christopher nolan çok çok sevdiğim, neredeyse her işine bayıldığım bir yönetmen. tenet’e de ba-yıl-dım. tabii izlediğimin ertesi günü filmi tekrardan izlediğimi belirtmeliyim. oldukça karışık, beyin yakan bir film. kafamın alev aldığını hissettim. bu hissi ve izledikten günler sonra bile film hakkında düşünmeyi, analiz okumayı çok seviyorum. tenet bu açıdan beni bütünüyle tatmin etti.
filmde tempo neredeyse hiç düşmüyor, aksiyon hiç kesilmiyor. sinematografi nolan’ın diğer filmlerine kıyasla düşük seviyede. kurgu konusunda da eleştirilerim olabilir, bir bakıyoruz hindistan, norveç... çat çat ülke değişiyor.
fakat filmdeki fikir & bu fikrin sinemaya aktarılma şekli beni büyüledi. son savaş sahnesinde zaman kıskacı denilen bir yöntem kullanılarak askeri birliğin yarısı zamanda ileriye, yarısı geriye gönderiliyor ve eşzamanlı gerçekleşiyor her şey. opera binasındaki olaylarda baş kahraman evriltilmiş kurşundan kendini birinin kurtardığını görüy... Devamı
christopher nolan çok çok sevdiğim, neredeyse her işine bayıldığım bir yönetmen. tenet’e de ba-yıl-dım. tabii izlediğimin ertesi günü filmi tekrardan izlediğimi belirtmeliyim. oldukça karışık, beyin yakan bir film. kafamın alev aldığını hissettim. bu hissi ve izledikten günler sonra bile film hakkında düşünmeyi, analiz okumayı çok seviyorum. tenet bu açıdan beni bütünüyle tatmin etti.
filmde tempo neredeyse hiç düşmüyor, aksiyon hiç kesilmiyor. sinematografi nolan’ın diğer filmlerine kıyasla düşük seviyede. kurgu konusunda da eleştirilerim olabilir, bir bakıyoruz hindistan, norveç... çat çat ülke değişiyor.
fakat filmdeki fikir & bu fikrin sinemaya aktarılma şekli beni büyüledi. son savaş sahnesinde zaman kıskacı denilen bir yöntem kullanılarak askeri birliğin yarısı zamanda ileriye, yarısı geriye gönderiliyor ve eşzamanlı gerçekleşiyor her şey. opera binasındaki olaylarda baş kahraman evriltilmiş kurşundan kendini birinin kurtardığını görüyor, filmin sonunda da kapalı olan kapıyı açan kişi aynı kişi. ikisi de neil’mış. çantadaki süs ilk izlediğimde dikkatimi çekmemişti mesela. kimbilir 3. izleyişimde neler fark edeceğim. kat’e verilen ve ne zaman kendisini tehlikede hissederse sesli mesaj atacağı telefonun filmin en sonunda kat’in hayatını kurtarması çoookk iyiydi. filmin başlarında da kayda geçen her mesajın, mailin geleceğe bir mesaj olduğundan bahsedilmişti zaten. bir de başrolle neil’in aslında gelecekte tanışacak & birlikte çalışacak olmaları... biri için hikayenin sonu, diğeri için başlangıcı. bu senaryo izlerken & okurken bile beynimi yakıyor. nasıl bir zekanın ürünüdür bu?
son olarak minik bir teori :d
neil’ın kat’in oğlu olduğu teorisini düşünüyorum ve uzaklara bakıyorum......... vay be
Filmi az önce bitirdim ruhum patladı resmen ve beynim yandı sanırım, Şu 2 buçuk saatle neler yapmazdım oysaki, sevgili bulup ayrılırdım bile gereksizce uzatılmış, bir yemek düşünün içine bütün malzemeden koymuşlar karabiber tuz kuru soğan filan derken mayonezi ketçapı limonuda fazla sıkıp katınca lezzet vereceğiz diye tadını kaçırmışlar işte sanki, beğendim mi beğenmedim mi onu bile bilmiyorum bir şeyler oldu sanki ama ne olduğu belirsiz kaldı umrumda değil artık ne zamandır izlicem aradan çıkmış oldu bu yönden iyi oldu, bir daha izleyip beyni iyice tutuşturamam ve zamanımı paspas gibi balkondan silkemem o kadar film varken 2 buçuk saat değerli benim için, 2 buçuk saatte 12 buçuk metal albümü bitirirdim zamanımı geri ver hey Kılıçdaroğlu pardon Nolan:)
Memento ve Prestige’de basit bir hikaye için karmaşık bir kurgu izlenmişti. Inception’da karmaşık bir hikaye için basit bir kurgu izlenmişti. Tenet de ise hem kurgu hem hikaye karmaşık. En azından diğer Nolan filmleri gibi sonuna geldiğimde yarım yamalak bir farkındalık yaşasaydım keyif alır ve tekrar izlemek isterdim. Fakat yok yani baştan sona bilmece gibi çekilmiş, keyif alabilmek için 2-3 seyri daha var. Aksi halde anlamıyorsun hiçbir şey. Ve insan yarım yamalak anladığı bir şeyi tekrar izlemek ister, hiç anlamadığı şeyi değil.
