11 yıl önce
Mavi En Sıcak Renktir
(2013)Blue Is the Warmest Colour a.k.a La vie d'Adèle
7.5
421 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.7 (162.811 OY)
KONUSU
15 yaşındaki Adele’in hiç şüphesi yoktur: Bir kız, erkeklerle çıkmalıdır. Ancak mavi saçlı genç bir kadın olan Emma ile tanıştığında, hayatı tepetaklak olur. Emma ile tutkuyu, kadınlığını ve yetişkinliği keşfedecektir.
-
Abdellatif Kechiche
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik Ekip
Adèle
Emma
Samir
Adèle's Fa...
Adèle's Mo...
Antoine
Lise
Thomas
YORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Öncelikle filmin isminden başlamak isterim. Mavi normalde en soğuk renktir, filmin isminin mavi en sıcak renktir olması bence bildiklerimizin, öğretilenlerin her zaman doğru olmayacağıdır.
Makarna ve istiridyenin aşkı
Ağlayan ve kızan.
Adele kızımız, ailesinden, okulundan aldığı eğitimle makarna gibi sade, düz, soslarla lezzet kazanan düz bir kızken mavi kızımız istiridye gibi içselleşen, karmaşık tutarsız bir kızdır. (Cinsel anlamda düşündüğümüzde makarna bana daha çok penisi, istiridye ise vajinayı anımsattı.) Emma, üzerine limon döküldüğünde istiridyenin tepki vermesi gerektiğini, böylece taze olduğunu anladığımızı belirtir. Kendi hakkını savunabilen, ailesinden çevresinden bir şey gizlemeyen ve eleştirilere karşı saldırgan bir tutum sergilerken ,Adele açık açık şüphelerini, rahatsızlıklarını bile dile getiremez. Bunu özellikle parti sahnesinde görebiliyoruz, yemeği yapıp, üstüne bulaşıkla ... Devamı
Makarna ve istiridyenin aşkı
Ağlayan ve kızan.
Adele kızımız, ailesinden, okulundan aldığı eğitimle makarna gibi sade, düz, soslarla lezzet kazanan düz bir kızken mavi kızımız istiridye gibi içselleşen, karmaşık tutarsız bir kızdır. (Cinsel anlamda düşündüğümüzde makarna bana daha çok penisi, istiridye ise vajinayı anımsattı.) Emma, üzerine limon döküldüğünde istiridyenin tepki vermesi gerektiğini, böylece taze olduğunu anladığımızı belirtir. Kendi hakkını savunabilen, ailesinden çevresinden bir şey gizlemeyen ve eleştirilere karşı saldırgan bir tutum sergilerken ,Adele açık açık şüphelerini, rahatsızlıklarını bile dile getiremez. Bunu özellikle parti sahnesinde görebiliyoruz, yemeği yapıp, üstüne bulaşıkla ... Devamı
Öncelikle filmin isminden başlamak isterim. Mavi normalde en soğuk renktir, filmin isminin mavi en sıcak renktir olması bence bildiklerimizin, öğretilenlerin her zaman doğru olmayacağıdır.
Makarna ve istiridyenin aşkı
Ağlayan ve kızan.
