Endonezya da 1965 yılında katledilenleri anlatan bir belgesel. Katillerinde nasıl yaptıklarını anlattıkları bölümler var içinde. Bir çok kişi bu insanların bu kadar soğuk kanlı olmalarını yadırgayabilir,ben hiç yadırgamadım. Çünkü çoğu insan ne kadar canavarlaşsa da iğrençleşse de her zaman yaptığı eylemin sorumluluğundan ve getireceği vicdani ızdırabı omzundan atmak için bir yol buluyor. Fırsatını verdiğinde ballandıra ballandıra anlattığı şeyle yüzleşmesi gerektiğinde nasılda bahane buluyor,öfkeleniyor,kaçıyor başkalarını suçluyor. Belli ki bu dünyada hesap vermemişsiniz umarım gittiğiniz yerde bedelini ödersiniz. Ne yazık ki insan var olduğu müddetçe bunlar ne ilk ne de son olacak.
Endonezya'daki 1 milyon komünistin vahşice öldirilmesini işleyen yapım. Bunu işlerken propoganda yapıcı yada ajite edici, eyleme geçirici şeyler yapmayan sadece olayları mağdurların gözünden değil katillerin gözünden anlatan bir yapım. Çarpıcı ve çoğunlukla rahatsız edici. Bir siyasi hegemonyayı yansıtmak yerine İnsanlık dersi veriyor.
Sanatsal anlamda da ismindeki sessizliği resmen görüntüye işliyor. Puanım 79/100
Endonezya Komünist partisinin (neredeyse seçimlerle iktidara gelebilecek kadar) büyümesi, sadece ulusal değil uluslararası burjuvaziyi de oldukça kaygılandırmaya başlamıştı. Vietnam'ın zaten tehlikede olduğu bir sırada Endonezya'yı da kaybetmek, ABD emperyalizmi için tüm Güneydoğu Asya'yı kaybetmek ve hatta Hindistan'ın da tehlikeye girmesi anlamına geliyordu. Bu nedenle CIA, sonradan ortaya çıkan bilgilerden de anlaşıldığı üzere, en az iki yıl süren karmaşık ve detaylı bir darbe hazırlığı sürecine girdi. 30 Eylül 1965'te CIA emrindeki bir grup orta düzey subay komünist partiye kaydoldu ve bir müddet sonra Endonezya genelkurmay başkanıyla birlikte 5 üst düzey generali tutuklayıp öldürdüler. Ardından "Devrimci Konsey"in kurulduğunu ilan ettiler. Nedense bu "sözde darbe"yi yürüten ekip o sıralar Stratejik Yedek Kuvvetler komutanı general Suharto'ya hiç dokunmamıştı! Tabii bu, "komünistler seçilmiş hükümete darbe yapıyor" süsü vermek üzere kurgulanmış bir düzmeceydi. Komünistler darbe yap... Devamı
Endonezya Komünist partisinin (neredeyse seçimlerle iktidara gelebilecek kadar) büyümesi, sadece ulusal değil uluslararası burjuvaziyi de oldukça kaygılandırmaya başlamıştı. Vietnam'ın zaten tehlikede olduğu bir sırada Endonezya'yı da kaybetmek, ABD emperyalizmi için tüm Güneydoğu Asya'yı kaybetmek ve hatta Hindistan'ın da tehlikeye girmesi anlamına geliyordu. Bu nedenle CIA, sonradan ortaya çıkan bilgilerden de anlaşıldığı üzere, en az iki yıl süren karmaşık ve detaylı bir darbe hazırlığı sürecine girdi. 30 Eylül 1965'te CIA emrindeki bir grup orta düzey subay komünist partiye kaydoldu ve bir müddet sonra Endonezya genelkurmay başkanıyla birlikte 5 üst düzey generali tutuklayıp öldürdüler. Ardından "Devrimci Konsey"in kurulduğunu ilan ettiler. Nedense bu "sözde darbe"yi yürüten ekip o sıralar Stratejik Yedek Kuvvetler komutanı general Suharto'ya hiç dokunmamıştı! Tabii bu, "komünistler seçilmiş hükümete darbe yapıyor" süsü vermek üzere kurgulanmış bir düzmeceydi. Komünistler darbe yapıyor gerekçesiyle bir kahraman gibi sahneye çıkan Suharto da hükümetten aldığı geniş yetkiyle haftalarca sürecek bir komünist katliamını başlattı. Ortaya çıkan belgelerden anlaşıldığı kadarıyla 1 milyona yakın insan komünist oldukları gerekçesiyle yargısız infaza kurban gitmiştir. Hem de işkenceyle, hem de komşu komşusunu, hatta akraba akrabasını!..
İşte bu film bu olayları bir belgesel niteliğinde rahaysız edici görüntüler ve konuşmalar eşliğinde ucundan anlatmaya çalışıyor.
@dead_blue
2 yıl önce
8 / 10
@olanzveins
7 yıl önce
7.9 / 10
Sanatsal anlamda da ismindeki sessizliği resmen görüntüye işliyor. Puanım 79/100
@basribabam
8 yıl önce
İşte bu film bu olayları bir belgesel niteliğinde rahaysız edici görüntüler ve konuşmalar eşliğinde ucundan anlatmaya çalışıyor.