Edvard Munch

1884ten 1894e kabaca bir kronolojiyi takiben Norveçli sanatçı Edvard Munchun ekspresyonizme önayak oluşunu; kuzey Avrupanın en çok çamur atılan ve en tartışmalı sanatçısı oluşunu anlatan film, ayrıca Edvard 5 yaşındayken annesinin veremden ölümünü ve 13 yaşına geldiğinde de (kendisinden 1 yaş büyük olan) kız kardeşinin akciğer yetmezliğinden ölümünü geri dönüş sahneleriyle anlatıyor. Film, Munchun Bayan Heiberg ile yaşadığı kısa ilişkisinden, Christianiada anarşist Hans Jeagerın topluluğuna iştirakinden ve daha sonra da Berlinde Strindberge katılmasından kalıcı etkileri keşfetmemizi sağlıyor. Bunların yanında Munchun melankolisi; tuval, karton, kağıt, taş ve ahşap üzerinde çalışma arzusu onun en derin hisleridir.

1974 yılında, Peter Watkins tarafından Norveç Televizyonu için çekilen bu uzun ama büyüleyici biyografi, Çığlıkı çizen adamın profilini çıkarırken drama teknikleriyle belgesel tekniklerini harmanlıyor. Munchun konuşmadığı sahnelerde, İngilizce bir belgesel seslendirmesiyle akademik tonda Avrupa sanat dünyasındaki eğilimler, dünyadaki önemli olaylar bir bağlam içinde inceleniyor. Aynı zamanda dramatik sahneler profesyonel olmayan oyuncular tarafından Norveççe altyazılı olarak ve sık sık tıpkı tablolardaki figürler gibi izleyiciye sabit bir bakış atılarak oynanmıştır. Watkins, değişken ve serbest çağrışımlarla Munchun genç bir ressam olarak yaptığı ailesine dair tüyler ürpertici çalışmalarını, evli bir kadınla yaşadığı kısa ilişkiyi ve annesiyle kız kardeşini tüberkülozdan kaybedişini, onun yaşadığı zamanla geçmişi arasında zikzaklar yaparak sunuyor. Bazen can sıkıcı olsa da film ayrıca, Munchun çalışma sürecini, iki boyutlu çalışan sanatçılar hakkındaki filmlerin çoğunda eksik olan ince bir dokunuşla takdire şayan bir biçimde belgelendirerek sunuyor