Niçin Yaşıyoruz ?

Niçin yaşadığımızı bilmediğimiz için.

Varoluşumuz kozmolojik bir tragedya :D
https://aselcuktuncer.github.io/yazilar/2020/kozmolojik-tragedya/

Mümkün olduğu kadar tarafsız bir biçimde fikrimi belirtmek isterim.

Yaşam ile Ölüm arasında bir ayrım yapabilmek için, Dinlerin "Ruh" özüne, kökenine, ana maddesine ihtiyaç vardır.

Bilimde "Ruh" diye bir öz, köken, ana madde olmadığı (Kanıtlanmadığı) için, Yaşam ile Ölüm arasında bir ayrım yoktur.

Bu ayrım olmadığı için yaşam ne içindir sorusu, varlık ne içindir ya da varlık neden vardır gibi Felsefi bir

sorun haline gelir. (Ontoloji) Örneğin Nasa’nın tanımına göre, "Darwinci Evrim geçirmeye muktedir olan, kendi

kendini muhafaza edebilen kimyasal sistemlere "Yaşam" denir." Eğer Dini inancınız varsa, inandığınız dinin dogmaları

ne için yaşadığınızı bildirmiştir. Eğer dini inancınız yok ise Yaşam ile Ölüm arasında bir ayrım yoktur. Bilinç de,

Karbon tabanlı, elektrik ile çalışan ileri düzeyde karmaşık bir bilgisayar’ın ( Beyin ) yanılsamasından ibarettir.

Elektrik kesildiğinde, bilinç de kapanır.
( Aslında kastedilen var olan her şey’in ayrı bir bilinç düzeyi olduğudur. )
Bu durumda, sorulacak sorular; Varlık niçin vardır? Varlık var mıdır? Sandalyeler var mıdır? Masalar yok mudur? vb.

Felsefi sorulardır.

Bana göre ne var ise hayattadır. Monizm’ e göre ya topyekün varlık, ya da topyekun yokluk vardır ( ya da yoktur - Nihilizm ) Bence Varlık vardır ve Her şey Hayattadır. Nihilizm’in ise Bilinç gibi düzeyleri vardır ve yine Bilinç gibi kaçınılmazdır. Varlık ile Yokluk aynıdır ve Dualizm yanılgısı Aydınlanma ile Monizm’e erişir.

http://www.bbc.com/earth/story/20170101-there-are-over-100-definitions-for-life-and-all-are-wrong

https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/073911011010524992

https://phys.org/news/2019-11-scientists-earth-life.html

Felsefi konularda eğlenceli ve resimli bir mizah sitesi :

https://existentialcomics.com/comic/341

Cevabını bulamadığım soru. Uzun uzun düşünmeme, önüme birçok şey koymama rağmen asla cevabını bulamıyorum. Niçin, neden, niye ulan yaşıyoruz? Ne olacak sonunda?

Ölmek için :)

Görmek, hissetmek, duymak... Ah ne denli önemsiz görmüşüm her birini ne denli karanlıkta kalmışlar.

Bir şeyleri görmeye, hissetmeye ve duymaya başladığınız o zaman yaşamın soluğunu ensenizde hissederdiniz. Ancak yaşam dediğimiz bu saat, dakika ve saniye zinciri yapmak istediklerimize asla yetecek bir şey değildi.

Sizi bilmem ve asla da bilemeyeceğim ama ben bunlar için yaşıyorum.

"Ormana gittim çünkü bilinçli yaşamak istiyordum. Derinlemesine yaşamak ve hayatın iliğini emmek istiyordum!"

Ölmek için sanırım -_-

Bence Sartre haklı varolmanın hiç bi anlamı yok onunla birlikte yaşamanında hiç bi anlamı olmadı belki de doğadaki her şey o kadar anlamlı değil veya olması gerekmiyor bilemiyorum

Eğer soru ''Neden yaşamaya devam ediyorsunuz?'' yahut ''Niye yaşıyorsunuz?'' olsaydı, farklı kişisel cevaplar verebilir; bizi hayata bağlayan sevdiğimiz şeylerimizi ve gayelerimizi yazabilirdik ama soranın amacını bilemesemde, sorulan soru şeklinden yani ''Niçin yaşıyoruz?'' dan özellikle -ruz eki sayesinde, tek tek insanları değil bizi yani kişioğlunu ve onun tüm fertlerini ilgilendiren bir soru olduğunu çıkartıyorum ve olay böyle olunca da ister istemez, hayatın anlamına karışıyor her şey.

Yaşamın sebebi, hayatın kendisinde gizlidir. Eninde sonunda öleceğimizi hepimiz kabul ederiz, hayatı değerli kılan da budur çünkü sahip olduğun şey bir gün yitip gidecektir. Sartre'nin dediği gibi, varlığımızın özü varoluşumuzla birlikte gelmez, onu biz varolmaya devam ederken keşfeder/yaratırız. Buyüzden hayatın amacı, kişide gizlidir. Ondan öte bir şeyde değil. Benliğimiz yaşadıkça oluşur, yaşama sebebimizi de kendinde olan bizler belirleriz. Doğmadan önce belirlenen ya da doğumla mühürlenen bir şey değildir bu ama illa öyle bir şey arıyorsanız, hayat bir yoldur ve yol ölümle biter.

''Tanrılar Sisifos'u bir kayayı durmamacasına bir dağın tepesine kadar yuvarlayıp çıkarmaya mahkum etmişlerdi; Sisifos kayayı tepeye kadar getirecek, kaya tepeye gelince kendi ağırlığıyla yeniden aşağı düşecekti hep. Yararsız ve umutsuz çabadan daha korkunç bir ceza olmadığını düşünmüşlerdi, o kadar haksız da sayılmazlardı.'' A.Camus Sisifos Söyleni.