Karikatürist olan karakterin yaşamla ve insanlarla arasındaki olan şey, olaylara bakış açısı ve verdiği tepkiler o kadar büyüleyiciydi ki ana karakterin sorgulamaları bile gölgede kaldı. Mütfiş film, yönetmenini sonunda hasta olduğum yönetmenler tahtına oturtmuş bulunuyor.
Kadıköy sineması müdavimi olarak epeydir fragmanını izleyip beklentiyi yüksek tuttuğumdan o kadar da şahane bulamadığım film olsa da leziz bir tat bıraktı
Aksel üzdü ve Julie haklısın balım hangimiz kendi hayat filmimizde yardımcı oyuncu rolündeymiş gibi ya da kendimizi dışardan izliyormuş gibi hissetmedik mi dünyanın en kötü insanı mı ah siz kötülük görmemişsiniz :)
Joachim Trier ve Eskil Vogt bir araya geldiğinde gündelik hayatı öyle büyülü bir şekilde anlatıyorlar ki ortaya çıkan iş inanılmaz oluyor. Önceki iki filmden farklı olarak, güldüren pek çok sahne de var. Oslo üçlemesine yakışır bir final olmuş. Joachim Trier’in diğer filmlerinde de benzerlerini gördüğümüz ve sinemada kendi dilini yarattığını ispat eden bazı sahneler de vardı, ki bunları fark edebilmek beni oldukça sevindirdi. Daha fazla Joachim Trier filmi izleyebilmek dileğiyle. (ps: Renate Hanımı bizle tanıştırdığı için de ayrıca teşekkürler.)
@zett
2 yıl önce
8.3 / 10
@ebrupotter
2 yıl önce
@sabiha
2 yıl önce
7 / 10
Aksel üzdü ve Julie haklısın balım hangimiz kendi hayat filmimizde yardımcı oyuncu rolündeymiş gibi ya da kendimizi dışardan izliyormuş gibi hissetmedik mi dünyanın en kötü insanı mı ah siz kötülük görmemişsiniz :)
@korgan
2 yıl önce
@deranged0
2 yıl önce
10 / 10