Adele kızımız, ailesinden, okulundan aldığı eğitimle makarna gibi sade, düz, soslarla lezzet kazanan düz bir kızken mavi kızımız istiridye gibi içselleşen, karmaşık tutarsız bir kızdır. (Cinsel anlamda düşündüğümüzde makarna bana daha çok penisi, istiridye ise vajinayı anımsattı.) Emma, üzerine limon döküldüğünde istiridyenin tepki vermesi gerektiğini, böylece taze olduğunu anladığımızı belirtir. Kendi hakkını savunabilen, ailesinden çevresinden bir şey gizlemeyen ve eleştirilere karşı saldırgan bir tutum sergilerken ,Adele açık açık şüphelerini, rahatsızlıklarını bile dile getiremez. Bunu özellikle parti sahnesinde görebiliyoruz, yemeği yapıp, üstüne bulaşıkları da kendisi yıkar. Şüphelendiği Emma’dan övgü ve şefkat bekler. Buradaki sahne çoğu erkeğin başına gelmiştir. Sevişme isteği duyarken, sevgilisinin adet olduğunu öğrenmesi ve şüpheye düşmesi. Filmde ayrıca güzel bir sistem eleştirisi de var. Adele, başlarda okulda çok iyi eğitim almış gibi görünse bile, kelimelerini dünyaya açamaz, rahatsızlıklarını belirtemez "sanatın özünü bilmez". Sanatçı aday adaylarının yanında sıkılır, konuşacak pek bir şey bulamaz. Ayrıca o sahnede Emma’nın yaptığı: Egon Schile-Klimt karşılaştırması çok çarpıcıdır. Gustave Klimt’i savunmak ister ama onun resimlerini tanımlayacak cümle bulamaz. Diğer kızın dediği "cafcaflı" yakıştırmasına cevap veremez. Buradaki cafcaflı bence birazda Adele’yi tanımlıyor gibi. Zaten yatakta Schile’ye okumaya başladığında da Emma’nın, Adele’ye mesafeli davranmaya başladığını görüyoruz. Egon Schiele’nin çalışmalarında süsleme, güzel kadınlar yoktur ama pozlarda, duygu, çarpıcılık, dışavurumcu bir yön vardır, Adele’de olmayan. (not: Klimt’in figürleri içinde aynı şeyleri söyleyebilirz hatta Schile’yi etkilemiştir ama yoğun duyguları Schiele gibi sade bir biçimde gerçekleştirememiştir). Adele daha çok başkalarına tutunmayı seven, sosu gittiği zaman düz, yavan bir tat veren makarna gibidir. Felsefeyi sevmez, anlamaz ve sorgulamaz (en basitinden, Emma’nın güzel sanatlarda olduğunu öğrenince neden çirkin sanatlarda yok demesi. Olaya o kadar düz bakıyor ki, bir kavramı hemen zıttıyla sorgulamaya çalışıyor). İşte gerçek insan olmaktan bu yüzden uzaktır, önüne koyanları, dayatılanları yapan taraftır. İlk başta erkek arkadaşına neden kitap okumuyorsun tavırlarıyla yaklaşan bilgili Adele, Emma ve çevresindekiler karşısında afallar. Emma ise sisteme tutunmadan varlığını sürdürür, mücadele eder. Son olarak filmde mavi renk bol bol kullanılmış, kapılar, şemsiyeler, bidonlar neredeyse tüm kadrajlarda yer alıyor. Ancak filmde mavi, hüzün ve melankoli yerine, asi, hayalperest bir kimliğe bürünmüş resmen...Derslerde ilgin bir öngörü veriyor aslında ilk derste ilk görüşte aşkı, ikinci derste ise: Trajedinin önlenemez olduğu, Antognione’nin petite(küçük) olmaktan çıktığı gün öldüğünü öğreniyoruz.
"Reddedilecekler kendi trajedisinin peşinden gider." Bu döngüdür, maviyi sever diye mavi giyersin ama o kırmızıya dönmüştür.
Schiele:
Klimt:
Makarna ve istiridyenin aşkı
Ağlayan ve kızan.
