10 yıl önce
7.3
132 OYPUAN VER
5
Imdb: 7.4 (2.249 OY)
KONUSU
Filmde, hurda bir otobüsle yurtdışına kaçak olarak götürülen dokuz Türk işçisinin öyküsü anlatılıyor. Stockholm meydanında terkedilen işçiler şaşkındır. İlk kez büyük kent gören işçiler şaşkın bir şekilde vitrinlere, seks shoplara, telefon kabini içinde sevişen çiftlere, tuvalette eş arayan eşcinsel
... Devamı
Filmde, hurda bir otobüsle yurtdışına kaçak olarak götürülen dokuz Türk işçisinin öyküsü anlatılıyor. Stockholm meydanında terkedilen işçiler şaşkındır. İlk kez büyük kent gören işçiler şaşkın bir şekilde vitrinlere, seks shoplara, telefon kabini içinde sevişen çiftlere, tuvalette eş arayan eşcinsellere şaşkınlık içinde bakakalır. Bu büyük şehirde kimi yaşamını yitirir, kimi İsveç polisi tarafından tutuklanır. Film birçok eleştiri alır. Kimilerine göre Türk insanı kötülenip aşağılanmıştır, kimilerine göre ise bu çalışma sürrealist bir çalışmadır. Ama gerçek olan Tunç Okan’ın bu ilk yönetmenlik denemesinde ciddi bir çıkış gösterdiğidir.
-
Tunç Okan
Yönetmen
OYUNCULAR
Tüm Oyuncular ve Teknik EkipYORUM YAZ
POPÜLER YORUMLAR
Bir Stockholm Hatırası
Göç Olgusu Üzerinden Otobüs Filmi ve Otobüstekilerin Yabancı Olmalarından Yola Çıkarak Son Mola Sahnesinin İncelenmesi
Otobüs Yönetmen: Tunç Okan
Senaryo: Tunç Okan
Görüntü Yönetmeni: Güneş Karabuda
Müzik: Zülfü Livaneli, Pierre Favre, Leon Francioli
Oyuncular: Tunç Okan, Tuncel Kurtiz, Björn Gedda, Oğuz Roylas, Aras Ören, Leif Ahrle, Nuri Sezer, Hasan Gül, Ünal Nurkan
1974, Türkiye-İsviçre, 84 dk.
İnsanlar, çağlar boyu göçtüler. Kimi zaman, TDK sözlüğündeki gibi Ekonomik, toplumsal veya siyasi sebeplerle kimi zamansa, özgür ruhlarından olsa gerek, sadece akıllarına estiği için. Kuşkusuz ki insanlar burada sayılamayacak kadar çok gereksinimle bir yerden bir yere göçme eylemini gerçekleştirdiler ve gerçekleştirecekler Ancak bu gereksinimlerden belki de en önemlisi, özellikle sanayi devriminden bu yana hız kazanmış olan ekmektir ya da sözlüğü yineleyecek olursak ... Devamı
Göç Olgusu Üzerinden Otobüs Filmi ve Otobüstekilerin Yabancı Olmalarından Yola Çıkarak Son Mola Sahnesinin İncelenmesi
Otobüs Yönetmen: Tunç Okan
Senaryo: Tunç Okan
Görüntü Yönetmeni: Güneş Karabuda
Müzik: Zülfü Livaneli, Pierre Favre, Leon Francioli
Oyuncular: Tunç Okan, Tuncel Kurtiz, Björn Gedda, Oğuz Roylas, Aras Ören, Leif Ahrle, Nuri Sezer, Hasan Gül, Ünal Nurkan
1974, Türkiye-İsviçre, 84 dk.
İnsanlar, çağlar boyu göçtüler. Kimi zaman, TDK sözlüğündeki gibi Ekonomik, toplumsal veya siyasi sebeplerle kimi zamansa, özgür ruhlarından olsa gerek, sadece akıllarına estiği için. Kuşkusuz ki insanlar burada sayılamayacak kadar çok gereksinimle bir yerden bir yere göçme eylemini gerçekleştirdiler ve gerçekleştirecekler Ancak bu gereksinimlerden belki de en önemlisi, özellikle sanayi devriminden bu yana hız kazanmış olan ekmektir ya da sözlüğü yineleyecek olursak ... Devamı
Bir Stockholm Hatırası
Göç Olgusu Üzerinden Otobüs Filmi ve Otobüstekilerin Yabancı Olmalarından Yola Çıkarak Son Mola Sahnesinin İncelenmesi
Otobüs Yönetmen: Tunç Okan
Senaryo: Tunç Okan
Görüntü Yönetmeni: Güneş Karabuda
Müzik: Zülfü Livaneli, Pierre Favre, Leon Francioli
Oyuncular: Tunç Okan, Tuncel Kurtiz, Björn Gedda, Oğuz Roylas, Aras Ören, Leif Ahrle, Nuri Sezer, Hasan Gül, Ünal Nurkan
1974, Türkiye-İsviçre, 84 dk.
