Hayallerin Peşinde Yorumları

Her şeyiyle mükemmel bir film!

Film sadece bir çiftin ilişkisine odaklanmıyor pek çok katmanı olan son derece ince elenip sık dokunmuş bir anlatısı var. İlk bakışta evlilik, ’modern’ aile ve toplumsal yapı, gündelik hayatın kısır ritmi gibi noktaları ele alıyor görünse de aslında bence en temelde bireylerin kendilerine, birbirlerine ve hatta çift olarak başkalarına karşı sergiledikleri, bireysel ve/veya kolektif ikiyüzlülüğü, son derece stilize ve açık bir şekilde ortaya koyuyor. April’ın ölümünden sonra gördüğümüz son iki sahne de (komşu çift ve emlakçı kadının olduğu sahneler) zaten özellikle bunu vurgular nitelikte. Filmdeki hemen herkes (Micheal Shannon’ın oynadığı karakter ve babası hariç) hem içerde hem de dışarı karşı akıl almaz bir ikiyüzlülük içinde.

İşte filmi değerli kılan asıl nokta da bu zaten; seyirci dışardan bakan olarak her karakterin içinde boğulduğu ikiyüzlülüğü açık açık görürken biraz düşününce filmdeki insan ilişkilerine ait nüansların birçoğunu kendi hayatındaki deneyimlerle de özdeşleştirebiliyor ve farkında olmadan kendisi ve çevresiyle de bir sorgulamaya girişiyor. Bende böyle oldu en azından.

Tüm bunlarla birlikte görüntü ve sanat yönetimiyle, oyunculuklarıyla, diyaloglarıyla dört dörtlük bir seyir zevki sunuyor. Kesinlike underrated.

Yaşamak sadece geniş açıdan yorumlamak ve anı tanımlamak değil. Herkesin farklı ve dar alanlarda, dar anlarda geçen hayatları var. Önce bunu kabul edelim ya da kendimize daha iyi yalanlar söyleyelim.
Evlilik kurumunda sıkışmışlık, toplumun gözünden iyi görünme çabasında sıkışmışlık, çocuklar ve onların sorumluluğu altında sıkışmışlık... Film duyguları çok çok iyi hissettirmiş. Özellikle aynı hisleri taşıyan hayatının sınırlarını istese de aşamayacak kişiler için.
Hadi Paris’e taşınalım dediğimizde bunu yapabilecek kaç kişi var? Hayatını geride bırakıp umutsuzluğun ve mutsuzluğun rahatlığından çıkabilir misin?
O mutsuzluğu öyle iyi hissettiriyor ki Kate W. ben de bu hayatı yaşamak istiyorum diye. Kimin yaşaması gerektiğine gözlemciler olarak siz karar verin.
Daha doğmamış bilinçsiz bir varlık mı, çabalayan ev geçindirmek yükünü sürekli yüzüne tokat gibi çarptıkları adam mı, hayatından nefret eden ve bir erkeği mutlu etmek amacına sıkıştırılmış bir kadın mı?
Size ait olduğunu düşünerek bir kadının bir adamın iki çocuğunun kaderini siz tayin edin.

patriarkinin aslında daha çok ’erkekler’ için zor bir yaşam tarzı olduğunu göstermiş bir başyapıttır.

regl olmayı deneyimleyemeden, istemeyerek hamile kalmayı deneyimleyemeden, 9 ay hamilelik yaşayamadan, doğum yapmadan kürtaj olup olunmaması hakkında karar vermek durumunda olmak oldukça zor bence.

hayatta sahip olduğu tek şey olan 1 penis ve testis ile, para kazanmak, sadece, sevilmediği bir kadına pipisinin çalıştığını göstermenin (erkek adam olduğunu hissetmek mi desek acaba ya?) yolunun çocuk yapmak olduğu bir cinsel yaşama sahip olmak falan, zor iş be kardeş.

hani şey diyorlar ya, ’bu feminizm erkekler yok olsun diyor, bu hümanizm mi abi?’. e bence değil. e çünkü kadınlar dua etmek için kiliseye girmesin ve ben çükümün bana verdiği yetkiye dayanarak kürtaj cinayettir diyebilirim.

ben böyle dersem 2. dalganın ortaya çıkmaması aşırı mantıksız olurdu ya.

tamam roleplay sona ermiştir; buyrun, 2020 yılındayız ve feminizmi anlayabilecek birçok kaynağınız mevcut! üstelik siz de bir feminist olabilirsiniz! ama lütfen ortamımızı yalnızca konuşarak pok kokutmadan önce birazcık cinsel organlarımızı ve vücudumuzdaki kas oranlarını hatta o iğrenç ikili cinsiyet sistemine indirgenen tüm "biyolojik gerçekleri" bir kenara bırakınız.

filmi izlerken sinirden kuduran tüm dostlarıma selam olsun.