Adele kızımız, ailesinden, okulundan aldığı eğitimle makarna gibi sade, düz, soslarla lezzet kazanan düz bir kızken mavi kızımız istiridye gibi içselleşen, karmaşık tutarsız bir kızdır. (Cinsel anlamda düşündüğümüzde makarna bana daha çok penisi, istiridye ise vajinayı anımsattı.) Emma, üzerine limon döküldüğünde istiridyenin tepki vermesi gerektiğini, böylece taze olduğunu anladığımızı belirtir. Kendi hakkını savunabilen, ailesinden çevresinden bir şey gizlemeyen ve eleştirilere karşı saldırgan bir tutum sergilerken ,Adele açık açık şüphelerini, rahatsızlıklarını bile dile getiremez. Bunu özellikle parti sahnesinde görebiliyoruz, yemeği yapıp, üstüne bulaşıkları da kendisi yıkar. Şüphelendiği Emma’dan övgü ve şefkat bekler. Buradaki sahne çoğu erkeğin başına gelmiştir. Sevişme isteği duyarken, sevgilisinin adet olduğunu öğrenmesi ve şüpheye düşmesi. Filmde ayrıca güzel bir sistem eleştirisi de var. Adele, başlarda okulda çok iyi eğitim almış gibi görünse bile, kelimelerini dünyaya açamaz, rahatsızlıklarını belirtemez "sanatın özünü bilmez". Sanatçı aday adaylarının yanında sıkılır, konuşacak pek bir şey bulamaz. Ayrıca o sahnede Emma’nın yaptığı: Egon Schile-Klimt karşılaştırması çok çarpıcıdır. Gustave Klimt’i savunmak ister ama onun resimlerini tanımlayacak cümle bulamaz. Diğer kızın dediği "cafcaflı" yakıştırmasına cevap veremez. Buradaki cafcaflı bence birazda Adele’yi tanımlıyor gibi. Zaten yatakta Schile’ye okumaya başladığında da Emma’nın, Adele’ye mesafeli davranmaya başladığını görüyoruz. Egon Schiele’nin çalışmalarında süsleme, güzel kadınlar yoktur ama pozlarda, duygu, çarpıcılık, dışavurumcu bir yön vardır, Adele’de olmayan. (not: Klimt’in figürleri içinde aynı şeyleri söyleyebilirz hatta Schile’yi etkilemiştir ama yoğun duyguları Schiele gibi sade bir biçimde gerçekleştirememiştir). Adele daha çok başkalarına tutunmayı seven, sosu gittiği zaman düz, yavan bir tat veren makarna gibidir. Felsefeyi sevmez, anlamaz ve sorgulamaz (en basitinden, Emma’nın güzel sanatlarda olduğunu öğrenince neden çirkin sanatlarda yok demesi. Olaya o kadar düz bakıyor ki, bir kavramı hemen zıttıyla sorgulamaya çalışıyor). İşte gerçek insan olmaktan bu yüzden uzaktır, önüne koyanları, dayatılanları yapan taraftır. İlk başta erkek arkadaşına neden kitap okumuyorsun tavırlarıyla yaklaşan bilgili Adele, Emma ve çevresindekiler karşısında afallar. Emma ise sisteme tutunmadan varlığını sürdürür, mücadele eder. Son olarak filmde mavi renk bol bol kullanılmış, kapılar, şemsiyeler, bidonlar neredeyse tüm kadrajlarda yer alıyor. Ancak filmde mavi, hüzün ve melankoli yerine, asi, hayalperest bir kimliğe bürünmüş resmen...Derslerde ilgin bir öngörü veriyor aslında ilk derste ilk görüşte aşkı, ikinci derste ise: Trajedinin önlenemez olduğu, Antognione’nin petite(küçük) olmaktan çıktığı gün öldüğünü öğreniyoruz.
"Reddedilecekler kendi trajedisinin peşinden gider." Bu döngüdür, maviyi sever diye mavi giyersin ama o kırmızıya dönmüştür.
Schiele:
Klimt:
’yunan döneri’ muhabbeti bir tek bana mı dokunmuş?
eşcinsel olmaya gerek yok. eğer aşka dair bir şeyler yaşadıysanız , bunu anlamak için izlenilecek bir film.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Özellikle oyunculuklar çok iyi. Başrolün doğal davranışları ile filmin daha da içinde buluyorsunuz kendinizi. Film bir kadının kendini bulmasını anlatıyor. Senaryo akışı mükemmel. Bir kaç sahnede gereksiz uzun konuşmalar var ama yine de tam bir yönetmen filmi. Bu tarz film sevenler için gayet doyurucu senaryo.
