğin klostrofobik etkisini en bunaltıcı haliyle vermesi. Hiçbir şeyin değişmediğini anlatan diğer filmlerin sonunda illaki bir şeylerin değiştiğini hissederiz. Mekan değişir, duygu değişir, karakterler değişir, ne bileyim filmin dokusu değişir. Ancak Paths o ... Devamı
Cephedeki asker parmakla sayılır. Annesinin, babasının, kardeşinin, eşinin, çocuğunun kalbi dışında değeri bu kadardır. Saldırı öncesi yüzde ellisinin öleceği tahmini yapılır. Saldırı sırasında en iyi ihtimalle yüzde altmışı ölür. Devletin belgelerine işleyen istatistikten öteye gidemezler. Aynı 100 metrelik cephenin ötesine canlı şekilde gidemedikleri gibi. Gitmeyi reddeden, korkan da erkek değildir zira. Onlara korkak diyenler de bu yorumu her zaman oturarak yapmışlardır.
Anti-militarist bir savaş filmi olarak Full Metal Jacket'a bayılırım. Fakat Kubrick, kendi filminden 30 yıl önce daha iyisini çekmiş. Hatta izlediğim en iyi savaş filmi bile olabilir. Filmi ayırt eden nokta ise değişimsizliğin klostrofobik etkisini en bunaltıcı haliyle vermesi. Hiçbir şeyin değişmediğini anlatan diğer filmlerin sonunda illaki bir şeylerin değiştiğini hissederiz. Mekan değişir, duygu değişir, karakterler değişir, ne bileyim filmin dokusu değişir. Ancak Paths of Glory bizi ilk saniyeden bir bataklığa atıyor ve çıkmamıza izin vermek yerine daha da dibe batırıyor. Çünkü savaş böyle bir şeydir. Gücün sahibi diğerlerine kan koklatır, çamura batırır, onları kurşuna dizdirir. Bu filmde de hırslarına yenik düşmüş bir generalin, 3 askerini korkaklık suçundan yargılatmasını ve Albay Dax'ın onları kurtarmaya çalışmasını izliyoruz.
Askerlerin psikolojik durumu o kadar gerçekçi yansıtılmış ki sinirim bozuldu. Full Metal Jacket'ın da amacı buydu ama orada biraz daha abartı bir gösterim vardı. Kötü olduğu için söylemiyorum fakat Paths of Glory'nin yavanlığını tercih ederim.
Filmin çok azını oluşturan savaş sahnelerinde bazı problemler yok değil. Askerler vurulmadan yere düşüyorlar gibi görünüyor. Ölen bir askerin sette patlatılan bombanın sesinden korkup canlandığını gördüm mesela. Ama bunun haricinde yılına göre muazzam bir set yaratımı ve ses kullanımı var. Filmin asıl odağı bu olmamasına rağmen Kubrick yine detaycılığını konuşturmuş.
Paths of Glory bütün milli, dini, ahlaksal görüşleri irdeleyen bir şaheser. Belli ki savaş asla bayrağa, millete, sana bana hizmet etmedi. Etmeyecek de.
@hugostiglitz
2 yıl önce
9 / 10
@basribabam
5 yıl önce
8.7 / 10
Mesela ben size savaşmayı değil, ölmeyi emrediyorum sözünü söyleyen bizden olduğu için alkışlarken, ölüm emrini reddeden fransız askerlerin kurşuna dizilmelerini yanlış bulmaktaki iki yüzlülüğümüzü sorgulamak gerekir desem...
Askerlerin korkaklık suçlamasıyla kurşuna dizilmelerini değil; askerliğin mantığını tartışmak gerekir desem...
Son sahnede aralarından bazı silah arkadaşları kurşuna dizilmiş askerlerin aynı gün moral eğlencesinde hiç bir şey olmamış gibi coşmalarındaki iğrençlikten midesi bulanan, sonra ortak bir şarkıyla çocuk gibi duygusallaşan erleri affedişindeki yüz ifadesi Kirk Douglas’ın nasıl muhteşem bir oyuncu olduğunu göstermeye yeter de artar desem...
Anlatamam; izleyin, izletin...
Not: filmin tek falsosu; ölüme giden uzun boylu er(Timothy Carey)’in yapmacık oyunculuğu rahatsız edici derecede sırıtıyordu.