Filmin bi yerinde "ne zaman lineer düşünmeyi bırakacaksın" deniliyor. Normalde izlediğimiz filmleri biz düz bir zaman çizgisi üzerinde izlerken bu filmde zaman çizgimiz adeta bir Möbius şeridi. Nerenin son nerenin başlangıç olduğu asla belli olmayan bir çizgi...
Senaryo ve teknik meselelere girmiyorum birçok arkadaş açıklamış onları.
Nolan filmlerinde adını koyamadığımız ama bizi içine çeken bir ışıltı bir parıltı vardır. Bu filmde yok.
Filmde güzel ve farklı olan birkaç sahne var. Nolan’ın elinin değdiği belli olan. O sahneleri çıkarınca nolan değil de nolan’ı taklit etmeye çalışan ama başaramayan birinin filmi gibi.
Nolan’ın büyük bir yönetmen olduğu konusunda tartışma yok, filmografisine şöyle bir göz attığımızda anlarız bunu. İşini ciddiye alıyor, teknik kısma fazlasıyla hakim, ancak gerçek bir sinefilin bir filmde arayacağı o derinlik hep bir parça eksik kalmıştır onda. Filmlerini devamlı tetikte, neyi kaçırıyorum acaba, noldu şimdi burda modunda izletmek istediği için, zeka oyunları hikayenin hep önüne geçmiştir. Bu da bazı filmleri hariç izleyince hayranlık uyandıran ama duygusal bağ kuramadığımız filmler ortaya çıkarmıştır. Bu filmde ise derinlik namına nerdeyse hiçbir şey yok. Tüm emeğini görsel olarak etkileyici sahneler çekmek için harcamış o arada da senaryoyu, karakter gelişimini, çatışma noktalarını falan umursamamış gibi. Kendisinin de çokça eleştirdiği iyinin ve kötünün net olarak ayrıldığı,içinde illaki dünyayı kurtarma misyonunun olduğu, senaryonun yavanlığını görsel şölenle kapatmaya çalışan marvel filmlerinden çok da farklı olmayan bir film var karşımızda. İnsan bir Dark knight f... Devamı
Nolan’ın büyük bir yönetmen olduğu konusunda tartışma yok, filmografisine şöyle bir göz attığımızda anlarız bunu. İşini ciddiye alıyor, teknik kısma fazlasıyla hakim, ancak gerçek bir sinefilin bir filmde arayacağı o derinlik hep bir parça eksik kalmıştır onda. Filmlerini devamlı tetikte, neyi kaçırıyorum acaba, noldu şimdi burda modunda izletmek istediği için, zeka oyunları hikayenin hep önüne geçmiştir. Bu da bazı filmleri hariç izleyince hayranlık uyandıran ama duygusal bağ kuramadığımız filmler ortaya çıkarmıştır. Bu filmde ise derinlik namına nerdeyse hiçbir şey yok. Tüm emeğini görsel olarak etkileyici sahneler çekmek için harcamış o arada da senaryoyu, karakter gelişimini, çatışma noktalarını falan umursamamış gibi. Kendisinin de çokça eleştirdiği iyinin ve kötünün net olarak ayrıldığı,içinde illaki dünyayı kurtarma misyonunun olduğu, senaryonun yavanlığını görsel şölenle kapatmaya çalışan marvel filmlerinden çok da farklı olmayan bir film var karşımızda. İnsan bir Dark knight filmindeki antagonist jokere bakıyor bir de şu filmdeki rus oligarka olur şey değil hakikaten. Seyir zevki olarak gerçekten tatmin edici bir film ama izledikten sonra insan eee noldu şimdi, niye bu kadar acele gerçekleşiyor her şey, şu invert olayı nedir nasıl ortaya çıktı anlatın biraz, patlama çatlamaya bir ara verin de bizi de dahil edin şu hikayeye demekten kendini alamıyor.
