Yazgı

Romanın en can alıcı kısmını sadeleştirmiş filmde Zeki Demirkubuz. Killing an Arab epizodunun olduğu kısım filmde climax bile yaratacakken hatta görsel olarak romanda çok iyi resmedilmişken fazlasıyla yüzeysel geçmiş filmde Zeki. Zaten daha sonra verdiği bir röportajında romanda ideolojik olarak kabul etmediği yerlerden biri olduğunu söylüyor ve katil değil filmde Mersault. Tam tersine suçu üzerine alan biri. Romanın hikayesi görsele vurulduğunda baya bi foyası çıkdığını söylemiş yönetmen bende aynı fikirdeyim. Romanda kadın karakterler fazlasıyla konu dışıyken ve sembolikken filmde ahlaki ve sosyo-ekonomik açıdan bir gedik oluştururlar. Sinem karakteri filmde inanılmaz ahlaksız gözükür Musa'nın tam tersi olarak. Bu duruma neden olan görsel ile metin arasındaki farktır. Arabın öldürüldüğü kısımlara Kürt temasıda eklenebilirdi ama eklemedi Zeki çünkü yan anlam olarak fazlasıyla ırkçılığa kayacaktı romandaki gibi filmde. İntihar edenler değişir filmde yine bu nedenle Sinem karakterinin kötü görüntüsünü zayıflatıp dikkatleri Musanın üzerine çekmek için. Roman 1942'de yazıldı en büyük söylemlerii romanın kutsal bir dünyada yaşamıyoruz , insan doğası hakkında söyleyebileceğimiz iyi yada kötü bir şey yok ve ruhumuz otorite ile araya koyduğumuz mesafeden ibaret gibl geçmiş bayatlamış söylemler. Mahkeme sahnesinde adalete bu kadar giydirilmesine gerek yok zaten hukuk sistemi mahkemeler kuruluşları itibariyle zenginleri tüccarları halk içinde korumak ve daha önce çalıp çırptıkları metaları meşru zemine oturtmak için varlar anyı mantıkla aynı dönemlerde polis ve jandarma sistemide kuruldu zaten. Romanı okurken pek farkedilmiyor fakat izlerken yine ortaya çıkan bir hakikat Musat karakteri tamamen kadınların arzularına teslim olmuş bir karakter. İnsan ruhunun yabancı dil bilmek iyi bilgisayar kullanmak ve yakışıklı olmaktan farkı yok söylemi, Musanın sırf istedi diye Sinemle evlenmesi, onu aldatınca karşı çıkmaması kabullenmesi, sinemaya gittikleri sırada onları reddetmelerine rağmen tekrar gelmesini sorgulamaması, sevişmek istemediği zaman bırakması kızmaması, bacağını açtığı zaman uyarılması. Hafızasız neden-sonuç ilşkilerini reddetmiş halinin tersine kadınlara dair bazı değişmez durumları direk hakikat olarak kabul etmesi bu durumun güçlü kanıtları. Aslında Musa ve Mersault karakterleri ölüdür ve karşı çıktığı şey adalet ataerkil düzen ve sistem değildir, karşı çıktığı kabul etmediği şey bir erkeğin yaşamak için motivasyona ihtiyacı (neden değil) olmadığıdır.

Zeki Demirkubuz'un "Karanlık Üstüne Öyküler" üçlemesinin ikinci filmiymiş YAZGI. Doğrusu ilk filmi "İtiraf"ı izlemedim ama Demirkubuz için her ne kadar taklit etmez kendi sinema dünyasında yeniden yaratır deseler de Demirkubuz'un orijinal hikayeler yerine uyarlama yapmaktan daha keyif aldığı açık. Daha önce Nahid Sırrı Örik'in eserinden uyarladığı Kıskanmak'ı izlemiştim. O film için Sinema Ve Müzik'in evliliği pek de hoşuma gitmiyor tabirinden bir şeyler söylemişti. Zaten dikkat ettiyseniz sahne gerilim yüklü bile olsa müzik kullanmıyor. Gene bu filmde de hayatta her şeye benim için fark etmez tavrıyla yaklaşan Musa'nın caddede yürüyüşünü bile izlerken tek duyduğumuz şey sokağın doğal sesi. Ya da Musa karısı Sinem'in konuşmasına hiç yanıt vermezken sizin tek duyduğunuz şey Musa'nın izlediği Yeşilçam filmleri. Hele hapisten çıkıp eve geldiğinde yine televizyon başına oturması ve karısının yanına boş bakışlarla oturduğunda Musa'nın elinde sütlü kahveyle oturmuş izlediği filmden gelen "Bir daha hiç aç kalmayacağız anne di mi?" diye gelen sezercikvari ses yok mu! Hani en azından bu tarz yerlerde az da olsa klasik tarzda fon müziği kullansa bari demişimdir kendi kendime.

Filmde Musa ve Savcı, Musa ile Sinem arasında geçen diyaloglar filmden sonra hafızanıza kazınsa da, filmdeki oyunculuklar sizi tatmin etse de, film her şeye rağmen bir Camus uyarlaması olsa da ben gene de filme tam anlamıyla bayıldığımı kesinkes görülmesi gereken bir film olduğunu söyleyemiyorum. Musa'nın Boynunu koparacağınız insana borcunu ödeyeceksin demek işinize geliyor. "Bana da yaptığınız gibi? Üç insanı öldürmekle suçladınız; ama annemin ölümüne üzülemediğim ve karımın aldatmasına kayıtsız kaldığım için cezalandırdınız." Deyişini anlıyorum ama gene de Musa gibi her şeye "Benim için fark etmez; ama sen istiyorsan evleniriz." diyebilen, "Peki, beni seviyor musun? Öyleyse neden evleneceksin?? sorusuna ise "Bilmiyorum; Bunun bir önemi yok, istersen evleniriz." diye yanıt veren bir karakterle bir ortak payda yakalayabilmek, onun bir benzerini gerçek dünyada görmeye çalışmak, o karakteri sevebilmek herhalde zulüm olurdu. Gene de Musa'nın filmin sonunda "O uzun ve saçma yılların sonunda o gece ölüme o kadar yakınken neler hissetmişti acaba? Aklından neler geçmişti diye düşündüm.." diye annesi hakkında sarf ettiği sözcükler belki de Musa'nın ruhunun o kadar da boş olmadığı gösteriyor. Kim bilir?

Filmin sonunda savcı ve Musa arasında geçen diyalog

http://www.mediafire.com/?1nzatx4gpojbd6p