Filmde en çok dikkatimi çeken unsurlardan biri her şeyin çok doğal olmasıydı. Özellikle yemek yiyişleri, ağlayışları çok gerçekçi olmuş. (Canım çok fena makarna çekti) Süresinden dolayı uzun zamandır erteliyordum ama hoşuma gitti açıkçası. Ayrıca anlamak için eşcinsel olmanıza da gerek yok. Aşık olduysanız, aşk acısı çektiyseniz rahatlıkla bağlantı kurabilirsiniz karakterlerle. Yaşanan aşk ikna edici olmaz diye korkuyordum ama bence sığ bir ilişki yoktu aralarında. Sadece bir şeyler eksikmiş gibi hissettim. Belki toplumun tepkisini görmeyi daha fazla bekliyordum bilmiyorum. Genel olarak güzel bir filmdi. Vaktime değdi.
Oyunculuklar oldukça doğal ve sürükleyici bir film. Süresinin uzunluğuna takılmayın akıp gidiyor.
Senaryosu gereği zor olacağını bildiğim halde önyargılarımı bir kenara bırakıp izlemeye başladım.Film çok iyi işlenmiş.Sarsıcı ve gerçekçi.Oyunculuklar bir harika.Özellikle Adele.Fazla cüretkar sahnelerle dolu olmasına karşılık bende rahatsızlık uyandırmadı.Uzun süresine rağmen hiç bir şekilde de sıkmadı.Gayet akıcı ve sürükleyici bir film.Aile ortamında izlemeyin tabiki.
Varoluşsal Sancılar ve Cinsellik
Jean Paul Sartre'nin varoluşçuluğunu, kendini var edebilme konusunu derinliğiyle işlemeye çalışan bir eser. İnsan tercihleriyle var olur. Ve eğer tercihleri bireysel benini yansıtıyorsa kendini gerçek manada var etmiş olur. Hayat, çeşitlilik ve bu çeşitililiğin kendisiyle beraber getirdiği karmaşıklıklarla doludur. İnsanoğlu hayatı anlamlandırmak için (en moderni ve özgürlükçüsü bile...) tabular kurar ve o tabulara inanır. Ona göre yaşamın merkezi kurduğu tabulardır. Çünkü varoluş özden önce gelir Sartre'a göre. Yani insan veya kişioğlu evvela varolur daha sonra benliği veya özü şekillenir.
Diyebilirsiniz ki bunları neden anlatıyorum? Filmde lezbiyen ilişkisi yaşayan ve filmin merkezinde yer alan genç yaşta iki kızın var olduğunu görüyoruz (Ema ve Adle). Bunlar bir arayış içerisinde toplumda kendi bireysel varlıklarını ve tercihlerini sorgulamaktalar. Bunu yapar ... Devamı
Jean Paul Sartre'nin varoluşçuluğunu, kendini var edebilme konusunu derinliğiyle işlemeye çalışan bir eser. İnsan tercihleriyle var olur. Ve eğer tercihleri bireysel benini yansıtıyorsa kendini gerçek manada var etmiş olur. Hayat, çeşitlilik ve bu çeşitililiğin kendisiyle beraber getirdiği karmaşıklıklarla doludur. İnsanoğlu hayatı anlamlandırmak için (en moderni ve özgürlükçüsü bile...) tabular kurar ve o tabulara inanır. Ona göre yaşamın merkezi kurduğu tabulardır. Çünkü varoluş özden önce gelir Sartre'a göre. Yani insan veya kişioğlu evvela varolur daha sonra benliği veya özü şekillenir.
Diyebilirsiniz ki bunları neden anlatıyorum? Filmde lezbiyen ilişkisi yaşayan ve filmin merkezinde yer alan genç yaşta iki kızın var olduğunu görüyoruz (Ema ve Adle). Bunlar bir arayış içerisinde toplumda kendi bireysel varlıklarını ve tercihlerini sorgulamaktalar. Bunu yapar ... Devamı
Varoluşsal Sancılar ve Cinsellik
Jean Paul Sartre'nin varoluşçuluğunu, kendini var edebilme konusunu derinliğiyle işlemeye çalışan bir eser. İnsan tercihleriyle var olur. Ve eğer tercihleri bireysel benini yansıtıyorsa kendini gerçek manada var etmiş olur. Hayat, çeşitlilik ve bu çeşitililiğin kendisiyle beraber getirdiği karmaşıklıklarla doludur. İnsanoğlu hayatı anlamlandırmak için (en moderni ve özgürlükçüsü bile...) tabular kurar ve o tabulara inanır. Ona göre yaşamın merkezi kurduğu tabulardır. Çünkü varoluş özden önce gelir Sartre'a göre. Yani insan veya kişioğlu evvela varolur daha sonra benliği veya özü şekillenir.
