Müthiş bir Suç ve Ceza uyarlaması. Allen kendi perspektifine göre uyarlıyor tabi. Dostoyevski’nin nefret ettiği Yahudi ahlakıyla doluydu film. Sıkça bahsedilen aile yemeği bunun en güzel örneğiydi. Kinik halaya bayıldım. Filmden bir şey anlamadık, tatmin etmedi, finali kötüydü denmiş ama harikaydı. Finalde herkes hayatına devam ediyor. Tüm suçların vicdani yükü de hafifliyor. Suç ve Ceza’yı okuyanların bildiği üzere Raskolnikov vicdani yükü taşıyamaz, bedelini ödedikten sonra tanrının kollarına bırakır kendini. Filmde tam tersi ve daha gerçekçisi oluyor. Çünkü tanrı varsa da kimseyi kurtardığı pek olmuyor.
tanrı, vicdan konuları yine gündemde ancak bu defa çok tekrara düştüğünü düşündüm filmin bir kaç yerinde ve saate baktım maalesef.. kimi yerde de absürt olan çiğ kalıyor.
benim için woody allen filmleri arasında tat alamadıklarımdan oldu.
Bu filmin izlerini, Woody Allen'ın sonraki yıllarda yazıp yönettiği Match Point ve Midnight in Paris filmlerinde de görüyoruz. Özellikle Match Point için bu filmde yer alan hikayelerden birinin yeniden çevrimi diyebiliriz.
Woody abimiz herzamanki gibi o endişeli, şaşkın, karamsar ve son zamanlarda yaşadığı olaylara fazlasıyla kararsız bakan karakterine bürünmüş. Aslında konu olarak sıradan, basit bir şey anlatılmakta ki bu yine Allen tarzında diyebileceğimiz hoş diyaloglar üzerinden ve karakterlerin farklı yöne doğru giden hikayeleri üzerinden işleniyor. Filmin sonu beni fazla tatmin etmesede izlediğime değdiğini düşünüyorum. Daha çok insanın toplum içindeki yerini, hayata karşı her şeyi kabullenmiş(bizim gerçekçi diyerek övdüğümüz ama aslında hiç de övünülecek bir şey olmayan, kokuşmuş sistemin içinde işlemeye alışmış ve çıkar sağlamak için aksini hor gören) bir takım insanları, onlara istediğini veremeyen; istemesine rağmen o hayalperest dünyadan çıkamayan, kendi kafasındakileri gerçekleştirmek isteyen ve yapamadığı için mutluluğa erişememiş karakteri ve her zamanki gibi ikisinin arasında gidip gelen ve ahlaki ikilemler içinde kalacağı olaylar yaşayan başka bir karakteri anlatıyor diyebiliriz film için... Devamı
Woody abimiz herzamanki gibi o endişeli, şaşkın, karamsar ve son zamanlarda yaşadığı olaylara fazlasıyla kararsız bakan karakterine bürünmüş. Aslında konu olarak sıradan, basit bir şey anlatılmakta ki bu yine Allen tarzında diyebileceğimiz hoş diyaloglar üzerinden ve karakterlerin farklı yöne doğru giden hikayeleri üzerinden işleniyor. Filmin sonu beni fazla tatmin etmesede izlediğime değdiğini düşünüyorum. Daha çok insanın toplum içindeki yerini, hayata karşı her şeyi kabullenmiş(bizim gerçekçi diyerek övdüğümüz ama aslında hiç de övünülecek bir şey olmayan, kokuşmuş sistemin içinde işlemeye alışmış ve çıkar sağlamak için aksini hor gören) bir takım insanları, onlara istediğini veremeyen; istemesine rağmen o hayalperest dünyadan çıkamayan, kendi kafasındakileri gerçekleştirmek isteyen ve yapamadığı için mutluluğa erişememiş karakteri ve her zamanki gibi ikisinin arasında gidip gelen ve ahlaki ikilemler içinde kalacağı olaylar yaşayan başka bir karakteri anlatıyor diyebiliriz film için.
@positivist
1 yıl önce
9.2 / 10
@ustunkoru
5 yıl önce
7.2 / 10
benim için woody allen filmleri arasında tat alamadıklarımdan oldu.
@getoutofmyship
10 yıl önce
6 / 10
@darkpassenger
11 yıl önce
7.7 / 10