@sedatgrlic
7 yıl önce
9 / 10
@movieman99
8 yıl önce
@faj
8 yıl önce
öykümüz 1. dünya savaşının en çetin yıllarında fransız ordusuyla alman ordusunun savaştığı bir cephede geçiyor. iki generalin kişisel hırsları uğruna intihar sayılabilecek bir saldırı gerçekleştiriyor fransız ordusu. saldırıyı gerçekleştiren alayın albayı ise kirk douglas -bu arada kendisi belkide kariyerinin en iyi oyunculuğuna hayat veriyor- nitekim saldırı başarısızlığa uğruyor. bunun sorumlusu olarak kahramanca ölmesi gerekirken ölmeyi reddeden askerler görülüyor. başlangıçta yüz askerin ibret kabilinden kurşuna dizilmesini istiyor pek muhterem generaller. fakat sonrasında savaşa katılan her bölükten bir askerin seçilmesine karar veriliyor. tabi askerler yılbaşı hindisi olmadıkları için bir mahkeme hazırlanıyor. daha doğrusu idamlara kılıf dikiliyor. askerleri savunma işini ise vatansever albayımız üstleniyor.
antimilitarist şahsiyeti herkesin malumu olan büyük yönetmen kubrick askerlerin insani zaaf ... Devamı
öykümüz 1. dünya savaşının en çetin yıllarında fransız ordusuyla alman ordusunun savaştığı bir cephede geçiyor. iki generalin kişisel hırsları uğruna intihar sayılabilecek bir saldırı gerçekleştiriyor fransız ordusu. saldırıyı gerçekleştiren alayın albayı ise kirk douglas -bu arada kendisi belkide kariyerinin en iyi oyunculuğuna hayat veriyor- nitekim saldırı başarısızlığa uğruyor. bunun sorumlusu olarak kahramanca ölmesi gerekirken ölmeyi reddeden askerler görülüyor. başlangıçta yüz askerin ibret kabilinden kurşuna dizilmesini istiyor pek muhterem generaller. fakat sonrasında savaşa katılan her bölükten bir askerin seçilmesine karar veriliyor. tabi askerler yılbaşı hindisi olmadıkları için bir mahkeme hazırlanıyor. daha doğrusu idamlara kılıf dikiliyor. askerleri savunma işini ise vatansever albayımız üstleniyor.
antimilitarist şahsiyeti herkesin malumu olan büyük yönetmen kubrick askerlerin insani zaafiyetlerini baharat kıvamında kullanıyor. ölüme mahkum edilen askerler bir gün önce cephede can vermeye hazırken bir gün sonra mahkemede yaşamak istediklerini haykırıyorlar. çünkü cephede fransa için ölecekken mahkemede vatana ihanet ithamıyla öleceklerdir. onlar için inandıkları tüm değerler ellerinde pul olmuşken artık ölmek anlamını yitirmiştir. onlar sadece bir hamam böceği gibi yaşamak istiyorlardır. filmin önermesi daha ilk sahnelerden birinde vatansever albayımızın ağzından dökülüyor. milliyetçilik hainlerin son sığınağıdır. albayın gözünde savaşta ölenler de mahkeme de ölenler de insandır. oysa generallerin gözünde savaş bir poker masasından farksızdır. yönettikleri insanlar değil sayılardır. ve ne acıdır ki tarihin kaydettiği en iyi kumandanlar hep böyledir. savaş bir insanlık suçudur ve aynı insanlık savaşlarda ya da mahkemelerde ölüme mahkum edildiği için mücrimler tarihin süperstarları olarak varlığını sürdürmeye devam edecektir.
@ustilago
8 yıl önce
@nevisahsinamuna
9 yıl önce
8.5 / 10
@vecihi51
10 yıl önce
10 / 10
@seko
10 yıl önce
Kendi çıkarları doğrultusunda insanların ölüm kararını vermek ne kadar kolay oluyor komutanlar için, özellikle kendi cephede değilse. Askeriyedeki mahkeme sistemi yine kendine yakışır şekilde.
Filmin sonuna ise ayrıca değinmek gerekir
Dax`ın bile askerlerin söylediği şarkıdan etkilenip savaş için istekli hale gelmesi insanın doğasında bulunan saldırganlığın uygun şartlar altında nasıl ortaya çıktığını harika bir şekilde göstermiş.
Filmin tek kötü yanı İngilizce olması.
Puanım: 9