Diyebilirsiniz ki bunları neden anlatıyorum? Filmde lezbiyen ilişkisi yaşayan ve filmin merkezinde yer alan genç yaşta iki kızın var olduğunu görüyoruz (Ema ve Adle). Bunlar bir arayış içerisinde toplumda kendi bireysel varlıklarını ve tercihlerini sorgulamaktalar. Bunu yaparken bir tanesinin yani Ema'nın entelektüel bir tavır sergilediğini görüyoruz. Toplumdaki yerini ve tercihlerini sanat, felsefe gibi uğraş alanlarından ve kendi üretimlerinden belirlediğini ve yaşamını ona göre şekillendirdiğini görüyoruz. Diğer tarafta henüz ergenlik çağında yaşamı yeni yeni kavrıyor diyebileceğimiz Adle var ki onun entelektüel bir tavırdan oldukça uzak olduğunu görüyoruz. Adle tamamen iç güdüleriyle hareket etmekte, mesleğini ve cinsel tercihini ona göre seçmektedir. Dışardan bir gözle değerlendirdiğimiz zaman iki karakterin de ideal olanı yakalamış olduğunu ve kendilerini var edip mutluluğa ya da geçici anlamda bir avuntuya ulaştıklarını görüyoruz. Fakat hayat onlara hissettikleri kadar cömert davranmamaktadır. Zaman ilerledikçe ikisi de (bilhassa Adle) oldukları konumu içten içe sorgulamaya başlarlar. Bu bir buhranı doğurur. Bu buhran onları yeni tatlar denemeye sürükler. Ve Adle'in zaman içinde biseksüel bir yapıya evrildiğini gözlemliyoruz. Ema ise sanatsal bir buhranla boğuşmakta ve "entelektüel sorunsal" diyebileceğimiz bir boşluk yaşamaktadır. Bütün bunlar onların ilişkisinin bitmesine zemin hazırlamıştır diyebiliriz. Aslında onların ilişkisi kendilerine geçici olarak buldukları bir kimlikten öteye geçememiştir. Geçici bir kimlik... Bu yüzden ilişkide sarsıntılar olmuş ve ikisinin hareket noktası farklı olduğu için ayrılık kaçınılmaz olmuştur.
Aradan üç ya da dört yıl geçtikten sonra durumların değiştiğini söylemek mümkün. Ema, yaşadığı sanatsal buhranı bir resim galerisinde resimlerini sergilemeyi başararak -kısmen- atlatmıştır. Çünkü, belli bir ideal peşinde koşmakta ve bu ideali sanat ve felsefe gibi dallarla entelektüel bir dokuyla süslemektedir. Bu açıdan bakılınca Ema'nın yaşam yolunda attığı adımlar hem daha olgun hem de daha sağlamdır. Fakat her ne kadar Ema entelektüel bir doyuma ulaşmışsa da insanın var oluşunu tamamlayan unsurlar arasında cinsellik ve duygulanımlar da vardır. İşte Ema, Adle ile olan ilişkisini bitirerek bu unsurlardan mahrum kalmıştır. Bu da son çizdiği resimlere yansımaktadır. Yani aslında sanatında bile entelektüel olgunluğa ulaşma yolunda çekilen sorunlar kendini bilinçsizce göstermektedir. Çünkü var oluş bir sistematik gibidir. O sistematikten eksik olan her unsur mutlaka bilinç düzeyinde ya da bilinç dışı düzeyde kendini gösterecektir.