@ecegurbuz
3 yıl önce
filmde tempo neredeyse hiç düşmüyor, aksiyon hiç kesilmiyor. sinematografi nolan’ın diğer filmlerine kıyasla düşük seviyede. kurgu konusunda da eleştirilerim olabilir, bir bakıyoruz hindistan, norveç... çat çat ülke değişiyor.
fakat filmdeki fikir & bu fikrin sinemaya aktarılma şekli beni büyüledi.
son savaş sahnesinde zaman kıskacı denilen bir yöntem kullanılarak askeri birliğin yarısı zamanda ileriye, yarısı geriye gönderiliyor ve eşzamanlı gerçekleşiyor her şey.
opera binasındaki olaylarda baş kahraman evriltilmiş kurşundan kendini birinin kurtardığını görüy ... Devamı
filmde tempo neredeyse hiç düşmüyor, aksiyon hiç kesilmiyor. sinematografi nolan’ın diğer filmlerine kıyasla düşük seviyede. kurgu konusunda da eleştirilerim olabilir, bir bakıyoruz hindistan, norveç... çat çat ülke değişiyor.
fakat filmdeki fikir & bu fikrin sinemaya aktarılma şekli beni büyüledi.
son savaş sahnesinde zaman kıskacı denilen bir yöntem kullanılarak askeri birliğin yarısı zamanda ileriye, yarısı geriye gönderiliyor ve eşzamanlı gerçekleşiyor her şey.
opera binasındaki olaylarda baş kahraman evriltilmiş kurşundan kendini birinin kurtardığını görüyor, filmin sonunda da kapalı olan kapıyı açan kişi aynı kişi. ikisi de neil’mış. çantadaki süs ilk izlediğimde dikkatimi çekmemişti mesela. kimbilir 3. izleyişimde neler fark edeceğim.
kat’e verilen ve ne zaman kendisini tehlikede hissederse sesli mesaj atacağı telefonun filmin en sonunda kat’in hayatını kurtarması çoookk iyiydi. filmin başlarında da kayda geçen her mesajın, mailin geleceğe bir mesaj olduğundan bahsedilmişti zaten.
bir de başrolle neil’in aslında gelecekte tanışacak & birlikte çalışacak olmaları... biri için hikayenin sonu, diğeri için başlangıcı. bu senaryo izlerken & okurken bile beynimi yakıyor. nasıl bir zekanın ürünüdür bu?
son olarak minik bir teori :d
neil’ın kat’in oğlu olduğu teorisini düşünüyorum ve uzaklara bakıyorum......... vay be
@cruachan
3 yıl önce
6 / 10
@awsedr
3 yıl önce
7.5 / 10
@asdf_13
3 yıl önce
7.2 / 10
Inception’da karmaşık bir hikaye için basit bir kurgu izlenmişti.
Tenet de ise hem kurgu hem hikaye karmaşık.
En azından diğer Nolan filmleri gibi sonuna geldiğimde yarım yamalak bir farkındalık yaşasaydım keyif alır ve tekrar izlemek isterdim. Fakat yok yani baştan sona bilmece gibi çekilmiş, keyif alabilmek için 2-3 seyri daha var. Aksi halde anlamıyorsun hiçbir şey.
Ve insan yarım yamalak anladığı bir şeyi tekrar izlemek ister, hiç anlamadığı şeyi değil.
@themnp
3 yıl önce
@philocine
3 yıl önce
7 / 10
Nolan filmlerinde adını koyamadığımız ama bizi içine çeken bir ışıltı bir parıltı vardır. Bu filmde yok.
Filmde güzel ve farklı olan birkaç sahne var. Nolan’ın elinin değdiği belli olan. O sahneleri çıkarınca nolan değil de nolan’ı taklit etmeye çalışan ama başaramayan birinin filmi gibi.
@kuzgunadam
3 yıl önce
7.7 / 10
@milenazen
3 yıl önce
@mckurkcu
3 yıl önce
7 / 10
@yargic_dredd
3 yıl önce
1 / 10
Bu Nolan ne zaman iyi bir film çekecek! Yine Nolan, yine hayal kırıklığı.
@serkanaydemir
3 yıl önce