İnsanlar, çağlar boyu göçtüler. Kimi zaman, TDK sözlüğündeki gibi Ekonomik, toplumsal veya siyasi sebeplerle kimi zamansa, özgür ruhlarından olsa gerek, sadece akıllarına estiği için. Kuşkusuz ki insanlar burada sayılamayacak kadar çok gereksinimle bir yerden bir yere göçme eylemini gerçekleştirdiler ve gerçekleştirecekler Ancak bu gereksinimlerden belki de en önemlisi, özellikle sanayi devriminden bu yana hız kazanmış olan ekmektir ya da sözlüğü yineleyecek olursak ekonomik sebepler
İkinci Dünya Savaşının sona ermesiyle yeniden yapılanmaya çalışan savaş ülkeleri ve savaşın etkisinden kurtulmaya çalışan diğerleri gelişimlerini hızlandırmak için daha fazla insan gücüne ihtiyaç duydular. Başta Almanya olmak üzere birçok Avrupa ülkesi yurt dışından işçi kabul etmeye başladı. Gerçi bu işçileri daha çok kendi yapmak istemeyecekleri ya da daha az yapmak isteyecekleri işler için çağırıyorlardı ama, sonuçta göç denilen alıştığı yerden kopma durumunu işler hale getiriyorlardı. Bu durum, özellikle Türkiye gibi kırsal kesimin daha iyi bir hayat için yavaş yavaş kente göçmeye başladığı ülkelerde göç hareketlerini hızlandırıyor, haliyle bu toplumsal değişimler Türk Filmlerine konu oluyordu.
Bu dönemde yapılmış dikkat çeken Türk Filmlerinden biri de gişeden çok, sanat filmi özelliklerinin ön planda olduğundan yola çıkarsak, Otobüs filmidir.
Filmin öyküsü yalındır: Anadolunun kırsalından kopup gelen dokuz köylünün, köhne bir otobüsle kaçak işçi olarak Stockholme getirilmesi ve onları ülkeye sokan adamın ortadan kaybolmasıyla birlikte köylerinin dışına çıkmamış bu insanların, bu modern -ancak modernliğinin getirdiği bireyselliklerle dolu- kentle baş başa kalışlarıdır, anlatılan.
Film, bir otobüs yolculuğu ile başlar. Yabancı gözlerle dışarıyı izleyen, uyuyan, düşünen köylüler yolcudur; neşe içinde şarkı söyleyen ve bu işi daha önce de yaptığını rahatlığından anladığımız, ülkeye kaçak işçi sokan şebekenin adamı ise otobüsün şoförüdür. İlerleyen sahnelerde Otobüs, Stockholmün şehir merkezindeki bir meydanda durur. Köylülerin bütün parasını alan adam, çalışma izni için polise gittiğini belirtir ve daha önceden ayırttığı Almanya uçağına yetişmek için havaalanına gider. Gitmeden önce otobüsten dışarı çıkmamalarını ve polise gözükmemelerini tembihlediği köylülerimiz ise gece çökene dek korkulu ve kuşkulu gözlerle yabancısı oldukları dışarıdaki hayatı -belki de film boyunca neredeyse hiç konuşmadıkları için- izlemeye koyulurlar. Konuşmamayı ve kimseye görünmemeyi yeğleyen köylüler ancak geceleri dışarı çıkabilir, içlerinden ikisi doğal olmayan yollarla (birisi bıçaklanarak, diğeri sabaha kadar dışarıda kaldığı için donup suya düşerek) ölür. Geriye kalanlar ise bir şekilde polisin otobüse el koymasıyla ortaya çıkarılırlar. Onlar sınır dışı edilmek için alıkoyulurken, otobüs belki de köylülerin yerle bir edilen umutlarının bir yansımasıymışçasına araba mezarlığında paramparça edilir.
Kısa öyküsünden de anlaşılacağı üzere film, göç olgusunun getirdiklerini ya da götürdüklerini anlatma derdinde değildir. Ancak hemen her sahnesinde yabancı olma durumunu ince ince işleyen bir anlatım yapısı vardır. Bu sayede film boyunca göçmüş olma durumu üzerine uzun, ama sıkıcı olmayan söylemler getirebilmektedir. Ne de olsa pamuk tarlalarında çalışan kadınlardan, modern olmayı ahlaksal çöküşle karıştıran insanlara; refah içerisinde yaşayan insanlardan, sadece soğan ekmek yiyen köylülere, -bakış yönüne göre değişmek kaydıyla- temiz olduğu varsayılan insanlardan, kirli olduğu varsayılan insanlara kadar birçok uçta gezinilir ve filmin odağında bulunan köy/kent yabancı/yerli karşıtlığına haliyle göçmek eylemine dönülür.
Bu eylem film boyunca, farklı yönleriyle birçok sahnede anlatılmıştır.Kimi zaman, görünüşü yüzünden hor görülen bir köylünün kentli tarafından dışlanması; kimi zamansa, bir çeşit seks bara götürülen köylülerden birinin açlık/kendini taciz eden adam, memleketinde pamuk tarlasında çalışan kadın/burada konuklar arasından seçtiği bir adamla herkesin gözü önünde sevişen kadın arasında kalması yoluyla anlatılır.
İçerik olarak benzeşmese de, anlatımın vardığı nokta ile örnekler arasına ekleyebileceğimiz bir sahne daha vardır ki, bütün anlatılanların bir özeti, hatta başlangıç noktasıdır sanki. Filmin ilk çeyreğinde yer alan, kırka yakın plandan oluşan ve yaklaşık dört dakika süren bu sahne, otobüs ahalisini tanıma fırsatı vermektedir bize. Böylece onların göçtükleri yerde neden yabancı olacaklarını ve neden göçmüş insan yığını olarak adlandırılacaklarını daha iyi anlarız.
Sahnede, Stockholm sınırlarına giren ancak henüz şehre girmeyen otobüs son kez mola verir. Köylüler, karda kaymamaya dikkat ederek, tuvalet ihtiyaçlarını gidermek için mola yerlerinden onlarca metre öteye, akan suya giderler. Şehirlilerden farklı oluşlarının ilk işaretidir bu. Kul yapımı değil, yaratıcının akıttığı suya yönelerek ihtiyaçlarını giderirler. Sonrasında gelecek bütün yaşayış biçimi örnekleri de bu farklı oluşa gönderme yapmaktadır.
Şehir insanının aksine gayet paylaşımcı olan köy insanları ihtiyaçlarını giderdikten sonra, ellerinde yiyebilecekleri ne varsa ortaya koyarlar. Şehirli olma yolunda önemli adımlar atmış olan otobüs şoförünün bu da yemek mi? türünden bencilliklerine üstelemeyen köylüler, yemek sonrasında ateş başında tef ve tahta kaşık eşliğinde oyun oynamayı da ihmal etmezler.
Kaşığı sadece yemekte kullanan insanların memleketinde garip figürlerle eğlenen ve şimdilik yerli olan köylüler, inanış sistemi ve uygulamaları ile de çok farklıdırlar. Bunu köylülerden birini namaz kılarken gördüğümüzde bir kez daha anlarız.
Farklılıkların söz konusu olduğu şeyler bunlarla da sınırlı değildir. Sahnenin son çeyreğinde yeni bir hayatla kucaklaşacak olan köylülerimiz, daha temiz ve düzenli gözükmek için bir kenarı kararmış aynalarında sakal tıraşı olur, saçlarını tararlar.
Bütün bunlar, saf köylülerin kendilerine özel olanla başka bir yere taşındıklarını göstermesi açısından önemlidir. Onlara göre, bir arada olmalarının verdiği güven ve benzerlikler sayesinde köylüler öteki değildir. Ancak hepimiz biliriz ki, filmin bu sahnesi Stocholmdekilerin değil, Otobüstekilerin yabancı olduğunu anlatmaktadır.
Son Mola sahnesi burada bitmez. Son planlarında, eğlenceli gözüken ama oldukça hüzünlü bir durum anlatılır. Kendisi de bir Anadolulu olan kötü adamımız otobüs şoförü, belki köylülerin umutlarına umut katmak, belki de kandırdığı dokuz adamın fotoğrafına gelecekte bakıp bakıp gülmek için yanında taşıdığı makinesiyle köylülerin fotoğrafını çekmek ister. Çeker de Bir araya toplayıp otobüs önünde aynı kareye sıkıştırdığı köylülerin her biri çekingen, tedirgin, kendine güvenen ve sair duygular içinde çıkarlar.
Hangi duygular içinde olurlarsa olsunlar, kader birliği yapmış olan bu dokuz adam, hatıralarının başlayıp bittiği andadırlar fotoğrafta. Ne de olsa bu fotoğraf karesi, bir bakıma fonda otobüsün olduğu bir İstanbul yahut Bir Stockholm Hatırasıdır.
Ocak 2009 http://kiyiyavuranhayaller.blogspot.com/2010/09/bir-stockholm-hatras.html
Göç Olgusu Üzerinden Otobüs Filmi ve Otobüstekilerin Yabancı Olmalarından Yola Çıkarak Son Mola Sahnesinin İncelenmesi
Otobüs Yönetmen: Tunç Okan
Senaryo: Tunç Okan
Görüntü Yönetmeni: Güneş Karabuda
Müzik: Zülfü Livaneli, Pierre Favre, Leon Francioli
Oyuncular: Tunç Okan, Tuncel Kurtiz, Björn Gedda, Oğuz Roylas, Aras Ören, Leif Ahrle, Nuri Sezer, Hasan Gül, Ünal Nurkan
1974, Türkiye-İsviçre, 84 dk.
İnsanlar, çağlar boyu göçtüler. Kimi zaman, TDK sözlüğündeki gibi Ekonomik, toplumsal veya siyasi sebeplerle kimi zamansa, özgür ruhlarından olsa gerek, sadece akıllarına estiği için. Kuşkusuz ki insanlar burada sayılamayacak kadar çok gereksinimle bir yerden bir yere göçme eylemini gerçekleştirdiler ve gerçekleştirecekler Ancak bu gereksinimlerden belki de en önemlisi, özellikle sanayi devriminden bu yana hız kazanmış olan ekmektir ya da sözlüğü yineleyecek olursak ekonomik sebepler
İkinci Dünya Savaşının sona ermesiyle yeniden yapılanmaya çalışan savaş ülkeleri ve savaşın etkisinden kurtulmaya çalışan diğerleri gelişimlerini hızlandırmak için daha fazla insan gücüne ihtiyaç duydular. Başta Almanya olmak üzere birçok Avrupa ülkesi yurt dışından işçi kabul etmeye başladı. Gerçi bu işçileri daha çok kendi yapmak istemeyecekleri ya da daha az yapmak isteyecekleri işler için çağırıyorlardı ama, sonuçta göç denilen alıştığı yerden kopma durumunu işler hale getiriyorlardı. Bu durum, özellikle Türkiye gibi kırsal kesimin daha iyi bir hayat için yavaş yavaş kente göçmeye başladığı ülkelerde göç hareketlerini hızlandırıyor, haliyle bu toplumsal değişimler Türk Filmlerine konu oluyordu.
Bu dönemde yapılmış dikkat çeken Türk Filmlerinden biri de gişeden çok, sanat filmi özelliklerinin ön planda olduğundan yola çıkarsak, Otobüs filmidir.
Filmin öyküsü yalındır: Anadolunun kırsalından kopup gelen dokuz köylünün, köhne bir otobüsle kaçak işçi olarak Stockholme getirilmesi ve onları ülkeye sokan adamın ortadan kaybolmasıyla birlikte köylerinin dışına çıkmamış bu insanların, bu modern -ancak modernliğinin getirdiği bireyselliklerle dolu- kentle baş başa kalışlarıdır, anlatılan.
Film, bir otobüs yolculuğu ile başlar. Yabancı gözlerle dışarıyı izleyen, uyuyan, düşünen köylüler yolcudur; neşe içinde şarkı söyleyen ve bu işi daha önce de yaptığını rahatlığından anladığımız, ülkeye kaçak işçi sokan şebekenin adamı ise otobüsün şoförüdür. İlerleyen sahnelerde Otobüs, Stockholmün şehir merkezindeki bir meydanda durur. Köylülerin bütün parasını alan adam, çalışma izni için polise gittiğini belirtir ve daha önceden ayırttığı Almanya uçağına yetişmek için havaalanına gider. Gitmeden önce otobüsten dışarı çıkmamalarını ve polise gözükmemelerini tembihlediği köylülerimiz ise gece çökene dek korkulu ve kuşkulu gözlerle yabancısı oldukları dışarıdaki hayatı -belki de film boyunca neredeyse hiç konuşmadıkları için- izlemeye koyulurlar. Konuşmamayı ve kimseye görünmemeyi yeğleyen köylüler ancak geceleri dışarı çıkabilir, içlerinden ikisi doğal olmayan yollarla (birisi bıçaklanarak, diğeri sabaha kadar dışarıda kaldığı için donup suya düşerek) ölür. Geriye kalanlar ise bir şekilde polisin otobüse el koymasıyla ortaya çıkarılırlar. Onlar sınır dışı edilmek için alıkoyulurken, otobüs belki de köylülerin yerle bir edilen umutlarının bir yansımasıymışçasına araba mezarlığında paramparça edilir.
Kısa öyküsünden de anlaşılacağı üzere film, göç olgusunun getirdiklerini ya da götürdüklerini anlatma derdinde değildir. Ancak hemen her sahnesinde yabancı olma durumunu ince ince işleyen bir anlatım yapısı vardır. Bu sayede film boyunca göçmüş olma durumu üzerine uzun, ama sıkıcı olmayan söylemler getirebilmektedir. Ne de olsa pamuk tarlalarında çalışan kadınlardan, modern olmayı ahlaksal çöküşle karıştıran insanlara; refah içerisinde yaşayan insanlardan, sadece soğan ekmek yiyen köylülere, -bakış yönüne göre değişmek kaydıyla- temiz olduğu varsayılan insanlardan, kirli olduğu varsayılan insanlara kadar birçok uçta gezinilir ve filmin odağında bulunan köy/kent yabancı/yerli karşıtlığına haliyle göçmek eylemine dönülür.
Bu eylem film boyunca, farklı yönleriyle birçok sahnede anlatılmıştır.Kimi zaman, görünüşü yüzünden hor görülen bir köylünün kentli tarafından dışlanması; kimi zamansa, bir çeşit seks bara götürülen köylülerden birinin açlık/kendini taciz eden adam, memleketinde pamuk tarlasında çalışan kadın/burada konuklar arasından seçtiği bir adamla herkesin gözü önünde sevişen kadın arasında kalması yoluyla anlatılır.
İçerik olarak benzeşmese de, anlatımın vardığı nokta ile örnekler arasına ekleyebileceğimiz bir sahne daha vardır ki, bütün anlatılanların bir özeti, hatta başlangıç noktasıdır sanki. Filmin ilk çeyreğinde yer alan, kırka yakın plandan oluşan ve yaklaşık dört dakika süren bu sahne, otobüs ahalisini tanıma fırsatı vermektedir bize. Böylece onların göçtükleri yerde neden yabancı olacaklarını ve neden göçmüş insan yığını olarak adlandırılacaklarını daha iyi anlarız.
Sahnede, Stockholm sınırlarına giren ancak henüz şehre girmeyen otobüs son kez mola verir. Köylüler, karda kaymamaya dikkat ederek, tuvalet ihtiyaçlarını gidermek için mola yerlerinden onlarca metre öteye, akan suya giderler. Şehirlilerden farklı oluşlarının ilk işaretidir bu. Kul yapımı değil, yaratıcının akıttığı suya yönelerek ihtiyaçlarını giderirler. Sonrasında gelecek bütün yaşayış biçimi örnekleri de bu farklı oluşa gönderme yapmaktadır.
Şehir insanının aksine gayet paylaşımcı olan köy insanları ihtiyaçlarını giderdikten sonra, ellerinde yiyebilecekleri ne varsa ortaya koyarlar. Şehirli olma yolunda önemli adımlar atmış olan otobüs şoförünün bu da yemek mi? türünden bencilliklerine üstelemeyen köylüler, yemek sonrasında ateş başında tef ve tahta kaşık eşliğinde oyun oynamayı da ihmal etmezler.
Kaşığı sadece yemekte kullanan insanların memleketinde garip figürlerle eğlenen ve şimdilik yerli olan köylüler, inanış sistemi ve uygulamaları ile de çok farklıdırlar. Bunu köylülerden birini namaz kılarken gördüğümüzde bir kez daha anlarız.
Farklılıkların söz konusu olduğu şeyler bunlarla da sınırlı değildir. Sahnenin son çeyreğinde yeni bir hayatla kucaklaşacak olan köylülerimiz, daha temiz ve düzenli gözükmek için bir kenarı kararmış aynalarında sakal tıraşı olur, saçlarını tararlar.
Bütün bunlar, saf köylülerin kendilerine özel olanla başka bir yere taşındıklarını göstermesi açısından önemlidir. Onlara göre, bir arada olmalarının verdiği güven ve benzerlikler sayesinde köylüler öteki değildir. Ancak hepimiz biliriz ki, filmin bu sahnesi Stocholmdekilerin değil, Otobüstekilerin yabancı olduğunu anlatmaktadır.
