http://www.filimadami.com/afisler/28190.jpg" />

 

Laurence Anyways, Kanadalı harika çocuk Xavier Dolan’ın bugüne kadarki en iddialı filmi olabilir. Dolan yine Montreal’de geçen marazi bir aşk hikâyesiyle karşımızda. Laurence, üniversitede edebiyat profesörü ve yazar, kız arkadaşı Fred ise hayatını yönetmen asistanlığı yaparak kazanan bir sanatçıdır. Daha ilk andan onlarınkinin çok sahici, tutkulu ve tuhaf detaylarla örülü bir aşk hikâyesi olduğu bellidir: Birbirlerinin bedenlerine şiirler yazıp, ilişkilerindeki hazzı azaltacak şeylerin listesini yapmaktadırlar. Ta ki bir gün Laurence kadın olmak istediğini açıklayana kadar. Dolan, baş döndürücü renkleri ve boş mekânları olağanüstü şekillerde kullanarak Fred ile Laurence’ın ilişkisini on yıl boyunca izliyor. Sonuç yalnızca Dolan’ın üslubunun ve fikirlerinin etkileyici bir sinemasal deneyime dönüşmesi değil, aynı zamanda aşkın iç burkucu ve kalp kırıcı bir tasviri de.

 inanmıyoruuuuuuuuuuuum abartmıyorum 5 sayfa yazı yazdım hepsi gitti yaaaa :(

böyle durumlarda yazdıklarını kopyalamalısın ben öyle yapıyorum benim de başıma geldi çünkü Serpil :) 

ben de yazdıktan sonra gonder e basmadan  kopyalıyorum ya da baska bir yerde yazıp buraya kopyalıyorum...

bu sıte teknık olarak cok eksık ve  kotu

bunun yanında misal, bugun vizyone gıren filmler hala sitede yok

benim de başıma geldi ama kopyala dedim kopyalamadı aptal şey :(  bir de çok uzun yazmıştım yaa,bir daha bir araya getiremem o kadar şeyi :(

hevesın de kacmıstır sımdı senın :)

bosver bır cumle yaz gıtsın :)

Yaaa :( çok üzüldüm ama ben ne güzel okuycaktım :( Neyse Serpil içinden geldiği gibi önemli bulduğun noktaları yazarsan sevinirim o zaman.

o kadar uzun yazamasam da yine de yazacağım ama şimdi değil,biraz sinirim geçsin :)

Benim de bi kaç kere başıma geldi Serpil. en iyisi wordde yazıp daha sonra buraya kopyalamak.

***** Spoiler var canlar ****

Wow!! diyorum. 

Filmi beğeneceğimi hiç düşünmezdim hatta "of umarım sıkıcı değilidir" diyerek başladım filme ve açılış sahnesinden can alıcı son sahnesine kadar merakla içim burkarak izledim ve çok beğendim.  Her şeyiyle beklentiyi karşılayan bir film. Süresi biraz daha kısa olabilirdi. Sıkıldım mı hayır ama uzun. Özellikle oyuncular özellikle Suzanne, o ne oyunculuktur be hayran kaldım. Film de o kadar güzel sahneler var ki sadece o sahneleri tekrar tekrar açıp izleyebilirim. En beğendiğim ve filmin bana göre en can alıcı sahnesi kafedeki Fred'in patladığı sahneydi. Bir kaç defa başa sarıp tekrar izledim. Duygusal açıdan da doyurucu bir film. Laurence'in telefonu kırdığı sahneden sonra, Baby Rose'un Laurence'in yaralarını temizlediği sahnede bilmiyorum ama çok etkilendim. 

İzlediğim ilk Dolan filmi. Genç yaşına rağmen çok başarılı bir iş çıkarmış hem yazmış hem yönetmiş. 

Merci tomanas  ^_^