Ramon Arroyo' nun hayatına dahil olan MS' den sonra yaşadıklarının anlatıldığı; gerek oyunculukları, gerek müzikleri, gerek görselliği ve de bittikten sonra düşündürdükleriyle gerçekten muazzam işlenmiş bir biyografik eser.
Yönetmen; karanlık atmosferlere, dibe vurmuş karakter profiline başvurmaktan ziyade hayatı tiye almasını da bilen rollerle, manzara ağırlıklı sekanslarla aslında- filmin sonunda da belirtildiği üzere- bir kişinin hayatından bir kesiti anlatmamış. Savaşması, direnmesi, pes etmemesi gereken insanlara kalan metanetlerini kaderlerine razı gelerek tüketmemelerini öğretecek, bir ışık, bir el, bir göz, bir ayak, bir baston olacak bir çalışma, umut aşısı denemiş. Ve de gayet başarılı olmuş.
Ramon' la empati kurmak hastalıklarımızın kısaltılmış adlarındaki benzerlikten dolayı zor olmadı, ama Ramon' un nasıl başardığını düşünmek hala zorluyor... Hastanelerin ayakta tedavi ünitelerinde alınan anti-tnf' ler; normal olmaya çalıştıkça hasta olduğunun, hasta olduğunu kabul ettik... Devamı
Ramon Arroyo' nun hayatına dahil olan MS' den sonra yaşadıklarının anlatıldığı; gerek oyunculukları, gerek müzikleri, gerek görselliği ve de bittikten sonra düşündürdükleriyle gerçekten muazzam işlenmiş bir biyografik eser.
Yönetmen; karanlık atmosferlere, dibe vurmuş karakter profiline başvurmaktan ziyade hayatı tiye almasını da bilen rollerle, manzara ağırlıklı sekanslarla aslında- filmin sonunda da belirtildiği üzere- bir kişinin hayatından bir kesiti anlatmamış. Savaşması, direnmesi, pes etmemesi gereken insanlara kalan metanetlerini kaderlerine razı gelerek tüketmemelerini öğretecek, bir ışık, bir el, bir göz, bir ayak, bir baston olacak bir çalışma, umut aşısı denemiş. Ve de gayet başarılı olmuş.
Ramon' la empati kurmak hastalıklarımızın kısaltılmış adlarındaki benzerlikten dolayı zor olmadı, ama Ramon' un nasıl başardığını düşünmek hala zorluyor... Hastanelerin ayakta tedavi ünitelerinde alınan anti-tnf' ler; normal olmaya çalıştıkça hasta olduğunun, hasta olduğunu kabul ettikçe normalleşmeye çabalamanın, doktorların uyardığı o düşme ihtimali olan hayat standartının ne manaya geldiğinin bilincine varmanın; kararan, belirsizleşen geleceğin kararttığı zihnini, o karanlık zihnin seyrinde ataklarında düzensizlikler yarattığı hastalığını tetiklediği kısır döngüye hapsolmanın, yani ayağa kalkılmazsa gidilecek yolların benzer olduğu, yazgının değişmesi için inancın, umudun, sevginin elzem oluşuna vurgu yapan bir film. Sızlanmanın, teslim olmanın, boyun eğmenin, balçıkla kaplı karanlık yollara mahkum kalmanın sadece bir tercih olduğunu söyleyen bir film.
Yol hep vardır yürümesini bilen için, içsel olarak aslında zaten sahip olmamız gerekenlere sahibiz, ama film sadece buna vurgu yapmıyor. Dışsal olarak sahip olmamız gerekenlerden bahsediyor; sadece süslü sözlerle değil, davranışlarıyla da yürümeye destek olan, o zirveye tırmanma sürecinde eli ezilse de taşın altından elini çekmeyecek olan iyi insanlara sahip olmaktan da bahsediyor...
@poormf
3 yıl önce
@selmass
6 yıl önce
8 / 10
@no_one
6 yıl önce
8 / 10
Yönetmen; karanlık atmosferlere, dibe vurmuş karakter profiline başvurmaktan ziyade hayatı tiye almasını da bilen rollerle, manzara ağırlıklı sekanslarla aslında- filmin sonunda da belirtildiği üzere- bir kişinin hayatından bir kesiti anlatmamış. Savaşması, direnmesi, pes etmemesi gereken insanlara kalan metanetlerini kaderlerine razı gelerek tüketmemelerini öğretecek, bir ışık, bir el, bir göz, bir ayak, bir baston olacak bir çalışma, umut aşısı denemiş. Ve de gayet başarılı olmuş.
Ramon' la empati kurmak hastalıklarımızın kısaltılmış adlarındaki benzerlikten dolayı zor olmadı, ama Ramon' un nasıl başardığını düşünmek hala zorluyor... Hastanelerin ayakta tedavi ünitelerinde alınan anti-tnf' ler; normal olmaya çalıştıkça hasta olduğunun, hasta olduğunu kabul ettik ... Devamı
Yönetmen; karanlık atmosferlere, dibe vurmuş karakter profiline başvurmaktan ziyade hayatı tiye almasını da bilen rollerle, manzara ağırlıklı sekanslarla aslında- filmin sonunda da belirtildiği üzere- bir kişinin hayatından bir kesiti anlatmamış. Savaşması, direnmesi, pes etmemesi gereken insanlara kalan metanetlerini kaderlerine razı gelerek tüketmemelerini öğretecek, bir ışık, bir el, bir göz, bir ayak, bir baston olacak bir çalışma, umut aşısı denemiş. Ve de gayet başarılı olmuş.
Ramon' la empati kurmak hastalıklarımızın kısaltılmış adlarındaki benzerlikten dolayı zor olmadı, ama Ramon' un nasıl başardığını düşünmek hala zorluyor... Hastanelerin ayakta tedavi ünitelerinde alınan anti-tnf' ler; normal olmaya çalıştıkça hasta olduğunun, hasta olduğunu kabul ettikçe normalleşmeye çabalamanın, doktorların uyardığı o düşme ihtimali olan hayat standartının ne manaya geldiğinin bilincine varmanın; kararan, belirsizleşen geleceğin kararttığı zihnini, o karanlık zihnin seyrinde ataklarında düzensizlikler yarattığı hastalığını tetiklediği kısır döngüye hapsolmanın, yani ayağa kalkılmazsa gidilecek yolların benzer olduğu, yazgının değişmesi için inancın, umudun, sevginin elzem oluşuna vurgu yapan bir film. Sızlanmanın, teslim olmanın, boyun eğmenin, balçıkla kaplı karanlık yollara mahkum kalmanın sadece bir tercih olduğunu söyleyen bir film.
Yol hep vardır yürümesini bilen için, içsel olarak aslında zaten sahip olmamız gerekenlere sahibiz, ama film sadece buna vurgu yapmıyor. Dışsal olarak sahip olmamız gerekenlerden bahsediyor; sadece süslü sözlerle değil, davranışlarıyla da yürümeye destek olan, o zirveye tırmanma sürecinde eli ezilse de taşın altından elini çekmeyecek olan iyi insanlara sahip olmaktan da bahsediyor...
İyi seyirler dilerim.
@bankai
6 yıl önce
7.5 / 10