Bir noktadan sonra "yok artık lebron james" dedirten bir film. Fazlasıyla tesadüfler üzerine kurulu. Ve bu tesadüfler daha ikinci dünya savaşı dönemine kadar dayanmakta. Anne-babaların, ikinci eşleriyle tanışmlarından tutun, Ana ile Otto'nun tanışmaları, ayrılma sonrası karşılaşmalarına kadar tesadüf çılgınlığı mevcut. Bir şekilde -ara ara sıkarak- kendini izlettirmeyi başarıyor film. Örneğin, meydandaki sandalyelerde gerçekleşen tesadüfi yan yana gelme durumuna rağmen, tesadüfi bir şekilde birbirleri ile etkileşime geçmemeleri iyi bir sahneydi benim nazarımda. Filmin ilk kısmı, ikinci (depresif ergen) kısmına kıyasla daha başarılıydı. E tabi böyle bir filme de tesadüfün dibine vuran bir son gerekir. Öyle de yapılmış. Ortalamadan bir tık iyi bir film nazarımda, izlenilesi.
ne yazık ki beğenemedim. Çok büyük umutlarla izlemiştim. Çekimlerin vasatlığına epey takıldım. Oyunculuklarda birazcık yapaylık ve hikayede abartı buldum. Bunlar filmde bir yerden sonra göze batmaya başlayıp izlenebilirliğini kırıyor. Aşk Tesadüfleri Sever’in bu filmden esinlendiğini biliyordum ama tat olarak farklı bir üstünlük hissettirmedi.
Sevimli tesadüfler. Film de bazen sıkan anlar oluyor, bazen de ''tesadüfler çok da abartı olmamış mı?'' dediğiniz anlar. Evet ama yine de filmden kopmuyorsunuz konusu ve replikleri olsun bir şekilde bağlıyor. Aslında tesadüfler sanki hatıralarınızdan acı tatlı bir bir espriyi hatırlamışsınız gibi gülümsetebiliyor sizi. Sonunu ise hiç beklemiyordum. Güzel filmdi, tekrar izlenir. ''Ne kadar sürerse sürsün, buradan ayrılmayacağım. Hayatımın en büyük tesadüfünü bekliyorum.'' Hayatımız Ana'nın hayatı gibi tesadüfler silsilesi içinde olmasa da hepimiz bir şekilde bir şeyleri bekliyoruz değil mi? Aslında hayatımızın büyük bir bölümü bir şeyler yapmakla değil, bir şeyleri beklemekle geçiyor. Bu yüzden bu film bende bir etki bıraktı sanırım...
Filmde kendi hayatınızla ve yaşadığınız özel bir aşkla pay çıkartıyorsunuz.
Tesadüfler, tesadüfler, tesadüfler.. Nerede ve kimle olursa olsunlar bir şekilde hayatları kesişiyor. Ve güzel olanda bu sanırım. Filmin parolası sanırım doğru "O gün, bir gün gelecek"
tesadüflerin bu kadar yoğun olduğu filmleri sevmediğimden bunu da sevemedim sanırım.Bir değil iki değil bütün film boyunca herkesin herkesle bir bağlantısı çıkıyor mübarek(otto'nun büyükbabasının kurtardığı alman askerinin ana'nın annesinin yeni evlendiği adamın babası çıkması.Bak yazarken bile ne kadar suyunun çıkarıldığı aşikar)Aşk mevzusu en güzel ergenlik zamanlarında hissettirilmiş.Büyümüş hallerine ısınamadım.Ayrıca o ergen çocuklarla yetişkin oyuncuların tip olarak hiç bir açıdan benzememesi zaten kafadan filmden koparıyor.Hele o sonlara doğru kutuplar muhabbeti ve bir türlü buluşumamaları zırvalamada son nokta olmuş.İki yıldır bu filmi bulabilmek için harcadığım çabayı düşününce baya bir hayalkırılığı içindeyim şu an.
bu filmi seyrettiğimde bir kez daha anladım ki, aşk bizlere insan olduğumuzu hatırlatıyor. bu güzellik sadece birisine duyulan tutku değil, kendisyle barışık olmanın, doğayla uyumlu olmanın güzelliği. bu vahşi çağda bizlere seslelen bir film. insanlık aşkta!
@tiamath
5 ay önce
7 / 10
@henriette
2 yıl önce
8.4 / 10
@lerin
3 yıl önce
6 / 10
@birdeliavare
4 yıl önce
8.8 / 10
@pasaportkahvesi
7 yıl önce
@notebook
7 yıl önce
Şimdiye kadar izlememiş olmak ahmaklığımdı.
Filmde kendi hayatınızla ve yaşadığınız özel bir aşkla pay çıkartıyorsunuz.
Tesadüfler, tesadüfler, tesadüfler.. Nerede ve kimle olursa olsunlar bir şekilde hayatları kesişiyor. Ve güzel olanda bu sanırım. Filmin parolası sanırım doğru "O gün, bir gün gelecek"
@softmachine
10 yıl önce
@otlu_kek
10 yıl önce
6 / 10
@senadir
10 yıl önce
@felixleo
11 yıl önce
10 / 10