Adle'e gelirsek... Aradığı kimliği geçici olarak cinsellik ve duygular temelinden bulduğu için filmde Adle'e sonsuz bir huzursuzluk çizilmiştir. Çünkü Adle'in bu boşluktan kurtulması için Ema gibi bir entelektüel uğraşı yoktur ve Adle'in kimlik bilinci daha zayıftır. Yukarda da ifade ettiğim gibi cinsellik ve duygulardan oluştuğu için filmde daha zayıf bir kimlikmiş gibi yansıtılmıştır. Yaşama karşı duruş sergilemek sadece bir tercih yapmakla sınırlı değildir. Önemli olan bu tercihler doğrultusunda üretken olabilmektir. Nitekim filmin bir sahnesinde Ema'nın Adle'e başarılı olduğu edebiyat alanında eserler vermediği için serzenişte bulunduğunu görüyoruz. Ve ilginç olan şudur ki o sahnede Ema "üretmek" olgusunu "mutluluk"la bağdaştırmaktadır. Ama Adle henüz o entelektüel bilince sahip değildir. Hatta film bitene kadar bile o düzeye ulaşamamaktadır. Bu durum Adle'i sonsuz bir buhrana sürüklemektedir. Çünkü dışa vuracağı yani var oluşunun eksikliklerini ya da yapısını anlatacağı herhangi bir eser vererek içini dökme yoluna gitmez. Bütün sorunlarını içine atmakta kendi kendine yaşamaktadır. Bu, Adle'i adım adım hastalıklı bir yapıya doğru sürüklemektedir. Belli bir zaman sonra Adle artık cinsel tercihsizlik gibi bir durumla karşılaşacaktır. Nedir cinsel tercihsizlik? Yani ne kızlara ne de erkeklere karşı duygusal yahut cinsel herhangi bir tavır takınamayacaktır. Çünkü zihinsel anlamda bir hastalık geçiriyor olmasının yanında aynı zamanda hormonal bir hastalıkla da baş başa kalmıştır. Filmin son sahnesinde tek başına Adle'in sokakta ağır adımlarla yürüyüp evine gittiğini görüyoruz. Bu durum onun sonuçsuz kaldığının bir göstergesidir. Yani içinde yaşadığı ruhsal sorunların dışavurumu fiziksel yalnızlık olarak kendini göstermektedir ki filmde bu konu çözüme kavuşturulmamış, yarıda bırakılarak bir "yönetmen tavrı" ortaya konmuştur.
Jean Paul Sartre'nin varoluşçuluğunu, kendini var edebilme konusunu derinliğiyle işlemeye çalışan bir eser. İnsan tercihleriyle var olur. Ve eğer tercihleri bireysel benini yansıtıyorsa kendini gerçek manada var etmiş olur. Hayat, çeşitlilik ve bu çeşitililiğin kendisiyle beraber getirdiği karmaşıklıklarla doludur. İnsanoğlu hayatı anlamlandırmak için (en moderni ve özgürlükçüsü bile...) tabular kurar ve o tabulara inanır. Ona göre yaşamın merkezi kurduğu tabulardır. Çünkü varoluş özden önce gelir Sartre'a göre. Yani insan veya kişioğlu evvela varolur daha sonra benliği veya özü şekillenir.