Son Mola sahnesi burada bitmez. Son planlarında, eğlenceli gözüken ama oldukça hüzünlü bir durum anlatılır. Kendisi de bir Anadolulu olan kötü adamımız otobüs şoförü, belki köylülerin umutlarına umut katmak, belki de kandırdığı dokuz adamın fotoğrafına gelecekte bakıp bakıp gülmek için yanında taşıdığı makinesiyle köylülerin fotoğrafını çekmek ister. Çeker de Bir araya toplayıp otobüs önünde aynı kareye sıkıştırdığı köylülerin her biri çekingen, tedirgin, kendine güvenen ve sair duygular içinde çıkarlar.
Hangi duygular içinde olurlarsa olsunlar, kader birliği yapmış olan bu dokuz adam, hatıralarının başlayıp bittiği andadırlar fotoğrafta. Ne de olsa bu fotoğraf karesi, bir bakıma fonda otobüsün olduğu bir İstanbul yahut Bir Stockholm Hatırasıdır.
Ocak 2009 http://kiyiyavuranhayaller.blogspot.com/2010/09/bir-stockholm-hatras.html
sevdiğim bi filmdir, yazını okuyunca tekrar izlemek istedim.
eline sağlık.
eline sağlık.
avrupalılar geçmişten günümüze geri kalan toplumları sömürü düzeniyle istedikleri gibi kullanmışlardır. günümüzde ise artık bu sömürgeleştirme olayı başka boyutlar alarak devam etmekte.yani biraz daha yumuşatılarak yapılmaktadır. 2.dünya savaşında iyice ayyuka çıkan ırkçılığında şemsiyesi altında kendi ırkına mensup olmayan ve dışlanmış ülke insanlarını hem istedikleri gibi kullanmışlardır hem de dışlamışlardır. bu ironik durum şimdi gelişmekte olan ülkelerde ortaya çıkmaktadır.
özellikle almanyaya göç eden insanlar çok ağır şartlar altında çalıştırılımıştır.ağır şartlar altında çalışan göçmenler sosyal hayattan uzak kalmışlardır çünkü bunun için zamanları yoktur.bu nedenle adapte olmaları çok uzun zaman almıştır ki bu insanlar bunun hala tramvatik etkilerini günümüzde de yaşamaktadırlar. bunu yurt dışından gelen yakınlarımız ve tanıdıklarımızın psikolojik durumlarından çok rahat anlayabiliriz. ilk başta da dediğim gibi bu dışlanmışlık ... Devamı
özellikle almanyaya göç eden insanlar çok ağır şartlar altında çalıştırılımıştır.ağır şartlar altında çalışan göçmenler sosyal hayattan uzak kalmışlardır çünkü bunun için zamanları yoktur.bu nedenle adapte olmaları çok uzun zaman almıştır ki bu insanlar bunun hala tramvatik etkilerini günümüzde de yaşamaktadırlar. bunu yurt dışından gelen yakınlarımız ve tanıdıklarımızın psikolojik durumlarından çok rahat anlayabiliriz. ilk başta da dediğim gibi bu dışlanmışlık ... Devamı
avrupalılar geçmişten günümüze geri kalan toplumları sömürü düzeniyle istedikleri gibi kullanmışlardır. günümüzde ise artık bu sömürgeleştirme olayı başka boyutlar alarak devam etmekte.yani biraz daha yumuşatılarak yapılmaktadır. 2.dünya savaşında iyice ayyuka çıkan ırkçılığında şemsiyesi altında kendi ırkına mensup olmayan ve dışlanmış ülke insanlarını hem istedikleri gibi kullanmışlardır hem de dışlamışlardır. bu ironik durum şimdi gelişmekte olan ülkelerde ortaya çıkmaktadır.
özellikle almanyaya göç eden insanlar çok ağır şartlar altında çalıştırılımıştır.ağır şartlar altında çalışan göçmenler sosyal hayattan uzak kalmışlardır çünkü bunun için zamanları yoktur.bu nedenle adapte olmaları çok uzun zaman almıştır ki bu insanlar bunun hala tramvatik etkilerini günümüzde de yaşamaktadırlar. bunu yurt dışından gelen yakınlarımız ve tanıdıklarımızın psikolojik durumlarından çok rahat anlayabiliriz. ilk başta da dediğim gibi bu dışlanmışlık ve sömürge mekanizması çeşitli global stklar veya çeşitli örgütlerinde sayesinde minimize edilmeye çalışılmıştır ki büyük bir yol katedilmiştir.
filmde avrupalıların göçmenlere veya yabancılara bakış açısı olabildiğince anlatılmaya çalışılmış. bu anlatım sadece küçük bir alanda da olsa başarılı olmuşa benziyor. filmin çekildiği tarihe de bakarsak avrupa da ırkçılığın hala sıcaklığını koruduğunu görüyoruz.çünkü 2.dünya savaşının üstünden henüz 30 sene geçmiştir.2.dünya savaşı da bilindiği üzre ırkçı devletlerin hegemonyasında geçmiştir.
tarlasında çalışan çit süren insanlar kendilerini birden hiç görmedikleri yada tahmin edemedikleri bir yerde buluyorlar .bu ilk tramvaya neden oluyor. sonraki tramvalar peşisıra geliyor. filmi izlerken sinirlerim bozuldu ve ağlanacak bazı şeylere güldüm. kahramanlar homojen olarak seçilmemiş. hayatları boyunca köylerinde yaşayan ayda yılda bir şehre inen ve şehirdeki insanlar tarafından da ötekileştirilen küçük dünyalarında olabildiğince hayaller kurmaya çalışan ve bu hayallerin sonunu birtürlü getiremeyen insanları gördüm. yani ötekiler var bu filmde.en çok çaresizliği hissettim. içimden haykırmak geldi. başımı ellerim arasına alıp lanetler okudum.orda ki insanların gözlerine bakmak bile yeterli bunu hissetmek için. bütün duygular sessizce dışavuruluyor.
özellikle almanyaya göç eden insanlar çok ağır şartlar altında çalıştırılımıştır.ağır şartlar altında çalışan göçmenler sosyal hayattan uzak kalmışlardır çünkü bunun için zamanları yoktur.bu nedenle adapte olmaları çok uzun zaman almıştır ki bu insanlar bunun hala tramvatik etkilerini günümüzde de yaşamaktadırlar. bunu yurt dışından gelen yakınlarımız ve tanıdıklarımızın psikolojik durumlarından çok rahat anlayabiliriz. ilk başta da dediğim gibi bu dışlanmışlık ve sömürge mekanizması çeşitli global stklar veya çeşitli örgütlerinde sayesinde minimize edilmeye çalışılmıştır ki büyük bir yol katedilmiştir.
filmde avrupalıların göçmenlere veya yabancılara bakış açısı olabildiğince anlatılmaya çalışılmış. bu anlatım sadece küçük bir alanda da olsa başarılı olmuşa benziyor. filmin çekildiği tarihe de bakarsak avrupa da ırkçılığın hala sıcaklığını koruduğunu görüyoruz.çünkü 2.dünya savaşının üstünden henüz 30 sene geçmiştir.2.dünya savaşı da bilindiği üzre ırkçı devletlerin hegemonyasında geçmiştir.
tarlasında çalışan çit süren insanlar kendilerini birden hiç görmedikleri yada tahmin edemedikleri bir yerde buluyorlar .bu ilk tramvaya neden oluyor. sonraki tramvalar peşisıra geliyor. filmi izlerken sinirlerim bozuldu ve ağlanacak bazı şeylere güldüm. kahramanlar homojen olarak seçilmemiş. hayatları boyunca köylerinde yaşayan ayda yılda bir şehre inen ve şehirdeki insanlar tarafından da ötekileştirilen küçük dünyalarında olabildiğince hayaller kurmaya çalışan ve bu hayallerin sonunu birtürlü getiremeyen insanları gördüm. yani ötekiler var bu filmde.en çok çaresizliği hissettim. içimden haykırmak geldi. başımı ellerim arasına alıp lanetler okudum.orda ki insanların gözlerine bakmak bile yeterli bunu hissetmek için. bütün duygular sessizce dışavuruluyor.
YENİ YORUMLAR
Tüm Yorumlar
Otobüs filmi Türkiye’nin gurur duyması gereken nadir eserlerdendir. Bu filme çok uç demek aptalca olur, zira dönemde yurt dışına çıkan Türk milletinin çoğu bu seviyededir. Bunu reddetmek de gözlerini kapamaktan farksızdır. Hiçbir millete hiçbir şekilde alçaklık yaftası olarak görülmemelidir. Bu bir sanat eseridir, ki gerçeklikle dolup taştığı da yalanlanamaz. Günümüzde bile yurt dışına ilk gidişimizde (her ne kadar "toplumun gözünde yüksekte" olursak olalım) bu tür olaylar peşimizi bırakmaz, çünkü toplumumuza aşılanmış bir "gerilik" hakimdir. Oysa bunların her biri cahilliği mi gösterir? Orası tartışılır.
Bende tam olarak bundan bahsetmiştim.İşte hem film hem yazdığım ilk yorum hatta üstüne üstlük 2. yorum beni nasıl haklı çıkarıyor farkettin mi? Sanmıyorum.Haklı olduğumu görmek keyif verici. ;)
Filmi yapanlara çok abartmışlar demiştim ama sanırım toplumun bir kesimini ele alarak yapmışlar şimdi anladım ve hak verdim.Sayende oldu teşekkür ederim.
Filmi yapanlara çok abartmışlar demiştim ama sanırım toplumun bir kesimini ele alarak yapmışlar şimdi anladım ve hak verdim.Sayende oldu teşekkür ederim.
@filmist sen ne anlatıyon be olm :D seni sıkı sıkıya saracak yalan dolu filmlerden devam, aynen saygı sevgi falan filan falan filan falan filan
Filme hangi taraftan bakmalı burnu yükseklerde olan avrupalılar mı yoksa geldikleri yerden kültür şoku yaşayan, kandırılan Türklerin dramını mı?
Böyle olaylar yaşanmamış mıdır?Elbette yaşanmıştır ancak filmde gösterilen Türk insanı figürü çok uç noktada yani hayatında gerçek anlamda hiçbirşey görmemiş bir insan olarak gösterilmiş ve buda filmi izlerken beni rahatsız etti.
Hal böyle olunca filmde verilmek istenen diğer mesajları pek inandırıcı bulmadım.
Böyle olaylar yaşanmamış mıdır?Elbette yaşanmıştır ancak filmde gösterilen Türk insanı figürü çok uç noktada yani hayatında gerçek anlamda hiçbirşey görmemiş bir insan olarak gösterilmiş ve buda filmi izlerken beni rahatsız etti.
Hal böyle olunca filmde verilmek istenen diğer mesajları pek inandırıcı bulmadım.
Kıyılara vuran,botları batırılan,erkekleri ucuz işçiler ,kadınları ucuz fahişeler olarak görülen mültecilerin ,kendileri gibi umutları da kıyıya vuran mültecilerin ,kabuğundan çıkamamış sözde medeniyetlerde kabuğundan çıkmaya korkan mültecilerin yıllardır değişmeyen yalın acısını harika müziklerle,harika kamera açılarıyla ,harika oyunculuklarla anlatan harika bir eserdi..Başlangıçtaki 9 kişilik kareyle sondaki 7 kişilik kare, deniz kıyısına gitmek için ajansla görüşenlerle ,umut kıyısına gittiğini sananların aynı kadrajda yer aldığı sahneler ve Zülfü Livaneli'nin bitse de zihinde çalmaya devam eden o müziği..8.5/10
https://www.youtube.com/watch?v=uTMVyi52ho0
https://www.youtube.com/watch?v=uTMVyi52ho0
O günleri görmesem de yurt dışına çalışma hayali kuran insanları, onların yaşadığı sıkıntıları bizlere hissettirebilen ve yaşamları pahasına çıktıkları bu yolculuğa adeta bizi de çıkaran bu muhteşem eser beni gerçekten derinden yaraladı.
bide filmle pekişmesi için günter wallraf ın en alttakiler kitabını nacizane tavsiye ederim.
ne gerilim filmi ne de korku ama sizi soluksuz bir şekilde başında tutmayı başarıyor bunun sebebi acı gerçeklerin yüzümüze alenen çarpılması mı acaba?
tuncel kurtiz in buz gibi bir stockholm gecesinde açıkta kalması ve duvar ın üstünde oturuyor olmasını göremeyen yada farkketmeyen insanlar ve siz zannediyorsunuz ki o adam hala yaşıyor ta ki denizin dibini boylayana kadar ve bi umut belki çırpınır birisi kurtarır diyorsunuz ama yine değil orada kalıyor suyun altında bu sahne ile hayatın acımasızlığı toleranssız ve olabildiğince ürkütücü bir şekilde sunulmuş .. takdir etmek lazım tunç okan ı o dönemde bu türlü bir filmi çekebildiği için..
bir ara otobüs ten çıktıklarında onlarla oyun oynayan isveçlileri görüyoruz maskeleri ile acaba hangisi medeniyet hangisi barbar korkunç yada şiddet kullanıyor ? bir klüpte kadınlarla erkeklerin beraber izlediği pornolar acaba medeniyetin bir göstergesi mi medeniyet dedikleri bu mudur acaba??
tuncel kurtiz in buz gibi bir stockholm gecesinde açıkta kalması ve duvar ın üstünde oturuyor olmasını göremeyen yada farkketmeyen insanlar ve siz zannediyorsunuz ki o adam hala yaşıyor ta ki denizin dibini boylayana kadar ve bi umut belki çırpınır birisi kurtarır diyorsunuz ama yine değil orada kalıyor suyun altında bu sahne ile hayatın acımasızlığı toleranssız ve olabildiğince ürkütücü bir şekilde sunulmuş .. takdir etmek lazım tunç okan ı o dönemde bu türlü bir filmi çekebildiği için..
bir ara otobüs ten çıktıklarında onlarla oyun oynayan isveçlileri görüyoruz maskeleri ile acaba hangisi medeniyet hangisi barbar korkunç yada şiddet kullanıyor ? bir klüpte kadınlarla erkeklerin beraber izlediği pornolar acaba medeniyetin bir göstergesi mi medeniyet dedikleri bu mudur acaba??
Tunç Okan'ın 74 yapımı avrupalılar ve türklerin kafasındaki türk-avrupalı imajını kaçak göçmen hikayesi üzerinden işlediği filmi.
Kaçak göçmenlerin içerisinde günlerce sıkışıp kaldığı, dışına her çıkışlarında tedirgin, ürkek ve koşar adımlarla geri döndükleri o otobüs, avrupa insanının türklere/türkiyelilere bakış açısı ve kafalarındaki imajı simgeliyor olmalı. Otobüs o insanların kabuğu ve o insanlar kabuklarından çıkamıyorlar. Sıkıntı yaşıyorlar, içinde yaşadıkları topluma adapte olamıyorlar. Diğer taraftan isveçlilerin duygusuz, ırkçı, alaycı ve yozlaşmış bir toplum olarak işlenmesi de aynı şekilde türk/türkiyeli insanın kafasındaki avrupalı imajını temsil ediyor. Filmi bu şekilde yorumlayınca başlarda abartılı gelen bazı sahnelerin gözümüzde normalleşmesi kaçınılmaz oluyor. Filmin en vurucu anının Tuncel Kurtiz'in denize düşüp kaybolduğu sahne olduğunu düşünüyorum. Beklenmedikti.
İsveçlilerin; bizleri ahlaksız, değer yargıları olm ... Devamı
Kaçak göçmenlerin içerisinde günlerce sıkışıp kaldığı, dışına her çıkışlarında tedirgin, ürkek ve koşar adımlarla geri döndükleri o otobüs, avrupa insanının türklere/türkiyelilere bakış açısı ve kafalarındaki imajı simgeliyor olmalı. Otobüs o insanların kabuğu ve o insanlar kabuklarından çıkamıyorlar. Sıkıntı yaşıyorlar, içinde yaşadıkları topluma adapte olamıyorlar. Diğer taraftan isveçlilerin duygusuz, ırkçı, alaycı ve yozlaşmış bir toplum olarak işlenmesi de aynı şekilde türk/türkiyeli insanın kafasındaki avrupalı imajını temsil ediyor. Filmi bu şekilde yorumlayınca başlarda abartılı gelen bazı sahnelerin gözümüzde normalleşmesi kaçınılmaz oluyor. Filmin en vurucu anının Tuncel Kurtiz'in denize düşüp kaybolduğu sahne olduğunu düşünüyorum. Beklenmedikti.
