Rus Hazine Sandığı Yorumları

Bir buçuk saatlik müthiş bir tabloyu seyretmek gibi... Tek plan olmasına rağmen akıcı değil. İlgi ve sabır gerektiriyor.

Deneysel yönü takdire şayan. İlk başlardaki sanatsal şölen büyüleyiciydi. İtalyan resim ve heykel sanatının yükselişinden, Flemenk ve Kuzey Rönesansının eserlerinden oluşan bir nevi sanat tarihi. Kendisi zaten bir film sanatı olan Russian Ark'ta Klasik Müzikten, Resme, Heykel'den Edebiyata her şey var ilgilenenler için. Ayrıca Edebiyat nereden mi var? diyecek olanlara. O şatafatlı balolar, kıyafetler,subaylar ve önemli Rus kişilikleri bir Tolstoy romanı gibi değil miydi ?

bu çekim teknigiyle yapılmış en sıkıcı film

2 bin oyuncu, 3 orkestra, 33 oda, 300 yıl ve tek çekim. Tüm bunlar takdiri hak ediyor. Ama o kadar sıkıcı ve yorucu bir film ki vakit kaybından öteye gidemiyor.

v. woolf'un yazı hayatında yaptıklarını sokurov sinemada yapıyor..

bir film düşünün, yönetmen motor-ekşin ya da kendi dilinde neyse o kelimeyi söylüyor ve çekim başlıyor taa ki film bitene kadar. sonra alkış kıyamet şampanyalar patlıyor filan. tek günde çekilmiş bir film, başarısız olunan denemeleri saymazsak tabi. alışık olmadığımız bir teknik kullanıldığı için yoran bir film, ama yönetmeninin cesareti, hermitage müzesinin güzelliğini yansıtış biçimi, balo salonundaki çekimler, orkestranın güzelliği... vs birikiyor birikiyor ve seyirciden takdirini alıyor.

netice itibariyle sinemanın teknik detaylarına ilgisi olanların izlerken mest olacağı, aksiyon, heyecan ya da hızla akıp giden bir senaryo bekleyenlerin "daha ne kadar kaldı ya?" diyeceği bir film.

görsel bir şölen, garip bir film. bir iki kere izlemek gerekebilir yolculukları yakalayabilmek için.