feudecendres:

‘bütün bu zaman boyunca sanki, yaşadığım hayat gerçek değildi de bir tür bekleyişti.’

offret, 1986, dir. andrei tarkovsky.

İki kadına taptım birinin sütü bozuktu biri de bergen

“Hiç düşündün mü ne kadar cahiliyiz birbirimizin? Birbirimizi görmeden görüyoruz birbirimizi. Birbirimizi duyuyor ve sadece kendi içimizdeki sese kulak veriyoruz. Başkalarının kelimeleri kulaklarımızın hataları, aklımızın denizlerinde olan kazalardır. ”

“Yarın dünyayı fethetmeye masama oturacağım; ama ancak öbür gün fethedeceğim dünyayı… Ağladığımı hissediyorum, apansız ağladığımı hissediyorum, derinden içime doğru.”

“Ama, her şey bir yana,

Asla aşk mektubu

Yazmamış olanlardır sadece

Gülünç.”

Asiye, ben seninle karşılaşacağımı bilseydim, başka türlü yetiştirirdim …

(Source: youtube.com)

tuzağa düştüm, mesulü sensin katlinin baharımın

(Source: youtube.com)

nem néztünk vissza, s már külön utakon jártunk

csend lett, s újra elbújt a hold

Ama madem bir sürü iyi yönün var,

Dikeceğiz seni dibine

İyi bir duvarın

çünkü onlar karılarını döverler
seslerinin tonu yumuşak değildir
dışarıda ezildikçe içeride zulüm kesilirler.

unh0mmequid0rt:

güvenme ona sana sırtını dönse de; çünkü sana bakmaktadır. gözlerini kapatsa da güvenme ona; çünkü sana bakmaktadır. gözlerini kapatsa da güvenme ona; çünkü gene sana bakmaktadır.

bu varoluş, bir kayboluş

тялото ми е на земята, но душата ми е в космоса

ve hep ölmüş olmayı diliyorum,

saçların, ağzıma dolanmışken,

sonsuza dek öyle kalayım diye