Diyebilirsiniz ki bunları neden anlatıyorum? Filmde lezbiyen ilişkisi yaşayan ve filmin merkezinde yer alan genç yaşta iki kızın var olduğunu görüyoruz (Ema ve Adle). Bunlar bir arayış içerisinde toplumda kendi bireysel varlıklarını ve tercihlerini sorgulamaktalar. Bunu yaparken bir tanesinin yani Ema'nın entelektüel bir tavır sergilediğini görüyoruz. Toplumdaki yerini ve tercihlerini sanat, felsefe gibi uğraş alanlarından ve kendi üretimlerinden belirlediğini ve yaşamını ona göre şekillendirdiğini görüyoruz. Diğer tarafta henüz ergenlik çağında yaşamı yeni yeni kavrıyor diyebileceğimiz Adle var ki onun entelektüel bir tavırdan oldukça uzak olduğunu görüyoruz. Adle tamamen iç güdüleriyle hareket etmekte, mesleğini ve cinsel tercihini ona göre seçmektedir. Dışardan bir gözle değerlendirdiğimiz zaman iki karakterin de ideal olanı yakalamış olduğunu ve kendilerini var edip mutluluğa ya da geçici anlamda bir avuntuya ulaştıklarını görüyoruz. Fakat hayat onlara hissettikleri kadar cömert davranmamaktadır. Zaman ilerledikçe ikisi de (bilhassa Adle) oldukları konumu içten içe sorgulamaya başlarlar. Bu bir buhranı doğurur. Bu buhran onları yeni tatlar denemeye sürükler. Ve Adle'in zaman içinde biseksüel bir yapıya evrildiğini gözlemliyoruz. Ema ise sanatsal bir buhranla boğuşmakta ve "entelektüel sorunsal" diyebileceğimiz bir boşluk yaşamaktadır. Bütün bunlar onların ilişkisinin bitmesine zemin hazırlamıştır diyebiliriz. Aslında onların ilişkisi kendilerine geçici olarak buldukları bir kimlikten öteye geçememiştir. Geçici bir kimlik... Bu yüzden ilişkide sarsıntılar olmuş ve ikisinin hareket noktası farklı olduğu için ayrılık kaçınılmaz olmuştur.
Aradan üç ya da dört yıl geçtikten sonra durumların değiştiğini söylemek mümkün. Ema, yaşadığı sanatsal buhranı bir resim galerisinde resimlerini sergilemeyi başararak -kısmen- atlatmıştır. Çünkü, belli bir ideal peşinde koşmakta ve bu ideali sanat ve felsefe gibi dallarla entelektüel bir dokuyla süslemektedir. Bu açıdan bakılınca Ema'nın yaşam yolunda attığı adımlar hem daha olgun hem de daha sağlamdır. Fakat her ne kadar Ema entelektüel bir doyuma ulaşmışsa da insanın var oluşunu tamamlayan unsurlar arasında cinsellik ve duygulanımlar da vardır. İşte Ema, Adle ile olan ilişkisini bitirerek bu unsurlardan mahrum kalmıştır. Bu da son çizdiği resimlere yansımaktadır. Yani aslında sanatında bile entelektüel olgunluğa ulaşma yolunda çekilen sorunlar kendini bilinçsizce göstermektedir. Çünkü var oluş bir sistematik gibidir. O sistematikten eksik olan her unsur mutlaka bilinç düzeyinde ya da bilinç dışı düzeyde kendini gösterecektir.
Adle'e gelirsek... Aradığı kimliği geçici olarak cinsellik ve duygular temelinden bulduğu için filmde Adle'e sonsuz bir huzursuzluk çizilmiştir. Çünkü Adle'in bu boşluktan kurtulması için Ema gibi bir entelektüel uğraşı yoktur ve Adle'in kimlik bilinci daha zayıftır. Yukarda da ifade ettiğim gibi cinsellik ve duygulardan oluştuğu için filmde daha zayıf bir kimlikmiş gibi yansıtılmıştır. Yaşama karşı duruş sergilemek sadece bir tercih yapmakla sınırlı değildir. Önemli olan bu tercihler doğrultusunda üretken olabilmektir. Nitekim filmin bir sahnesinde Ema'nın Adle'e başarılı olduğu edebiyat alanında eserler vermediği için serzenişte bulunduğunu görüyoruz. Ve ilginç olan şudur ki o sahnede Ema "üretmek" olgusunu "mutluluk"la bağdaştırmaktadır. Ama Adle henüz o entelektüel bilince sahip değildir. Hatta film bitene kadar bile o düzeye ulaşamamaktadır. Bu durum Adle'i sonsuz bir buhrana sürüklemektedir. Çünkü dışa vuracağı yani var oluşunun eksikliklerini ya da yapısını anlatacağı herhangi bir eser vererek içini dökme yoluna gitmez. Bütün sorunlarını içine atmakta kendi kendine yaşamaktadır. Bu, Adle'i adım adım hastalıklı bir yapıya doğru sürüklemektedir. Belli bir zaman sonra Adle artık cinsel tercihsizlik gibi bir durumla karşılaşacaktır. Nedir cinsel tercihsizlik? Yani ne kızlara ne de erkeklere karşı duygusal yahut cinsel herhangi bir tavır takınamayacaktır. Çünkü zihinsel anlamda bir hastalık geçiriyor olmasının yanında aynı zamanda hormonal bir hastalıkla da baş başa kalmıştır. Filmin son sahnesinde tek başına Adle'in sokakta ağır adımlarla yürüyüp evine gittiğini görüyoruz. Bu durum onun sonuçsuz kaldığının bir göstergesidir. Yani içinde yaşadığı ruhsal sorunların dışavurumu fiziksel yalnızlık olarak kendini göstermektedir ki filmde bu konu çözüme kavuşturulmamış, yarıda bırakılarak bir "yönetmen tavrı" ortaya konmuştur.
