Kehanet

Sinemaya 90 lı yıllarda The Crow ve Dark City gibi iki kült film kazandırmış olan Alex Proyasın son filmine merak içinde gittiğimi ancak yukarıda bahsi geçen iki filmi başka biri mi yönetmiş acaba diyerek çıktığımı hatırlıyorum.Son yıllarda Hollywood sinemasında genel bir orijinallik krizi yaşandığını biliyoruz.Artan Remakeler ve Uzakdoğu filmlerinden yapılan uyarlamalar tezimizi doğruluyor.Ancak Sistem içinde kendine ayrı bir yer edinmiş yönetmenlerin de bu krizden kurtulamamaları sinemanın geleceği açısından endişeye kapılmamıza neden oluyor.Umarım bu geçici bir krizdir ve sinema dünyası en kısa sürede toparlanır.Bunu bizim sinemamız için de diliyorum.Seyircisi ve çekilen film sayısı artan Türk sinemasının kaliteli yapımlarla buluşmamızı sağlaması en büyük dileğimiz.

Durum gösteriyor ki yeni bir Yüzüklerin efendisi veya Matrix olayı yaşamak uzun sürebilir.Oysa yönetmen Alex Proyas, Matrix ten de önce çekilen Karanlık Şehir adlı filminde, alternatif bir Matrix evreni kurmayı başarmıştı.2000li yıllar yönetmene pek yaramamış.Kehanetten önce çektiği I robot filmi de tatmin etmekten uzaktı.Kehanette gördüğümüz şey bir yığın klişenin art arda gösterilmesinden ibaret.Filmin konusu kısaca M.I.Tte( teknik üniversite) çalışan Astro fizikçi John Koestler bir yangında eşini kaybetmiş ve küçük oğluyla birlikte bu durumu atlatmaya çalışan bekar bir babadır.Oğlunun okuduğu okul bir proje gerçekleştirmiştir.Elli yıl önce okuldaki çocuklara gelecekle ilgili ne düşündükleri hakkında resimler çizmeleri istenmiş ve bu resimler elli yıl sonra açılmak üzere okulun avlusuna gömülmüştür.Bu resimler açıldığında Calebin eline geçen, bir resim değil anlamsız sayılarla doldurulmuş bir metindir.Bu metin Johnun da dikkatini çekecek, tavan yapmış IQsuyla sayılar arasında bağ kurmakta zorlanmayacaktır.Metin korkunç bir gerçeği daha doğrusu bir kehaneti barındırmaktadır.John, gerçekleşmekte olan bu kehanetin karşısında durabilecek midir.Ailesini bundan koruyabilecek midir.Finalde cevabını bulan bu sorular bizi de kafası şişmiş bir şekilde CGI efektleriyle baş başa bırakacak ve uzaylıları da işin içine katarak tam bir curcunaya sebep olacaktır.

Alex Proyasın kariyerine bakıldığında tür filmleri özellikle bilimkurgu türü filmleri yaptığını görüyoruz.Bilimkurgu adı üzerinde gerçekle hayalin birbirine karışmasından meydan gelmektedir.Ekranda gördüğümüz veya okuduğumuz şeyin hayal ürünü olduğunu biliriz, ama hayal ürünü eserin kendi evreni içerisinde gerçekçi ve mantıklı olmasını da bekleriz.Kehanetin eksik parçası hikayenin bir türlü ilerleyememesi filmin sanki üç tane aksiyon sahnesi için çekildiği hissini vermesidir.Üç sahne de iyi çekilmiş, burada yönetmenin hakkını verelim.Özellikle Uçak kazası sahnesi hoşuma gitti doğrusu.Yönetmeni bu filmi çekmeye iten diğer sebepler de filmde kendine yer bulan, felsefi değeri olan bilim-inanç tartışması ve Amerikan filmlerinin olmazsa olmazı ailenin önemi alt metinleri olabilir.Bir toplum neyi kaybettiyse onun peşinden gidiyor herhalde.Ölüm teması yönetmenin favori teması galiba.The Crow filminde de değindiği ölüm temasını bu filmde başka bir seviyeye taşıyor yönetmen.Bu konuda New Age dini akımlardan etkilendiğini söylemek mümkün.

Filmde oynayan oyunculara gelince sınavı hiçbirinin, Nicolas Cage de buna dahil geçemediğini söylemek zorundayım.Bu oyuncu son yıllarda yaptığı tercihlerle iyice memur oyuncu kategorisine girmekte ve maalesef varsa eğer star personasından çok şey kaybettirmektedir.Rumble Fish, Raising Arizona, Leaving Las Vegas,Face off ve Snake Eyes gibi filmlerde iyi oynamış birinden bahsediyoruz.

Senaryonun zayıf olması içinde cevher barındıran yönetmenin de zayıf bir film ortaya koymasına neden olmuş.

Baştan sona içinde hiçbir sürpriz barındırmayan, ne olacağını önceden bildiğiniz ve klişelerle dolu bu filmin görülecek tek yanı aksiyon sahneleri ve finaldeki alternatif evren-cennet mi demeliydim- tasviri olabilir.