Hayatta kalmanın bedeli, hayatta kaldığın süre zarfı boyunca tanıklık ettiğin tüm acıları taşımaktır. Kassandra

Bir Assasins Creed sever olarak bu oyuna ayırdığım yaklaşık 300 saatin sonunda, parasını sonuna kadar hak etti diyebilirim. Oyunu incelerken bir önceki origins oyunu ile kıyaslamalar yaparak değindiğim noktalar olacak. Origins oyununa ait yorumum yok, ubisoft üzerinden alınan oyunların süreleri steamde geçerli olmadığı için.

Originsde bir "medjay" olarak oynuyorduk. Yani eski terimlere göre "çöl korusu". Çöl ülkelerinde halkın iyiliği ve adaleti için mücadele etmeye gönüllü olmuş biriydik. Burada ise bir "mistios" olmuş durumdayız. Antik yunanda paralı askerlere mistios denilmekte. Hikaye (MÖ 431) pelinopez savaşı döneminde başladığı için atina-sparta savaşının ortasındayız ve savaş kökenli ailelerin çoğunun çocukları gibi mistios olmamız oldukça normal. Biz, ailesinden koparılmış ve hayatta kalır umuduyla bir sahil kenarına terkedilmiş, Markos adındaki bir ticaret adamı tarafından bulunmuş ve büyütülmüş biriyizdir. Fakat büyüme süremiz boyunca ailemizi bulma hırsını hep içimizde tutmuşuzdur. Artık büyüdüğümüz adadaki Cafetalonya'ya da savaş sıçrayınca dünyaya açılma zamanı geldiğini anlamışızdır. Bize gözcülük etmesi için yanımızda bulunan kartal (ikaros) ise bize son derece bağlıdır.

İşte bu noktadan sonra öyle engin bir dünyaya açılıyoruz ki, oyun ilerledikçe dallanıp budaklanıyor. Ana hikayenin yanında tarikatçıların nasıl meydana geldiği konusu işlenmeye başlıyor (kült mensupları) Oyunun belki de en keyifli noktalarından biri kültistlerin hikayeleri denilebilir. Onları açığa çıkarabilmek için birçok ipucunu bir araya getirmek gerekiyor. Bu iki ana hikayenin yanından "sokrates, heredot, perikles, aspasia" gibi antik yunan döneminin önemli karakterleri ile ilgili hikayeler işlenmekte. Bu hikayelerin alt metinlerinde devlet yönetimi, insanlığın iyiliği için alınan kararlar, felsefik konuşmalar/tartışmalar gibi bir çok konu geçmekte. Tüm bunların dışında eski atina hikayeleri başlığı altında tek başına bir oyun çıkarılabilecek kadar başarılı hikayeler dönmekte. Yanın da yan görevlerine geçersek, keşfettiğimiz büyük yerleşim yerlerindeki bazı vatandaşların sorunlarına el atıyoruz. Bunların hemen hemen üçte biri birbirine benzer görevler. Bunun da dışında sırf XP kasılmak için gelen zaman sınırlı görevler mevcut. Bu son kademe görevler ise tamamen birbirinin benzeri. Yani lvl kasmıyorsanız hiç bulaşmayın geçin gidin diyebilirim.

Hikayeden çıkıp haritaya gelirsek, muazzam büyüklükte bir harita var karşımızda. Her mekan detaylıca düşünülmüş. Grafikler muhteşem. Günün saatine göre ışık/gölge değişimleri harika. Mekan çizimleri, dönemi yansıtışı bir o kadar başarılı. At sürme işi engebeli arazilerde problem olabiliyor ama çok sıkıcı bir durum değil. Originsin haritasına ne kadar büyükmüş demek için acele etmeyin derim. Sadece karasal olarak değil bu oyunda gemimizde olduğu için deniz olarakta epeyi geniş bir derya mevcut. Bir blackflag beklemeyin tabiki pelonepez savaşı döneminden bahsediyoruz, güvertede okçuların bulunduğu gemi savaş sistemine göre iyi bir dinamiği var. Dövüş sistemi origins ile birebir aynı ama silah çeşitliliği ve zırh setleri gibi eklemler işi renklendirmiş. Birde genişçe bir skill ağacı oluşturulmuş. Tabi bir noktadan sonra (yaklaşık 120 saat oynadıktan sonra) skill ağacının önemli bir kısmı işlevini yitiriyor. Gemiyi sadece hızlı seyahatlerde kullanmaya başlıyorsunuz. Oyundaki avcılara değinirsek, originsde medjak olduğumuzdan dolayı devlete karşı suç işlediğimizde paralı askerler peşimize düşerdi ama burada bir mistios olduğumuz için devlete karşı suçun yanında halka karşı suç işlendiğinde de peşimize paralı asker takılabiliyor ve bunların sınır yok. Öldürdükçe biten birşey değil yani. Oyunun başlarında son derece zorlayıcı iken dediğim kadar oynadıktan sonra sıradanlaşıyor. Bu konu bölge savaşları için de geçerli. Oyunda, bir bölgeyi zayıflatarak atina-sparta arasındaki savaşı körükleme ve o savaşta bulunma seçeneği mevcut. Ama 10-15 kere savaştıktan sonra bu konuda sıkıcı bir detaya dönüşüyor.

Haritayı %100 bitirmiş biri olarak en sinirimi bozan nokta, bir mekanı bitirdikten sonra (örneğin dev bir kale), yakınlardaki bir yerleşim birimine gittiğinizde o mekanla ilgili bir görev olması ve sizin geri gelip tekrar orayı temizlemeniz gerekmesi. Bunun dışında özellikle hisarlardaki asker sayısı bana son derece az geldi, kalelerin çok daha zorlayıcı olmasını beklerdim. Mekanlardaki bir başka sorun ise esirleri serbest bırakınca saçma-sapan sağa sola koşuşturmaları. La çıkın gidin işte.

Oyun için yapılmış müziklere değinmeden geçemem. Efsanevi bir uyum yakalamış. Külte has olan müzikler, açılış jeneriği, savaş için müzikleri harika. Diyaloglardaki seçimlerle az da olsa hikayeye yön verebiliyor olmak. Karakterimizin cinsel yönelimine kadar tercihlerde bulunabilmek. Tüm o mitolojik varlıklarla olan çarpışmalarımız (örn. cyclops, medusa) atlantise kadar uzanan hikayenin kolu, gemi güvertesinde syndicate ve originsdeki karakterleri görebilmemiz gibi bir çok detay da heyecan vericiydi. Ac'nin harika oyunlarından biri olan odyssey mutlaka deneyimlenmeli :)

9/10