bir lezbiyen aşkı olmasa abartılı aşk filmi olarak görürdüm fakat çok fazla dramatize değil mi be :/
Filme farklı 2 farklı açıdan yaklaşmak istiyorum:
Aşağıda biri daha dikkat çekmiş, çok doğal yemek yeme sahneleri vardı. Bir makarna ancak bu kadar afiyetle yenebilir! Canım çekti.
Ha bir de Adele'in sümükleri.
Şaka bir yana, doğallığı ve gerçekçiliği ile size farklıyı yaşatıyor, hissettiriyor. 7.6/10
Aşağıda biri daha dikkat çekmiş, çok doğal yemek yeme sahneleri vardı. Bir makarna ancak bu kadar afiyetle yenebilir! Canım çekti.
Ha bir de Adele'in sümükleri.
Şaka bir yana, doğallığı ve gerçekçiliği ile size farklıyı yaşatıyor, hissettiriyor. 7.6/10
Adele, aşık olan bir insanın kaçamak bakışlarını çok iyi yansıtmış. Göz kaçırmalar, pişmanlıklar ve aşka dair duygular hepsi gözlerinde.
yemek yeme sahnelerine tav olduğum bir film , ah şu fransızlar ne doğalsınız !!
not: o ayrılık sahnesi .. o eller neydi yahu :>
not: o ayrılık sahnesi .. o eller neydi yahu :>
O neydi gııııızz... Ne yediler be.... Spagetti diorum.
gene abartılmış balon bir film , kalp kırığı bla bla ,lezbiyenn olmarı önemli değil de bu kadar uzun anlatmaları önemli.
yönetmenin tarzı hoşuma gitti gerek oyuncuların doğallığı gerekse maviyi kullanış şekli güzeldi filmin neredeyse her karesinde mavi vardı arkadaşının ojesinde evdeki tablolarda yattığı yatakta yürüdüğü sokakta plajda çocukların mayolarında saymakla bitmez mavi şeyleri takip ederseniz film akıp gidiyor zaten bana okadarda uzun gelmedi yani hissettirmiyor uzunluğunu
konusu itibarı ilede bu tarz çok film izledim ama izlediklerim arasında en iyisi diyebilirim
konusu itibarı ilede bu tarz çok film izledim ama izlediklerim arasında en iyisi diyebilirim
Oyunculukların bu kadar doğal olması beni korkuttu açıkcası hani gerçekci oyunculuk görmüştüm de bu kadarını görmemiştim ki özellikle Adele karakterli beni kendine aşık etti bile diyebilirim. Film genel olarak güzel ama hiç sıkılmadan izledim diyemicem ki bana filmin süresi oldukça uzun geldi ama buna rağmen çok beğendim çok doğal bir film olmuş tam bir Fransız filmi (ki öyle)
Mavi En Sıcak Renktir filmine Benzer Film ekliyorsun.
Mavi En Sıcak Renktir filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Mavi En Sıcak Renktir filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL