Siyah Kuğu

Tchaikovskyve kuğu gölü balesi, hepimiz bu popüler kültür ikonuna marus kalmışsınızdır. standart insan kendini daha iyi hissetsin diye mevcut olan popüler kültür ikonları, sinirleri ayıklanan sanat eserlerinden oluşur. sinirlerine sinir eklemlemek isteyen insanoğlu ise kaynağa yönelmelidir. aracısız tatmalıdır sanatları en sevdiğinden başlayarak. tüm sanat türlerinin klişe ifadelere sığmayan insanı anlatmak için vardır ya. kuğu gölü balesinin operada başardığını siyah kuğu sinemada başarıyor. iki eserde arzın merkezine dalıyor ve oradan kum çıkarıyor. insan kürkü giymiş hayvanı resmediyor. karanlıkla aydınlığın adil olmayan kavgasını anlatıyor. ve mükemmel bir hayatın ölüm gibi yanetkilerinden bahsediyor. sonra susuyor biz tekrar operaya gidene veya play tuşuna basana kadar.

Darren aranovsky başarılması güç bir işe imza atmış. tabi bunda ikiyüzlü holywoodun ona kudret kazandırmasının payı büyük. ama başarının mimarı yine de kendisi. uyarlama veya esinlenme senaryolarına sahip filmlerin en büyük açmazı tutkudan ve cesaretten nasibini almamış yönetmenlerin eline düşmeleridir. siyah kuğu başka bir yönetmenin nasibi olsaydı bu denli iyi bir film olmayacaktı örneğin.

filmin hikayesi kuğu gölü balesini sergilemeye hazırlanan bir opera topluluğunun baş dansçısını değiştirmek istemesiyle başlıyor. yıllardır topluluğa emek veren ve bu yeni rolu çok isteyen nina ile yeni yetme balerin lily gizli bir mücadeleye girişir. baştan ayağa otokontrolden mürekkep ninarolün gereği olan iki karakterden beyaz kuğuyu başarıyla sergilemesine karşın tutkularını özgürce yaşayan siyah kuğuyu oynamayı beceremez zira ninanın tek tutkusu daha mükemmel olmaktır. gizliden gizliye aşık olduğu yönetmeni ise ne pahasına olursa olsun ondan bir siyah kuğu yaratmak ister. ne pahasına olursa olsun.

üzerimizdeki otokontrolü kaldırırsak o yaşımıza kadar zor zaptettiğimiz duygulara ne olur. o tutkular ki tüm sanatların itici gücü herkes onunla hayallerine yolculuk yapar ve bazıları geri dönemez. peki bu bedel ödenmeye değer bir bedel midir? mükemmel bir son bazıları için tek sondur. zira nina ruhunu bağlayan kalın zincirleri çözmeye yeltenirken bu durumun sonuçlarını biliyordu. hani devrimler kendi çocuklarını öldürürmüş ya işte tutkularda öyle yapıyor sanırım. değişimin kendisi beklenmedik bir son yazıyor onu başlatan insanlara, ama her zaman en iyi sonu yazıyor.

---Film İçeriği---

her şey son sahnesi için hazırlanmış gibi bir film.

ardından son otuz dakikalık sizi diken üstüne alan performans için.

sonra da son otuz dakikaya kadarki sürekli oradan buradan iğneyle dürtükleyerek o harika son ve otuz dakikalık performans için temellendirme bölümü.

hepsi incelikle hazırlanmış, özenerek. filmde verilen mesajın aksine tamamiyle kontrol içerisinde, tümüyle mükemmel olmak kaygısıyla. olmuş da. insanı çarpıyor.

nina rolü yaşadı, ben de filmi. bütün şaşırtmacalarına kandım. nina'nın bütün o isteğini, kaygılarını, hırsını, nevrinin dönüş anlarını, genel dönüşümünü sindirdim; pamuksu bir dokunuş gibi yumuşacık geçti beynimin kıvrımlarından hiç zorlanmadan.

iki uçlu bir karakteriniz varsa, filmde siz de nina gibi iki adet zirve noktası yaşıyorsunuz. birisi siyah kuğu'ya dönüştüğü an: kendinizi kaybediyorsunuz -ya da bütün kontrolü ele alıyorsunuz tüm korkulardan sıyrılıp- ve gördüğünüz dışındaki her şey kararıyor, kalbiniz karanlık pompalıyor, yüzünüz donuyor, yenilmez hissediyorsunuz. ardından ise duygularınız tekrar ortaya çıkışı söz konusu. nina lily'yi gördükten sonra kapının önündeki havluyu kaldırdığında kalbim o anda endişe ile çarpıyordu. ve beyazın ortasındaki kırmızı belirdiğinde, cam parçası çıkarken kameranın nina'yı ve ağlayan ifadesini göstermesine gerek yoktu ne hissedeceğimi anlamak için... ben çoktan başlamıştım ağlamaya. bir beş dakika öncesinde nina ile beraber dünyayı baştan çıkarmaya ve geri kalanını yakmaya hazırken birkaç saniye içerisinde çaresizliğin dibine vurmuştum. ama nina ile paralel bir şekilde ışık yandı kafamda ve son çıkacağım sahne gelince aklıma, nina ile beraber ben de olayın şiirselliği karşısında "the show must go on"* düşüncesi içerisinde mükemmelliğe erişecek olmanın hazzını duyumsadım ve o hazırlanırken ben de kendimi hazırladım. son anına kadar çok güzeldi, gözleriyle annesine veda ederken hayattan vazgeçmenin zorluğunu da o duraksama anında hissettirdi. kendini bıraktığı ana kadar sürdü tereddüt ama sonrasında her şey ve bütün yükünden kurtuldu. huzur ve tatmin olmuşluk. rolünü yaşamak bu olsa gerek. öyle özendim ki...

---Film İçeriği---