İsveçlilerin; bizleri ahlaksız, değer yargıları olm ... Devamı
Tunç Okan'ın 74 yapımı avrupalılar ve türklerin kafasındaki türk-avrupalı imajını kaçak göçmen hikayesi üzerinden işlediği filmi.
Kaçak göçmenlerin içerisinde günlerce sıkışıp kaldığı, dışına her çıkışlarında tedirgin, ürkek ve koşar adımlarla geri döndükleri o otobüs, avrupa insanının türklere/türkiyelilere bakış açısı ve kafalarındaki imajı simgeliyor olmalı. Otobüs o insanların kabuğu ve o insanlar kabuklarından çıkamıyorlar. Sıkıntı yaşıyorlar, içinde yaşadıkları topluma adapte olamıyorlar. Diğer taraftan isveçlilerin duygusuz, ırkçı, alaycı ve yozlaşmış bir toplum olarak işlenmesi de aynı şekilde türk/türkiyeli insanın kafasındaki avrupalı imajını temsil ediyor. Filmi bu şekilde yorumlayınca başlarda abartılı gelen bazı sahnelerin gözümüzde normalleşmesi kaçınılmaz oluyor. Filmin en vurucu anının Tuncel Kurtiz'in denize düşüp kaybolduğu sahne olduğunu düşünüyorum. Beklenmedikti.
İsveçlilerin; bizleri ahlaksız, değer yargıları olmayan, yoz bir toplum olarak gösteriyor tepkisiyle filmi yasaklamaya kalkmamalarını, yönetmenin anlatmak istediklerini algılayabilmiş olmalarına bağlıyorum.
Kaçak göçmenlerin içerisinde günlerce sıkışıp kaldığı, dışına her çıkışlarında tedirgin, ürkek ve koşar adımlarla geri döndükleri o otobüs, avrupa insanının türklere/türkiyelilere bakış açısı ve kafalarındaki imajı simgeliyor olmalı. Otobüs o insanların kabuğu ve o insanlar kabuklarından çıkamıyorlar. Sıkıntı yaşıyorlar, içinde yaşadıkları topluma adapte olamıyorlar. Diğer taraftan isveçlilerin duygusuz, ırkçı, alaycı ve yozlaşmış bir toplum olarak işlenmesi de aynı şekilde türk/türkiyeli insanın kafasındaki avrupalı imajını temsil ediyor. Filmi bu şekilde yorumlayınca başlarda abartılı gelen bazı sahnelerin gözümüzde normalleşmesi kaçınılmaz oluyor. Filmin en vurucu anının Tuncel Kurtiz'in denize düşüp kaybolduğu sahne olduğunu düşünüyorum. Beklenmedikti.
İsveçlilerin; bizleri ahlaksız, değer yargıları olmayan, yoz bir toplum olarak gösteriyor tepkisiyle filmi yasaklamaya kalkmamalarını, yönetmenin anlatmak istediklerini algılayabilmiş olmalarına bağlıyorum.
Türkleri dünyaya yanlış tanıtan bir film olması nedeniyle yasaklanan film, aldığı ödüllerle bu açığı kapatabileceğini sanmıyorum. Özellikle doğu kesiminde yaşayan Türklerin saf tarafı yıllardır Türk sinemasında birçok filme konu olmuştur. Buda Türk izleyicisi tarafından oldukça sevilip benimsenmiş. Günümüzde ise gişe rekorları kıran, sinemayla hiçbir alakası olmayan, Recep İvedik tarzında filmlerle Türk sinema severlerin hala aynı mizah anlayışına sahip olduğu, televizyonda tekrar tekrar izletilen bu filmlerin hala izlenebiliyor olmasını anlamış değilim..
Başlarda çaresizliğe çanak tutan bir yapıya bürünüp gerçeğin filmini çekermiş gibi gidiyorken. İşte ne güzel gidiyordu. Sonra feci uçtu film, yine de bu ülke içinden iyi bir film olarak çıktı.
1974 yapımı Tunç Okan'ın filmdir. tuncel kurtiz gibi isimlerde oynamıştır. ilk sinema deneyiminde güzel iş yapmıştır. otobusle turkiyeden almanyaya giden bir otobus erkegin hikayesini anlatır. sembolik anlatımlar vardır, kadrajda restoranın içinden kasada para veren ve yemek alan bir kadının arkasından, otobusteki aç insanların gozukuo olması buna bir ornektir.
"komedi" bu filmin türü için yazılabilecek en son şeydir. film baştan aşağı bir dramın öyküsüdür zira
Konusu çok anlamlı ve gerçek yaşanmış olan bir öykü. Gurbetçilerin umut diye gittikleri yerlerde nasıl dolandırıldıklarını anlatıyorlar. Bu filmi önce kendiniz, sonra da gurbetçiler adına izlemenizi tavsiye ederim.
Otobüs filmine Benzer Film ekliyorsun.
Otobüs filmini Kategorize ediyorsun.
Bu filmi aşağıdaki seçenekleri işaretleyerek kategorize edebilirsin.
Otobüs filmine Konu ekliyorsun.
FİLM İLE İLGİLİ İSTATİSTİKLER
Arama sonuçları
Bu filmi izleyen 20 kişi
Kullanıcı Bulunamadı...
ÜYE OL